ใจในเตาผิง
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
28 มีนาคม 2024, 05:17:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ใจในเตาผิง  (อ่าน 4514 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
13 สิงหาคม 2010, 12:55:PM
สมนึก นพ
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 728
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,993



taojeo@hotmail.com
« เมื่อ: 13 สิงหาคม 2010, 12:55:PM »
ชุมชนชุมชน

ใครสักคน ที่เกิดมา เพื่อผูกพันธ์
ให้ใจนั้น ที่หวั่นไหว ได้พิงพัก
และวันหนึ่ง วันนั้นไง ได้รู้จัก
เป็นเสาหลัก หวังใจหนึ่ง ได้พึ่งพิง

เจอแล้วไง ใครคนนั้น ที่ฝันหา
แต่ทว่า........เหมือนพิงใจ ในเตาผิง
ใจต่อใจ ต่างรู้ใจ ได้แอบอิง
แต่เตาผิง มันร้อนรุ่ม ให้กลุ้มใจ.


ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
13 สิงหาคม 2010, 01:25:PM
MASAPAER
ผู้ดูแลบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 456
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 586


ร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณคือรางวัลอันยิ่งใหญ่


เว็บไซต์
« ตอบ #1 เมื่อ: 13 สิงหาคม 2010, 01:25:PM »
ชุมชนชุมชน

ทิ้งระยะความห่างอย่างพอเหมาะ
เมื่อร้อนเพราะชิดมากต่างอยากใกล้
บัดรุ่มร้อนอ่อนล้าเมื่อคาใจ
แม้เหตุใด..ไม่ต่างอย่างไฟรน

เมื่ออยู่ด้วยคาดหวังก็อย่างนี้
เหมือนไฟจี้รุมเร้าเข้าสับสน
รักนะรัก..ห่วงน่ะห่วง..ดวงกมล
แต่ไฟรักมักรนเหมือนบนเตา

ทิ้งระยะความห่างอย่างพอดี
ความคาดหวังที่มีก็อย่าเผา
ว่าจะต้องเป็นงั้น,งี้ ที่ชอบเรา
อาจพอเพลาความร้อนอ่อนลงมา

ลดความร้อนร่อนหายได้ไออุ่น
รักละมุนหนุนใจได้คุณค่า
อบอุ่นรักปักไว้ในอุรา
เพียงเพราะว่า “ทิ้งห่าง “ อย่างพอดี

ยิ้มแก้มแดง
ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

13 สิงหาคม 2010, 05:22:PM
~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 21
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 168


Alone_Me ...


« ตอบ #2 เมื่อ: 13 สิงหาคม 2010, 05:22:PM »
ชุมชนชุมชน

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
แต่ลมปาก หวานหู อยู่มิหาย
ถ้อยคำนี้ ยังฝังอยู่ มิเสื่อมคลาย
ยังไม่ตาย ไปจาก ชาวบทกลอน

จะให้เชื่อ อย่างไร ใครคนนั้น
จะเป็นฉัน อย่างที่คิด บทเรียนสอน
มันก็เหมือน ไฟรุม ซุ่มเว้าวอน
ยากจะถอน จะไถ่ใจ ให้กลับคืน.



เห็นดงอ้อย น้ำตาล คิดถึงช้าง

อ้อยมีไว้ ให้ช้าง กินนี่หนา

อ้อยจะหวาน ปากช้าง มากใหมน๊า...

เห็นแล้วหิว  แทนช้าง  ช้างน่ากิน..

มีเตาผิง กินอิ่ม แล้วนอนอุ่น

ผิงเตาไฟ ใจรุ่ม (กลับ)สุขหนักหนา

นอนสบาย อ้อย ตาล เตาผิงนา..

