จันทร์มิได้เดียวดายใต้ผืนฟ้า
จันทร์ได้ดาวดาราส่องประสาน
จันทร์มีเพื่อนมากมายทุกจักรวาล
จันทร์ประทานแสงนวลชวนชื่นชม
เจ้าห่วงใยทำไมในโลกพิษ
เจ้าอย่าติดห่วงหวงบ่วงขื่นขม
เจ้าต้องเลิกลดละระบมตรม
เจ้ามีผู้ชื่นชมอยู่ทั่วไป
จงเปล่งแสงแรงกล้าท้าสวรรค์
จงพลิกผันแม้แสนโศกวิโยคไหว
จงก้าวผ่านนิราศทุกข์สบสุขใจ
จงสู้ภัยสู้สิ้นแม้ทินกร
แจ่มคว้างกลางพยับโพยมหนาว
แจ่มจ้าพราวเจิดจรัสประภัสสร
แจ่มแจ้งส่องสว่างกลางนาคร
แจ่มอบอวลครวญงอนร่ำพิไร
แจ้งจาก...ห้วงนภาถึงอาศรม
แจ้งให้โลกที่โศกตรมได้สดใส
แจ้งแก่คนทุกยุคทุก..วุฒิ.วัย
แจ้งหทัยกับข้าว่า..ปล่อยวาง
เนิน จำราย
จันทร์ ย่อมรู้ ในตน ทนเหว่ว้า
จันทร์ อ่อนล้า ไร้สุข ถูกเมินหมาง
จันทร์ กำสรวล ล้วนโศก โลกอำพราง
จันทร์ อ้างว้าง ชีวา ใต้ฟ้าคราม
เศร้า ชะตาเวียนวน ด้วยหม่นหมอง
เศร้า เหมือนคอย ยืดครอง มองเหยียดหยาม
เศร้า ด้วยแข แลเห็น ใช่เด่นงาม
เศร้า กับความ ดายเดียว “ใครเหลียวแล”
คราว อาดูร สูญสิ้น จินต์แทบยับ
คราว แสงดับ ลาดวง ใครห่วงแข
คราว ทุกข์ถม โรมรัน วันเปลี่ยนแปร
คราว ท้อแท้ เกินทน “ใครสนใจ”
ช้ำ เกินที่พรรณนา น้ำตาตก
ช้ำ เกินการ หยิบยก อกหวั่นไหว
ช้ำ เกินรับ กับปม ถมหทัย
ช้ำ ที่ได้ คงอยู่ เป็นคู่จันทร์.....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
