พิมพ์หน้านี้ - ทะเลไม่เป็นใจ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนวิงวอน+กลอนอ้อนวอน => ข้อความที่เริ่มโดย: สมนึก นพ ที่ 14 สิงหาคม 2010, 07:04:PM



หัวข้อ: ทะเลไม่เป็นใจ
เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 14 สิงหาคม 2010, 07:04:PM
........มีความนัย ได้เขียนไว้ ในกระดาษ
บรรจงวาด รูปหัวใจ ไว้ด้วยหนา
เขียนคำที่ มีความหมาย ไว้ด้วยนา
ได้เขียนว่า I love you อยู่ภายใน

........เขียนเสร็จสรรพ ได้พับเก็บ ในกระเป๋า
แล้วความเศร้า เข้าครอบงำ ทำไฉน
ณ ชายหาด คลื่นซัดสาด ไม่ขาดไป
คลื่นลูกใหม่ ยังย้อนกลับ ทับรอยเดิม

........เขียนรูปหัวใจ คล้ายในกระดาษ ที่วาดไว้
ริมหาดทราย วางดอกไม้ ได้สวยเสริม
จะคิดว่า หาอะไรหนา มาเพิ่มเติม
ยังไม่เพิ่ม คลื่นซัดกลบ มาลบไป

.......ช่างมาแกล้ง มากระทำ ได้จำเพาะ
คนใจเดาะ ใจช้ำอยู่ นั้นรู้ไหม
ใจเลื่อนลอย ย่างเท้าก้าว ก้าวเรื่อยไป
หมดอาลัย เมื่อความหวัง พังลงมา

......เจอขวดแก้ว แววใส อยู่ใบหนึ่ง
ปากขวดตรึง ปิดจุกไว้ ได้แน่นหนา
เปิดจุกดู น้ำไม่เข้าใน ขวดใสนา
นำกระดาษมา จากกระเป๋า ใส่เข้าใน

......นำจุกมา บรรจงบิด ปิดให้แน่น
ให้โลดแล่น ในทะเลกว้าง กลางน้ำใส
ได้ตั้งจิตร อธิษฐาน ผ่านหัวใจ
ขวดลอยไป ใครเก็บได้ หมายคู่ครอง

......แล้วขว้างไป ในทะเลนั้น เริ่มปั่นป่วน
ทะเลรวน คลื่นลูกใหญ่มา น่าสยอง
นำขวดนั้น มาส่งให้ ไม่หวังปอง
น้ำตานอง ต้องเก็บขวด ปวดใจเอย.


หัวข้อ: Re: ทะเลไม่เป็นใจ
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 15 สิงหาคม 2010, 04:59:AM

โห ทำไมโบราณจังชั่งน่าขำ
ยืนริมน้ำเขียนใส่ขวดอวดจดหมาย
แหม ถ้าขอความช่วยเหลือเรือแล่นกราย
คงเดียวดายว่ายวนจนหมดแรง

สมัยนี้มีอี-เมล์ ems
อยากจะsaid อะไรให้ขันแข่ง
นั่งหน้าจอรอคนดีมาชี้แจง
เดี๋ยวยิ้มแฉ่งร้องโอ้ โทร ทันที

เข้ามาแซมหลาน nop พบผองเพื่อน
เข้ามาเยือนกลอนไทยได้สุขี
ได้แลกเปลี่ยนเขียนกลอนอ้อนวจี
ขอเธอมีเพื่อนใหม่สมใจเอย

emo_55

"ลุงปรางค์ จ้า"

เออ มัวเขียนจดหมายใส่ขวดแล้วเมื่อไหร่จะได้เจอหนอ?
หัดใส่สีตัวอักษรให้ได้ เน้อ ระรอชม  emo_86


หัวข้อ: Re: ทะเลไม่เป็นใจ
เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 15 สิงหาคม 2010, 07:26:AM
น่าสงสาร ขวดแก้ว ใบน้อยนิด
ไม่ได้คิด จะพราก จากเจ้าของ
เพื่อนำสาสน์ ไปสู่ ผู้เฝ้าปอง
ช่างหม่นหมอง จริงหนา ใจทะเล

หรือพวกเขา ไม่ใช่คู่ จึงคลาดเคลื่อน
เป็นแค่เพื่อน เตือนใจ อย่าหักเห
ยอมรับใน ชะตา ไม่รวนเร
ถึงว้าเหว่ ก็ต้องทน คือคนจริง(ไม่รู้ใจ)
..........................................................................
..........จากรักเก่า ของเรานั้น ผันเป็นเพื่อน
จะลืมเลือน ที่เคยรัก คงยากหนา
อุบัติเหตุ ทางหัวใจ ได้นำพา
มันทรมา ทรมาน ผ่านถึงทรวง

