หัวข้อ กลอนสุภาพ (กลอน ๘)
Kotchanan:
หางนกยูงปลิดไป.. หัวใจหล่นตาม
>> หางนกยูงสีส้มโน้มกิ่งลู่
กลีบ,ละอองเรณูพรูไหวสั่น
สะบัดช่อพลิ้วลมพัดโรมรัน
ริ้วตะวันหลุบย้อมพร้อมกลีบเคว้ง (กชนันท์)
>> คนขี้เมาเหล้าเร่เซแท่ดแท่ด
เดินหน้าแปดถอยหลังเก้าเท้าเขย่ง
เซเข้าสวนม้วนหน้าข้ามิเกรง
มวลแมกไม้บานเบ่งล้มกระจาย
มือนั้นกอดขวดเหล้าเท่าชีวิต
ใครจะคิดชิงข้านั้นอย่าหมาย
ตั้งสติยืนหยัดระมัดกาย
ก็มิวายเซไถลไปอีกที
เห็นนกยูงสูงลิ่วอยู่บนต้น
แปลกกมลเอ๊อะไรที่ไหนนี่
จึงสอดส่ายสายตาสุรามี
ยกกระดกอีกทีอย่างจงใจ
เมื่อสุขสมล้มครืนลงอีกรอบ
ใครช่วยตอบผมทีว่าที่ไหน
แล้วขี้เหล้าคนนี้เขาเป็นใคร
ช่วยต่อกลอนต่อไปให้เข้ากัน (dokkrajaiw)
>> ฤทธิ์ดีกรีพลุ่งพล่านซ่านในเลือด
ราวอัคคีไหม้เดือด หน้าเผือด,สั่น
อลหม่านผ่านคืนฝืนอีกวัน
มิแผกผันเม็ดน้ำยังก่ำตา
ใครหนอคนขี้เมาผมเผ้าปรก
ย้อมหัวอกเปราะบางอย่างสิ้นท่า
ท่านมิเข้าถึงอก ฟกอุรา
ถึงเฮฮาจิตใจอ่อนไหวนัก
เคลิ้มไปกับสายลมที่พรมพลิ้ว
เหมือนปลิดปลิวอ่อนยวบอย่างจมปลัก
ตาสนิมก่ำแดง-แฝงด้วยรัก
แต่เกินตักตวงไว้ในสายตา
เคยหรือเปล่า? เหงางันอยู่เงียบ-เงียบ
แต่ละก้าวย่ำเหยียบอย่างไร้ค่า
มันปวดร้าวราวกับเพิ่งผ่านมา
และเกินกว่าน้ำเมาเข้ากดทับ!
ช่อตระหง่านท้าตะวันแล้วผันพลิก
ยกกระติกกรอกคอก่อนเคลิ้มหลับ
เหม็นเปรี้ยว,เรอ.. เออ..หนอ คออ่อนพับ
หางนกยูงเควี้ยวขวับ.. ซับน้ำตา (กชนันท์)
ดอกกระเจียว:
อ้างจาก: กชนันท์ ที่ 25 ธันวาคม 2009, 02:29:PM
หางนกยูงปลิดไป.. หัวใจหล่นตาม
>> หางนกยูงสีส้มโน้มกิ่งลู่
กลีบ,ละอองเรณูพรูไหวสั่น
สะบัดช่อพลิ้วลมพัดโรมรัน
ริ้วตะวันหลุบย้อมพร้อมกลีบเคว้ง (กชนันท์)
>> คนขี้เมาเหล้าเร่เซแท่ดแท่ด
เดินหน้าแปดถอยหลังเก้าเท้าเขย่ง
เซเข้าสวนม้วนหน้าข้ามิเกรง
มวลแมกไม้บานเบ่งล้มกระจาย
มือนั้นกอดขวดเหล้าเท่าชีวิต
ใครจะคิดชิงข้านั้นอย่าหมาย
ตั้งสติยืนหยัดระมัดกาย
ก็มิวายเซไถลไปอีกที
เห็นนกยูงสูงลิ่วอยู่บนต้น
แปลกกมลเอ๊อะไรที่ไหนนี่
จึงสอดส่ายสายตาสุรามี
ยกกระดกอีกทีอย่างจงใจ
เมื่อสุขสมล้มครืนลงอีกรอบ
ใครช่วยตอบผมทีว่าที่ไหน
แล้วขี้เหล้าคนนี้เขาเป็นใคร
ช่วยต่อกลอนต่อไปให้เข้ากัน (dokkrajaiw)
>> ฤทธิ์ดีกรีพลุ่งพล่านซ่านในเลือด
ราวอัคคีไหม้เดือด หน้าเผือด,สั่น
อลหม่านผ่านคืนฝืนอีกวัน
มิแผกผันเม็ดน้ำยังก่ำตา
ใครหนอคนขี้เมาผมเผ้าปรก
ย้อมหัวอกเปราะบางอย่างสิ้นท่า
ท่านมิเข้าถึงอก ฟกอุรา
ถึงเฮฮาจิตใจอ่อนไหวนัก
เคลิ้มไปกับสายลมที่พรมพลิ้ว
เหมือนปลิดปลิวอ่อนยวบอย่างจมปลัก
ตาสนิมก่ำแดง-แฝงด้วยรัก
แต่เกินตักตวงไว้ในสายตา
เคยหรือเปล่า? เหงางันอยู่เงียบ-เงียบ
แต่ละก้าวย่ำเหยียบอย่างไร้ค่า
มันปวดร้าวราวกับเพิ่งผ่านมา
และเกินกว่าน้ำเมาเข้ากดทับ!
