ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โซ...เซอะเซอ]

…หนึ่งเล่มเทียนไข… “….เทียบทุกคำที่เขียนคือเทียนไข ผู้เผาไหม้ตัวเองเพื่อเปล่งแสง ยิ่งค่าความงามเทิดเจิดแจรง ยิ่งเสียดแทงหัทยางค์ให้ร้างเลย…“ [บทกวี “ใบศรี” โดยท่านอาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์] …ขอเป็นหนึ่งเล่มเทียนไข ส่องแสงไฟสุกสว่างกลางเวหน ท่ามกลางชีวิตแสนเปล่าเปลี่ยวและมืดมน อุทิศตนเป็นเทียนไขให้ชาวประชา เจอลมโบกกรรโชกแรงแสงอาจดับ มิราลับ สู้จุดไฟขึ้นใหม่เถิดหนา หากเผาตนจนหมดสิ้นเชื้อ… เหลือเพียงแรงแห่งศรัทธา- จงต่อเปลวไฟให้เทียนเล่มหน้า… ได้เปล่งแสงเจิดจ้ากำจาย โซ…เซอะเซอ 6 พฤษภาคม 2568

[กัลมลี*]

ขอเป็นหนึ่งเทียนแท่งแม้แสงน้อย
มิหวังลอยโดดเด่นเช่นเดือนหงาย
เพียงราตรีมืดดำถูกทำลาย
ส่องประกายเส้นทางอย่างตั้งใจ

ศิลปิน ศิลปะ บทกวี
ความงามนี้เปรียบแสงแห่งเทียนไข
ผ่านสายธารเวลามาเพียงใด
ยังฝากไว้ยังปรากฏผู้จดจาร

[แป้งน้ำ]

ถ้าหากหนึ่งเล่มเทียนไขเปรียบเหมือนใจดวงหนึ่ง
จุดไฟได้ด้วยความคิดถึง ~ ความห่วงหา
หัวใจเทียนไขเล่มนี้คงไม่มีช่วงเวลา
ที่จะเปล่งแสงออกมา . .. เพื่อใคร

เพราะโอกาสที่จะเจอความรักนั้นไม่ง่าย
ตามหาแทบตาย . . . ก็เป็นได้แค่ความฝันใฝ่
อยากใช้หัวใจเพื่อรัก ~ และอยากถูกรักบ้างอย่างจริงใจ
แม้การเปล่งแสงข้างกายใคร
จะนำไปสู่การที่ตัวเองต้องมอดไหม้ . .. ยังยินดี~*



แหะๆ คนละเรื่องกับกลอนข้างบนเลย

[toshare]

@ เทียนไข ไสวด้วย สละตน
หวังผล หนสว่าง มิสับสน
พ้นหล่ม เล่นเล่ห์ เฉมนต์
ห่างเหตุ กิเลสผจญ ทุกกาล

@ เทียนไข ไสวต่อ ต้องก่อกิจ
แค่คิด ฤ เกิด "ประเสริฐ"ฉาน
สิ่งดี ต้องประจักษ์ หลักพยาน
"ปฏิบัติ" ห้าวหาญ สละตน

[โซ...เซอะเซอ]

ขอเป็นหนึ่งเทียนแท่งแม้แสงน้อย
มิหวังลอยโดดเด่นเช่นเดือนหงาย
เพียงราตรีมืดดำถูกทำลาย
ส่องประกายเส้นทางอย่างตั้งใจ

ศิลปิน ศิลปะ บทกวี
ความงามนี้เปรียบแสงแห่งเทียนไข
ผ่านสายธารเวลามาเพียงใด
ยังฝากไว้ยังปรากฏผู้จดจาร

แสงเทียนน้อยร้อยเล่มขับเข้มแสง ก้องเสียดแทงใจดำด้วยคำขาน เขียนถ่ายทอดพานพบประสบการณ์ จิตวิญญาณเสียงศิลป์เยื้อนยินกลอน ส่งแรงใจให้แก่กันวันฟ้าหม่น เกลือกน้ำฝนปนน้ำตาชุ่มคาหมอน คราบน้ำหมึกกรังเกรอะเลอะหัวนอน กว่าเว้าวอนอ่อนไหวใจโรยแรง ยังคงมอบปลอบขวัญวันเหี่ยวหุบ ถึงหลัวหลุบตันตีบชีพหน่ายแหนง เกินขีดความสามารถหวาดระแวง หวังปลี่ยนแปลงความคิดจิตสำนึก อาจคลังคำน้อยนิดข้องติดขัด พจน์สัมผัสมิงามคร้ามรู้สึก ทั้งสื่อสารวกวนทนจารึก- เช้ายันดึกต่อแสงเทียนเพียรมิท้อ เก็บเอาความจริงใจจารใส่วรรค รู้บอกรักชิงชังครั้งคราวก่อ ถ่ายทอดลงอักษรอ่อนลออ ร้อยถักทอลึกห้วงดวงฤดี ผู้เสพศิลป์จินตนามิราร้าง แม้เหินห่างโภคทรัพย์อับแสงสี ไร้สูงเกียรติยศศักดิ์บารมี สืบสร้างสรรค์งานกวีนี้เพียงตน กำลังใจให้แก่กันรางวัลมอบ- ผู้ชื่นชอบโคลงกลอนสุนทรผล จุดแสงเทียนส่องสว่างกลางสกล เกลี้ยกล่อมชนกอบกู้หวัง…กำลังใจ [รางวัลแด่คนช่างฝัน : จรัล มโนเพ็ชร] “…จะปลอบดวงใจให้เธอหายร้าวราน จะเป็นสะพานให้เธอเดินไปแน่นอน จะเป็นสายน้ำเย็นดับกระหายยามโหยอ่อน คอยอวยพรให้เธอสมดังหวังได้นิรันดร์… …ขอหยิบเอากลอนเก่ามาประยุกต์ใช้ครับ… โซ…เซอะเซอ 9 พฤษภาคม 2568

[โซ...เซอะเซอ]

ถ้าหากหนึ่งเล่มเทียนไขเปรียบเหมือนใจดวงหนึ่ง
จุดไฟได้ด้วยความคิดถึง ~ ความห่วงหา
หัวใจเทียนไขเล่มนี้คงไม่มีช่วงเวลา
ที่จะเปล่งแสงออกมา . .. เพื่อใคร

เพราะโอกาสที่จะเจอความรักนั้นไม่ง่าย
ตามหาแทบตาย . . . ก็เป็นได้แค่ความฝันใฝ่
อยากใช้หัวใจเพื่อรัก ~ และอยากถูกรักบ้างอย่างจริงใจ
แม้การเปล่งแสงข้างกายใคร
จะนำไปสู่การที่ตัวเองต้องมอดไหม้ . .. ยังยินดี~*



แหะๆ คนละเรื่องกับกลอนข้างบนเลย

หากว่าหนึ่งเล่มเทียนไข เปรียบเสมือนดวงใจที่ไหวอ่อน ยืนหยัดต่อสู้อยู่โดดเดี่ยว ท่ามกลางความเปล่าเปลี่ยวเหน็บหนาวอย่างร้าวรอน แสงไฟก็ริบหรี่ คล้ายจะดับมิดับแหล่ อยากยอมแพ้ แผ่ล้มกายลงนอน ขอจงโปรดสดับคำเว้าวอน ก่อนร้างรา โอ้เพื่อนเอย อย่ามัวนิ่งเฉย ละเลยพลังพิเศษ ที่สามารถปัดเป่าทุกข์เทวษ ให้เลือนหายไปต่อหน้า ปลุกฮึกเหิมเติมความหวังพลังศรัทธา ด้วยภาษาวาทะศิลป์แห่งจินตกวี อันความรัก พึงตระหนักรู้ ว่านำสู่สุขทุกข์ในทุกที่ มีหลายแบบ โปรดแยบคายเลือกให้จงดี หากรักด้วยความเมตตา ปรานี รักเช่นนี้ ย่อมมิมีผิดหวังดังที่ผ่านมา ส่งพลังรักอันสดใสให้เจิดจ้ากำจาย แพร่ขยายไปทั่วทิศทุกแหล่งหล้า ใช่เพียงคิดครอบครอง เพื่อสนองความต้องการของอัตตา จงรักอย่างมีคุณค่า ให้สมกับสมัญญาอันคมเข้ม…“หนึ่งเล่มเทียน” [ดอกไม้จะบาน : บทกวี จิระนันท์ พิตรปรีชา] โซ…เซอะเซอ 9 พฤษภาคม 2568

[PIKuL]

แสงเทียนไขเพียงหนึ่งถึงจะน้อย
แต่หากว่ามีนับร้อยได้ขีดเขียน
ความศรัทธามุ่งมั่นหากพากเพียร
คือบทเรียนของ "เทียนไข"ให้จดจารณ์

สามัคคีคือพลังการต่อสู้
อันมากด้วย "ความรู้" ผสมผสาน
กว่าจะเป็น"เทียนไข" ให้ใช้งาน
ศรัทธาต้องเบ่งบานผ่านผองชน

จะมากน้อยเพียงใดล้วนโชติช่วง
ดินแดนสรวงรับรู้ทั่วแห่งหน
เจตคติผลิบานผ่านผจญ
ก่อนผ่านพ้นเป็นขี้เถ้า...เพียงร่างกาย

เหลือไว้เพียงเชื้อไฟให้ไปต่อ
"ศรัทธา"ไม่ย่อท้อซึ่งจุดหมาย
คุณประโยชน์ฝากไว้แสงสุดท้าย
แสงสว่างที่ลับหาย...เพียงหนึ่งดวง.

โอ้ว ขออภัย พิกุลลืมว่าเป็นกลอนเปล่า แฮะๆๆ

[กัลมลี*]

แสงเทียนไขเพียงน้อยหนึ่งก็ซึ้งค่า
แม้มิจ้าเจิดถึงซึ่งแดนสรวง
แต่ทว่าส่องซึ้งถึงหนึ่งทรวง
ปลอบปลุกห้วงวิญญาณ์ผู้มาเยือน

แสงเทียนน้อยร้อยเล่มก็เข้มได้
งามจับใจเรียงร้อยถ้อยคำเพื่อน
บนท้องฟ้าราตรีมีแสงเดือน
บนดินเกลื่อนแสงงามความเป็นมิตร



ทักทายคุณโซ...เซอะเซอ,คุณพิกุลและทุกท่านค่ะ