..........จากรักเก่า ของเรานั้น ผันเป็นเพื่อน
ยังคอยเตือน อยู่ทุกครา ว่าห่วงหวง
เหตุเปลี่ยนผัน ไปใย มิใช่ดวง
ด้วยมีบ่วง ผูกรัด มัดอยู่นา

.......... จากรักเก่า ของเรานั้น ผันเป็นเพื่อน
ยิ่งลางเลือน จากเคยหวัง เป็นฝั่งฝา
แม้เป็นชาย ก็บ่อยครั้ง หลั่งน้ำตา
เมื่อรู้ว่า รักครั้งนี้ มีเปลี่ยนไป

..........จากรักเก่า ของเรานั้น ผันเป็นเพื่อน
มาบิดเบือน เร่งรุด สุดทนไหว
แต่จุดหมาย ปลายทาง ยังกว้างไกล
จะหักใจ ลองอีกครั้ง ตั้งปณิธาน

.......... จากรักเก่า ของเรานั้น ผันเป็นเพื่อน
จะย้ำเตือน ว่าคือเพื่อน เตือนใจนั้น
แต่จะคง รักอยู่นา ว่ารักกัน
จะกัดฟัน พูดย้ำเตือน เพื่อนกันเอย.


หัวข้อ: Re: ทะเลไม่เป็นใจ
เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 15 สิงหาคม 2010, 09:33:AM

โห ทำไมโบราณจังชั่งน่าขำ
ยืนริมน้ำเขียนใส่ขวดอวดจดหมาย
แหม ถ้าขอความช่วยเหลือเรือแล่นกราย
คงเดียวดายว่ายวนจนหมดแรง

สมัยนี้มีอี-เมล์ ems
อยากจะsaid อะไรให้ขันแข่ง
นั่งหน้าจอรอคนดีมาชี้แจง
เดี๋ยวยิ้มแฉ่งร้องโอ้ โทร ทันที

เข้ามาแซมหลาน nop พบผองเพื่อน
เข้ามาเยือนกลอนไทยได้สุขี
ได้แลกเปลี่ยนเขียนกลอนอ้อนวจี
ขอเธอมีเพื่อนใหม่สมใจเอย

emo_55

"ลุงปรางค์ จ้า"

เออ มัวเขียนจดหมายใส่ขวดแล้วเมื่อไหร่จะได้เจอหนอ?
หัดใส่สีตัวอักษรให้ได้ เน้อ ระรอชม  emo_86
...
..........รักรุ่นใหม่ ที่กล่าวนำ ทำผมแล้ว
ในจอแก้ว พิมพ์คำรัก คลิ๊กมาให้
คลิ๊กไล่อยู่ เพื่อรู้ว่า มาจากใคร
ให้ตอบไป ในemail เท่ไม่เบา

..........กดแป้นคีย์ มีหมาย ที่ได้สั่ง
กดผิดบ้าง ถูกบ้างอยู่ รู้โง่เขลา
มีคำสั่ง ที่หน้าจอ มาล่อเรา
กดเบาๆ ที่ enter ภาพเธอมา

..........เป็นภาพสาว ขาวใส วัย19
ที่น่าเศร้า คงยากจน สับสนหนา
เสื้อผ้า ไม่สักนิด ติดกายนา
แต่ดูหน้า ขาและแขน แค้นขึ้นคอ

..........ใช้เม้าท์เลื่อน เคลื่อนไป ให้ศรวิ่ง
ศรหยุดนิ่ง ไม่เคลื่อนไป ที่ไหนหนอ
หรือไฟช๊อต เสียแล้วนี่ ที่หน้าจอ
จึงต้องรอ นั่งทนดู อยู่ตั้งนาน

***** ผมคือnop น้องใหม่ ในบอร์ดนี้
อ้อนวจี เชิงกลอน อักษรสาร
เป็นสมาชิก ตามกล่าวนำ กำหนดการ
หวังทุกท่าน สอนให้ด้วย ช่วยผมนา

สัมผัสผิด ติดคำไหน ไม่สุภาพ
ขอจงทราบ ไม่เจตนาผ่าน นั้นหรอกหนา
ด้วยติดขัด และสับสน จนปัญญา
จึงปล่อยมา และขออภัย ไว้ด้วยเอย.