๐ ปลายทางรัก..ของเรา ๐
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
29 มีนาคม 2024, 01:25:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ๐ ปลายทางรัก..ของเรา ๐  (อ่าน 3343 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
01 ธันวาคม 2010, 03:51:PM
MASAPAER
ผู้ดูแลบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 456
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 586


ร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณคือรางวัลอันยิ่งใหญ่


เว็บไซต์
« เมื่อ: 01 ธันวาคม 2010, 03:51:PM »
ชุมชนชุมชน


ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ

๐ ปลายทางรัก..ของเรา ๐


 
รักของเราเริ่มต้นบนฟากฝั่ง
ข้างหน้ายังเหมือนห่างอย่างเกินฝืน
รักหนึ่งเดียวเกี่ยวใจ..ไยกล้ำกลืน
ต่างจุดยืนแนวคิดจิตบอบบาง

เหมือนลงเรือเดินทางกว้างไกลนัก
เราสองจักหวังพายให้สะสาง
ผลเช่นไร?..เมื่อรักชักเลือนราง
ดูจืดจางทางรักแทบหักงอ

หัวเรือเขวเป๋ทางอย่างประหวั่น
เพราะต่างฝันทางรักชักเริ่มฝ่อ
มองหาทิศเส้นชัยไกลเกินรอ
หมดแรงถ่อเรือพายเหมือนสายไป

ในลำเรือเราสองประครองรัก
ไม่ประจักษ์บางสิ่งจริงแค่ไหน
สิ่งที่สร้างร่วมกันมันอะไร
เป็นหน้าที่ หรือหัวใจ ? ในลำเรือ

ร่วมทางเดิน..หรือทางรัก..ชักไม่แน่
ต่างมีแง่แนวทางต่างความเชื่อ
เส้นทางรักอันเดิมเริ่มคลุมเครือ
แทบไม่เหลือเงาใจในสองคน

กลางลำเรือต้นรักชักไหวหวั่น
แรงหนึ่งดัน..แรงหนึ่งยั้ง..อย่างสับสน
น้ำเชี่ยวกรากลากเราเข้าวังวน
เกรงอับจนหนทางดูลางเลือน

กี่วันพายปัดเป๋เซเข้าฝั่ง
อาจถึงยังเป้าหมายท้ายสุดเหมือน
แต่ขณะ..เดินทางใจ..ใคร่บิดเบือน
ดั่งสัญญาณสั่นเตือนเลือนรักลา

 สาวน้อยหัวเราะ


ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

01 ธันวาคม 2010, 08:02:PM
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 685


เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย


« ตอบ #1 เมื่อ: 01 ธันวาคม 2010, 08:02:PM »
ชุมชนชุมชน

ปลายทางรักเรา


สุดฝั่งฟ้าพาดฝันอันบรรเจริด

คือสิ่งเกิดความหวังอันเจริดจร้า

เป็นปลายทางนครรักอัครา

ที่เฝ้าหาลงถิ่นฐานบ้านของเรา


รู้ทั้งรู้การเดินทางยากลำบาก

สองฝั่งฟากยามย่างกรายมิคลายเศร้า

แสนเหน็บหนาวลมพัดแรงแทงใจเรา

สุดสงสารเป็นห่วงเจ้าเฝ้าคร่ำครวญ


ตัวพี่เองลำพังยังไม่รอด

ยังอิดออดดึงเจ้ามาต้องกำสรวญ

สร้อยเส้นน้อยคอยคล้องใจกลายเป็นตรวน

มันหนักหน่วงถ่วงเจ้าไปไม่ไกลเกิน


หากรักพี่คนดีทนหน่อยหนา

พาเจ้ามาให้ลำบากแสนยากเขิน

ความมุ่งหวังเจ้าอยู่ดีมีสุขเพลิน

จงร่วมเดินไปกับพี่......อย่าหนีไกล


ฉันเอง..



ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ขอแต่งโลกสวย  ด้วยคำกลอน
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s