…เธอคนนั้น…
(1/1)
โซ...เซอะเซอ:
…เธอคนนั้น…
เธอคนนั้น...คนไหน ใครกันหนอ-
ปล่อยรั้งรอ เคว้งคว้าง อ้างว้าง เผลอ-
ส่งขนัดคะนึง ไปถึงเธอ-
กึ่งละเมอเพ้อพจน์รจนา
จันทร์คืนแรมแวมวับ ระงับจิต-
จากความคิด เข็ดเขี้ยวทิ้งเหลียวหา-
สุขนิยามความรัก หักอุรา-
ยึดโดดเดี่ยว เยียวยารักษาใจ
รักของฉันคล้ายคืนจันทร์ข้างแรม-
กว่าซ่อมแซมปลุกฟื้นคืนกลับ ได้-
แค่คงเป็นเสมือน เดือนครึ่งใบ-
ปราศสวยใสสุขสันต์ จันทร์เต็มดวง
ทุกหยาดเยิ้มหยดย้อย ถ้อยคำฉัน-
เน้นหนักแน่นยืนยัน แม้วันร่วง-
โรยราลับ ดับดิ้น ใช่จินต์ลวง-
หลอกพุ่มพวงดวงสมร ให้หลอนเลย
เพราะพันผูกมิปลง ตรงตามบอก-
ใบ้ยวนหยอก โยงกลอนอักษรเผย-
ถึงคารมคมวาทคุ้นปราชญ์เปรย-
ว่ารักเอยนำทุกข์และสุขพลัน
โอ้…หน้ามนคนไกล ครั้งใดพี่-
ชม้อยหรี่ชำเลืองเยื้องกราย กลั้น-
สะกดข่มมวลประหม่า สารพัน-
เหตุเธอนั้น…คือคนเดียวหวังเกี่ยวกร
“...ฤารักฉันจะเป็นเพียงความฝัน
ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง...”
โซ…เซอะเซอ
5 มีนาคม 2567
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