ช่อตระหง่านท้าตะวันแล้วผันพลิก
ยกกระติกกรอกคอก่อนเคลิ้มหลับ
เหม็นเปรี้ยว,เรอ.. เออ..หนอ คออ่อนพับ
หางนกยูงเควี้ยวขวับ.. ซับน้ำตา (กชนันท์)
ความบรรยายยาวย้ำล้วนลำบาก
นั่นต่างหากบทกระทำดั่งคำว่า
อ่านแล้วจึงสมเพศเวทนา
จะกล่าวหานั้นสุดแท้แต่น้ำคำ
ที่จริงแล้วไม่ใช่ใครคือไอ้ฟัก
ถ้าคุณไม่รู้จักก็น่าขำ
เป็นภารโรงอยู่โรงเรียนเพียรประจำ
แต่เพราะฟ้าชะตากรรมจึงเมามาย
ถูกสังคมรุมประณามแลหยามเหยียด
แถมยังเบียดเบียนกรรมถึงทำร้าย
ทิ้งชีวิตความดีปรีชาชาย
อยู่กับม่ายสมทรงข้างโรงเรียน
dokkrajaiw
emo_40 emo_40 emo_52
เพรางาย:
อ้างจาก: กชนันท์ ที่ 24 ธันวาคม 2009, 11:59:PM
หางนกยูงปลิดไป.. หัวใจหล่นตาม
หางนกยูงสีส้มโน้มกิ่งลู่
กลีบ,ละอองเรณูพรูไหวสั่น
สะบัดช่อพลิ้วลมพัดโรมรัน
ริ้วตะวันหลุบย้อมพร้อมกลีบเคว้ง (กชนันท์)
๐ ดอกสีส้มชูชันบานสลวย
ล่อภู่ผึ้งรื่นรวยด้วยสีเก่ง
พิศเกสรไกวก้านขานบทเพลง
วอนรวีอย่าเร่งเปล่งเดชา.. (ระนาดเอก)
ใจระรัวแอบพ้อเพราะหวาดหวั่น
โอ้..จอมขวัญ หนึ่งใครยังเพรียกหา
หางนกยูงเบ่งบานเต็มม่านฟ้า
แล้วรักเราโรยราหรืออย่างไร?
ปลิดกลีบส้มพรมพื้นยืนอดสู
รักที่ดูเจิดจ้าฟ้าสดใส
ชั่วพริบตาขั้วโยกโลกคว่ำใบ
เท้าของใครย่ำกดบดแหลกเลือน
Kotchanan:
หางนกยูงปลิดไป.. หัวใจหล่นตาม
หางนกยูงสีส้มโน้มกิ่งลู่
กลีบ,ละอองเรณูพรูไหวสั่น
สะบัดช่อพลิ้วลมพัดโรมรัน
ริ้วตะวันหลุบย้อมพร้อมกลีบเคว้ง (กชนันท์)
๐ ดอกสีส้มชูชันบานสลวย
ล่อภู่ผึ้งรื่นรวยด้วยสีเก่ง
พิศเกสรไกวก้านขานบทเพลง
วอนรวีอย่าเร่งเปล่งเดชา.. (ระนาดเอก)
ใจระรัวแอบพ้อเพราะหวาดหวั่น
มาศตะวันส่องระยับจับเกศา
หางนกยูงเบ่งบานเต็มม่านฟ้า
แล้วรักเราโรยราหรืออย่างไร? (กชนันท์)
ปลิดกลีบส้มพรมพื้นยืนอดสู
รักที่ดูเจิดจ้าฟ้าสดใส
ชั่วพริบตาขั้วโยกโลกคว่ำใบ
เท้าของใครย่ำกดบดแหลกเลือน(เพรางาย)
แตะเพียงแผ่วแว่นกลีบยับลีบปรุ
พลันทะลุย่อยแหลกเยิ้มยางเฝื่อน
ฝากสีสันแสดแสบไว้แนบเตือน
เซ่นคนเถื่อน เปื้อนตมก่อนจมลับ (กชนันท์)
เพรางาย:
หางนกยูงปลิดไป.. หัวใจหล่นตาม
หางนกยูงสีส้มโน้มกิ่งลู่
กลีบ,ละอองเรณูพรูไหวสั่น
สะบัดช่อพลิ้วลมพัดโรมรัน
ริ้วตะวันหลุบย้อมพร้อมกลีบเคว้ง (กชนันท์)
๐ ดอกสีส้มชูชันบานสลวย
ล่อภู่ผึ้งรื่นรวยด้วยสีเก่ง
พิศเกสรไกวก้านขานบทเพลง
วอนรวีอย่าเร่งเปล่งเดชา.. (ระนาดเอก)
ใจระรัวแอบพ้อเพราะหวาดหวั่น
มาศตะวันส่องระยับจับเกศา
หางนกยูงเบ่งบานเต็มม่านฟ้า
แล้วรักเราโรยราหรืออย่างไร? (กชนันท์)
ปลิดกลีบส้มพรมพื้นยืนอดสู
รักที่ดูเจิดจ้าฟ้าสดใส
ชั่วพริบตาขั้วโยกโลกคว่ำใบ
เท้าของใครย่ำกดบดแหลกเลือน(เพรางาย)
แตะเพียงแผ่วแว่นกลีบยับลีบปรุ
พลันทะลุย่อยแหลกเยิ้มยางเฝื่อน
ฝากสีสันแสดแสบไว้แนบเตือน
เซ่นคนเถื่อน เปื้อนตมก่อนจมลับ (กชนันท์)
เหลือหลายดอกแย้มเยือนเรือนใบยอด
รอวันทอดพรมส้มลมขยับ
เล่ห์ลมหวานหว่านลูบจูบประทับ
ตะวันดับร่วงรายตายตามกัน
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว