…คำมั่นสัญญา…
(1/1)
โซ...เซอะเซอ:
…คำมั่นสัญญา…
…สายฝนโปรยลงมาฟ้าหม่นมืด
เคล้าเย็นชืดอัสสุชลท่วมล้นเอ่อ
ในความเงียบเชียบนั้นฉันพบเจอ
ว่าหัวใจยังละเมอยังเพ้อพก
ถึงคืนวันพันผูกสานปลูกรัก
ชื่นทายทักสดใสไกลวิตก
ร่วมโผผินบินผ่านธารอุทก
ไม่อยากวกหวนคืนสู่ผืนดิน
ฟุ้งวาดฝันหอมหวนยวนใจหวาม
มิเข็ดคร้ามชีวันร้างบั่นบิ่น
หลงอัปสรสุราลัยในสุบิน
ก่อนพลัดร่วงจากจินต์เมื่อสิ้นวาร
สายตาเธอที่จับจ้องมองตาฉัน
เหมือนหนึ่งนั้นถ่ายทอดสอดประสาน
ความรู้สึกลึกล้ำเหลือประมาณ
ตราบเนิ่นนานเนืองนิตย์ติดตราตรึง
เธอรู้ไหมยามใดใจฉันเหงา
สุมงานเข้าเพื่อข่มฤทธิ์ความคิดถึง
ครั้นห่วงหาเกินหักห้ามความคะนึง
ก็รำพึงรำพันอัดอั้นระบาย
“ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร”
ทว่าสุดลึกใจไม่เลือนหาย
แม้จำเดินเหินห่างมิจางคลาย
จวบชีพวายระลึกมั่นคำสัญญา
“…ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร
ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน
แม้นเกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร
ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา…”
[ บทกวีจากเรื่อง พระอภัยมณี : โดยสุนทรภู่ ]
โซ…เซอะเซอ
3 พฤศจิกายน 2566
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