สุขอุรา ช้างเอ่ย..มีอ้อยกิน 555+


 ชอบใจๆ ชอบใจๆ ชอบใจๆ ชอบใจๆ ชอบใจๆ ชอบใจๆ ชอบใจๆ ชอบใจๆ

ขอโทษนะคะ ที่ไม่สัมผัสสักเท่าไหร่นัก ไม่เคยแต่งจริง ๆ แต่อยากแซว คุณไม่รู้ใจเล่นอ่ะคะ 555+เห็นเอาอ้อยมากอง แล้วคิดถึงช้าง จริง ๆ นะคะ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]
ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ถึงไม่มีสิทธิ์รัก แต่ฉันก็มีสิทธิ์เหงา

เรื่องที่เธอเลือกเขา ก็พอเข้าใจ

ถึงไม่เคยอ่อนแอ ก็แค่มีมุมอ่อนไหว

เพราะนี่คือจิตใจ เจ็บได้ร้องเป็น
13 สิงหาคม 2010, 06:03:PM
สมนึก นพ
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 728
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,993



taojeo@hotmail.com
« ตอบ #3 เมื่อ: 13 สิงหาคม 2010, 06:03:PM »
ชุมชนชุมชน

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
แต่ลมปาก หวานหู อยู่มิหาย
ถ้อยคำนี้ ยังฝังอยู่ มิเสื่อมคลาย
ยังไม่ตาย ไปจาก ชาวบทกลอน

จะให้เชื่อ อย่างไร ใครคนนั้น
จะเป็นฉัน อย่างที่คิด บทเรียนสอน
มันก็เหมือน ไฟรุม ซุ่มเว้าวอน
ยากจะถอน จะไถ่ใจ ให้กลับคืน
...........................................................

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
จะหวานมาก หรืออย่างไร รู้ปลายลิ้น
แต่ลมปาก กระซิบใกล้ แค่ได้ยิน
จะตัดสิน ว่าหวานไง ให้งวยงง

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
เหลือเพียงกาก หากทิ้งไป ไม่ไหลหลง
หวานลมปาก หากใจปลื้ม ลืมไม่ลง
ยิ่งมั่นคง เริ่มหลงไหล ใจจดจำ

จะให้เชื่อ ได้อย่างไร ใจคนนั้น
คือใครกัน มาทำให้ ใจเจ้าช้ำ
ฟังลมปาก หวานหูได้ ไม่กี่คำ
ถึงกับทำ ช้ำใจ ให้อกตรม

อันอ้อยตาล หวานลิ้น แล้วสิ้นซาก
เหลือเพียงกาก จะมากไง ก็ไม่ขม
หวานลมปาก ฝากใจชื้น ให้ชื่นชม
เก็บสะสม ไว้มากหรือ คือบทเรียน.


ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
13 สิงหาคม 2010, 07:47:PM
MASAPAER
ผู้ดูแลบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 456
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 586


ร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณคือรางวัลอันยิ่งใหญ่


เว็บไซต์
« ตอบ #4 เมื่อ: 13 สิงหาคม 2010, 07:47:PM »
ชุมชนชุมชน

อ้อยจะหวานปานใดใช่ชอบหมด
ทุกหยาดหยดพจน์ล้ำนำมาเขียน
เหมือนพะยอมกล่อมใจให้วนเวียน
แต่ที่เพี้ยนคือใจที่ไหวเอน

อ้อยจะหวานตาลขมเพราะลมปาก
หรือเพราะพจน์สร้างฉากทักใจเต้น
ไหวโอนอ่อนย้อนใจไม่จัดเจน
เพราะแอบเร้นหัวใจในภวังค์

ใครบังคับจับใจเราได้หรือ
เพราะแท้คือหัวใจให้ความหวัง
สร้างวิมานผ่านฟ้ามาสู่ยัง
ใจที่คลั่งหวังแอบแบบแยบยล

เกิดนิมิตคิดไปใจก็สุข
แต่เรื่องจริงกลิ้งขลุกปลุกสับสน
ไม่เหมือนฝันหวั่นใจในวังวน
ก็ใจคนอย่างเราเฝ้าเคลิ้มไป


 ยิ้มให้จ้ะ
ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s