ก วี เ ดี ย ว ด า ย
skinhead:
ก วี เ ดี ย ว ด า ย
อาทิตย์อัสดงหลบซ่อนสายตาอยู่หลังพงหญ้า
เสียงน้ำที่แหวกโขดหินลงมาจากสรวงสวรรค์
เหล่าใบไม้เริงระบำเมื่อต้องน้ำสาดกระเซ็น
กบเขียดหมอบตัวแน่นิ่งอยู่แต่โคลนตม
บนท้องฟ้าหากเต็มไปด้วยเรื่องราวและการสนทนา
กับฝูงนกกระสาและห่านป่าโบยบิน
สายลมเยียบเย็นเดินผ่านแล้วจากฉันไป
ปล่อยให้ฉันอยู่อย่างเดียวดาย
เขียนบทกวี
...
สกินเฮด
20/09/52
skinhead:
ท่ามกลางสายฝนหยดสุดท้ายปลายเดือนกันยา
ท่ามกลางสายฝนหยดสุดท้ายปลายเดือนกันยา
บทกวีของฉันหล่นหาย
ความชุ่มแฉะชะล้างจนไร้ร่องรอย
จวบจนกระทั่งท้องฟ้าแดงเรื่อ
สายรุ้งปรากฏกาย
สายลมพัดพราย
หมู่นกเร่งร้อง
บทกวีของฉันหล่นหายอยู่แห่งหนใด
อยู่บนต้นไม้บนรังคอน
หลบซ่อนภายในหุบเขา
หลบมุมพูดคุยอยู่กับหมู่ดาว
ปลอบประโลมแด่ผืนป่า
โอบกอดท้องฟ้า
ริมขอบฝั่งฝัน
อยู่บนดวงจันทร์
หาดทรายท้องทะเลเรือเห่
หรือบทกวีที่ตกหล่นของฉัน
คือจิตวิญญาณอันเคว้งคว้าง
หากร่อนเร่พเนจรไปจนทั่วพื้นพสุธา
และจักรวาล...
สกินเฮด
23/09/52
skinhead:
เพียงเฉียดหัวใจของฉัน
จังหวะเต้นรวยริน
ของหัวใจที่เต็มไปด้วยบาดแผล
บาดลึก...
ระคนเสียงระฆังที่ดังมาจากหุบเขา
ลมหายใจแผ่วเบา
ทยอยเดินออกจากภายในอย่างเชื่องช้า
ร่างกายที่บอบช้ำนอนจมลิ่มเลือด
ที่แผ่กระจายไปทั่วผืนทรายฉาบขาว
เสียงคลื่นซัดสาดจนสะเทือนสวรรค์
หากหัวใจของฉันกลับไม่ได้ยิน
ทั้งชีวิตที่ฝากไว้แด่เธอ
บัดนี้มันถูกเชือดเฉือนด้วยถ้อยคำ
ท้องฟ้าสีแดงก่ำ
เสียงนกขับทำนองเศร้าสร้อย
เปลือกหอยเปลือยเปล่าเกลือกกลิ้ง
และวิญญาณของฉันกำลังย่ำเท้าออกจากร่าง
กามเทพแผลงศรลงมา
เพียงเฉียดหัวใจของฉัน
คำว่ารักแท้มันจึงเป็นเพียงคำลวง...
สกินเฮด
26/09/52
skinhead:
Suicide Is Painless
ในห้องที่มืดมิด...
ฉันกักขังตัวเองด้วยนิยามของคำว่ารักอันเลิศหรู
ในขณะจิตวิญญาณของฉันกำลังเดินย่างสู่สถานทัณฑ
เสียงฝนตกกระหน่ำ
กระแทกหลังคาจนสนั่นสะเทือนสะท้าน
ราวเสียงโห่ร้องดีใจของเหล่าภูติผีปีศาจ
กุหลาบแดงหนามแหลมกับคำสัญญาปากเปล่าซ้ำๆ
แสงสว่างจากภายนอกหลบซ่อนสะอื้นร่ำไห้
กลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจาย
ทะลักออกมาจากภายในและกลิ่นอับ
ถ้อยคำสีแดงสดปรากฏจนเต็มผนัง
ด้วยตัวอักษรที่พร่าเลือน...
ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์
มีดเล่มบางเปรอะเปื้อนถูกปล่อยทิ้งขว้างห่างออกไป...
สกินเฮด
3/09/52
01.45
skinhead:
เช้าหนึ่ง...เมื่อวังน้ำเขียว
สายธารหมอกเช้านวลขาวเคลื่อนลอยจากฝั่งตะวันตก
ทอดยาวจนสุดปลายอีกฝั่งคือตะวันออก
เทือกเขาเขียวขจีสลับลายเรียงซ้อนเป็นฉากอยู่เบื้องหลัง
ตัดเขียวมรกตแกมเหลืองอำพันตระการตาร้อยพันหมื่นฝักข้าวโพด
แสงแดดที่แสนเกียจคร้านค่อยๆคืบคลานลงจากเตียงนอน
เสียงกระซิบซาบด้วยถ้อยคำของหนุ่มสาว
หยาดหยดจากน้ำค้างกลางหาว
เสียงร้องดังก้องลงมาจากดวงดาว
สายลมที่แสนเหน็บหนาว
เสียงเพลงท่วงทำนองมาลีฮวนน่า
หนุ่มใต้หนวดงามกับใบหน้าฉาบยิ้ม
กลิ่นกาแฟอบอวลลอยโชยโอบกอดบ้านเดียวดายบนเนินเขา
ดูซิ ...คลื่นลมที่ไม่อาจคาดเดา
กำลังโศกเศร้าอยู่เหนือเขื่อนมหึมาที่เงียบสงบ
...
สกินเฮด
18/10/52
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป