สนทนากับตนเอง
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
06 ธันวาคม 2024, 05:53:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: สนทนากับตนเอง  (อ่าน 432 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
14 พฤศจิกายน 2024, 05:14:AM
นานะ
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 90
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 41



« เมื่อ: 14 พฤศจิกายน 2024, 05:14:AM »
ชุมชนชุมชน



เมื่อพบใครในตน, ยามสนธยา-
พฤศจิกา...หนาวลมพัดพรมผ่าน
คุณทำให้ลมหนาวยิ่งร้าวราน
กระดิ่งลมกังวานขับขานเพลง
เสียงใสหวานนอกห้อง ทำนองคิดถึง
เสียงหัวเราะคุ้นซึ้งซึ่งขานเปล่ง
เรื่องเล่าสู่กันฟังดังครื้นเครง
จนยามเช้าเร้าเร่งทุกเพลงเช้า
เห็นไหมยามหญ้าดอกเย้าหยอกฟ้า
ไม่คิดหวนกลับมาอย่าหน้าเศร้า
เรียบง่ายและบอบบางอย่างใจเรา
หยั่งลึกในความเหงาเกินเข้าใจ
....
ดึก, รอแว่วแผ่วคำของน้ำค้าง
อยู่ทิศทางตะวันออก, หมอก, ฟ้าใหม่
หากแม้คุณหมดหวังคราครั้งใด
ก็ห่างไกลเพียงพรากไม่จากนาน
เผลอคิดว่ามันเป็นอยู่เช่นนี้
รุ่งระวีจักคืบคอยสืบสาน
แต่ลมเอย...พัดพราวเพียงร้าวราน
ไร้เสียงหวานขอพรก่อนนิทรา
สิบปีผ่านเหมือนวันเพิ่งผันเปลี่ยน
ฉันวนเวียนมาตามข่าวถามหา
ไร้พรของขวัญฝาก...จากเทพธิดา
คราบน้ำตานองเนืองคือเรื่องจริง
....
เมื่อพบใครในตน, จึงสนทนา
พฤศจิกา เช้าตรู่ อยู่นิ่งนิ่ง
จูบลาจันทร์ดวงรักเคยพักพิง
มีบางสิ่งเคลื่อนไหวในอารมณ์.


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : โซ...เซอะเซอ, masapaer, แสงไต้, ระนาดเอก

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

แค่รู้ว่า ที่ นี่ มี ฉั น แ ล ะ มี เ ธ อ เ ป็ น จุ ด ห ม า ย ข อ ง ค ว า ม ผู ก พั น ก็พอ  ยิ้มแบบรักนะ..
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s