พ่อครับ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
29 มีนาคม 2024, 01:17:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: พ่อครับ  (อ่าน 2669 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
02 ธันวาคม 2010, 11:31:PM
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 685


เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย


« เมื่อ: 02 ธันวาคม 2010, 11:31:PM »
ชุมชนชุมชน



พ่อครับ..

ใกล้ถึงวันที่ห้าธันวานับ
เป็นวันพ่อเคารพรับทุกแห่งหน
ลูกคนนี้เหินห่างพ่อพอมองตน
แสนสับสนวุ่นวายกลางใจเมือง


ก่อนกาลน้อยลูกยังเยาว์พ่อเฝ้าปลูก
ดูแลลูกทั้งเก้าคนขัดสนเขือง
ทั้งอยู่กินแสนลำบากยากประเทือง
พ่ออดทนยากปลดเปลื้องทุกข์แบกเอา


พี่คนโตดูแลน้องช่วยพ่อแม่
เสื้อผ้าแก้ผลัดกันใช้ไม่อายเขา
หนังสือเรียนเรียงลำดับช่วยบรรเทา
ยามล้อมวงนั่งกินข้าวเก้า-สิบคน


กับข้าวมีประจำทำใข่น้ำ
น้ำพริกตำสะท้านเรือนหัวเขื่อนขน
ผักกับแกล้มไปเด็ดได้ใกล้เรือนตน
พ่อปลูกไว้อย่างสับสนปนไปมา


เลี้ยงเป็ดไก่ได้กินไข่ในตอนเช้า
ประหยัดเอาเข้าครัวไม่ต้องหา
ช่วยกันปลูกผูกสัมพันธ์จนชินตา
พอโตขึ้นเป็นฝั่งฝาสี่ห้าคน


ลูกคนนี้อยู่กับพ่อจวบพ่อดับ
ลาไกลลับสุดอาลัยใจสับสน
อยู่กับแม่ได้ไม่นานบันดาลดล
ก็ล่วงลับไปอีกคนระทมใจ


ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเหมือนปลวกนั่น
วันทั้ววันทำแต่งานไม่ไปไหน
ลืมพ่อแม่ลืมพี่น้องไปได้ไง
หวลอาลัยใจระลึกถึงพ่อเรา


อยากบอกพ่อ พ่อครับ  ผมรักพ่อ
กำเนิดก่อ   เป็นผมได้  ไม่อายเขา
จะทำดี   เพื่อพ่อ  แลผองเรา
และทุกคน  ที่เข้าถึง  พึงให้ใจ


รักพ่อครับ

ผมเอง..




ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ขอแต่งโลกสวย  ด้วยคำกลอน
03 ธันวาคม 2010, 11:05:AM
MASAPAER
ผู้ดูแลบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 456
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 586


ร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณคือรางวัลอันยิ่งใหญ่


เว็บไซต์
« ตอบ #1 เมื่อ: 03 ธันวาคม 2010, 11:05:AM »
ชุมชนชุมชน



“ ขนม เรากับความลำบากของพ่อ “




มือหยาบกร้านค่อยแงะแกะขนม
เจ้าหนูน้อยตาคมก้มดูจ้อ
ลุ้นมือแกร่งแรงงัดจัดใจรอ
เดี๋ยวมือพ่อทำให้จะได้กิน

ห่อขนมอร่อยค่อยเปิดออก
พ่อเรียกบอกมาใกล้ให้ดมกลิ่น
“หอมใช่ไหม” พ่อยิ้มอิ่มในจินต์
รอขนมถูกลิ้นกลิ่นยั่วยวน

ขนมหวานซ่านใจอยู่ในปาก
อร่อยหลากรอยยิ้มพิมพ์ใจหวน
คราเมื่อเล็กเด็กน้อยคอยร้องรวน
โยเยกวนอ้อนขอพ่อทุกที

 คนชาวไร่อดอยากแสนยากแค้น
จะเอาแก่นอะไรในวิถี
แค่ที่หลับกับปลาหาพอมี
กับกายาหม่นศรีที่พ่อเป็น

มือหยาบกร้านระแหงแข้งขาล้า
แม้แววตาไม่รู้หนูไม่เห็น
พ่องานหนักตากฟ้าเหงื่อกระเซ็น
แต่รักเอ็นดูลูกทุกข์ก็ทน

ไม่เคยเห็นพ่อลิ้มชิมขนม
หรือพ่อตรมขมใจให้หมองหม่น
ตาพ่อเศร้าเคล้าทุกข์คลุกระคน
เพราะดิ้นรนหม่นใจไม่อาจเดา

เมื่อลูกของอแงแม้ลำบาก
แต่เจ้าปากน้อยเอยไม่เคยเหงา
ยังได้อิ่มลิ้มขนมสมใจเรา
แล้วพ่อเล่ากินตอนไหนไม่รู้เลย

ก็รัก..พ่อค่ะ




ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s