หัวข้อ กลอนสุภาพ (กลอน ๘)

หัวข้อ กลอนสุภาพ (กลอน ๘)

<< < (17/17)

@free:
...


เป็นยังงี้นี่เองแพ้เพลงมีด
เราถูกกรีดวิ่นเยอะแผลเหวอะแหวะ
ถุกมารนางวางยาด้วยถั่วแ-ระ
จารุแมะหลับตาหาเราเจอ



แบ่งเวลาได้นิดน่อย เขียนได้น้อย

จารุทัส:

< มรรคาต้องห้าม >

หอบกระเหี้ยน เรียนร่ำ ถลำลึก
เพียงอยากฝึก ฝีมือ หือรือฝน
จิตใฝ่ต่ำ ย้ำคิด พิชิตตน
จึงสับสน ดีชั่ว เริ่มมัวเมา

อักขระ กระบี่ ไล่จี้ปล้น
ทรชน กลับชาติ ช่างขลาดเขลา
ชอบจาบจ้วง ห่วงเล่น ไม่เห็นเงา
อุจาดดำ ต่ำเทา เป็นขาวไป

อย่าปะทะ ประดาบ เปรอะคราบเลือด
กว่าจะแย้ง แห้งเหือด ถูกสงสัย
มีพิรุธ ดุจว่า เคยฆ่าใคร
เป็นเรื่องใหญ่ ไต่สวน โซ่ตรวนตรา

อย่าล่วงเกิน เดินข้าม อารามเขต
ชาติประเทศ กษัตริย์ ศาสนา
ทั้งการเมือง เรื่องเขา เราขอลา
เป็นมรรคา ต้องห้าม อย่าข้ามไป

เลิกคงทัน หันกลับ นั่งลับมีด
แว่วจิ้งหรีด กรีดเสียง สำเนียงใส
จักจั่น สั่นท้อง น้องเรไร
พ้นป่าไผ่ ผ่านนา มุ่งหน้าพลัน

ได้ประสบ พบปะ ถ้ำอสูร
ได้เพิ่มพูน พละ ที่ผกผัน
ได้รู้จัก ยักไหล่ ไม่สำคัญ
วิชาบั่น ยกเขา ให้เบาตัว

จารุทัส

เพรางาย:


น้ำตาลสดรินใส่แก้วใสกริบ
จิบสองจิบพอหวานซ่านผสม
เขาปั่นกลอนแทนด้ายสายคารม
น้ำหอมพรมถักทอก่อผืนคำ
 emo_15

นั่งรอข้าวสั่งล่าเขามาก่อน
จึงแต่งกลอนต่อกล่าวความพราวพร่ำ
ลืมเวลาพิณพาทย์พยาธิรำ
ท้องอิ่มน้ำกระดาษงอกดอกกวี

 emo_26


“ผัดเอ๋ยผัดฉ่า  รีบมาไวไว  กลอนจบสองบท  ยังไม่ปรากฏ...เศร้าใจ”


 emo_33

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[*] หน้าที่แล้ว