ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

ลมหนาว . . . เริ่มพัดสัมผัสกาย
จากกันอีกครั้งแล้วนะฝนหยดสุดท้าย . .. ลาก่อน
ทักทายเมฆบังจันทร์ก่อนเข้านอน
บอกคิดถึงคุณผ่านบทกลอน . . . คืนนี้ขอให้นอนหลับฝันดี

… … … … … … …

ไม่พบกันอีกครั้ง . . . ไม่เป็นไร
ก็เข้มแข็งขึ้นแล้วไง . .. ฉันคนนี้
แม้คุณจะหายไปดั่งสายฝนส่งท้ายปี
แต่คุณยังเป็นคนในบทกวีของฉันคนนี้ . .. เช่นเดิม~*


14 ตุลาคม 2565

[พยัญเสมอ]

บทกวีห่อฝัน....นั้นเหมือนเก่า
แต่รักเราเลือนหาย....ไม่คล้ายเริ่ม
หากแรงใจไฟฝัน....ที่ฉันเติม
มิอาจเพิ่มภาพฝัน.....ดุจวันวาน

จึงมีเพียง...เสี้ยวอดีต....ที่กรีดลึก
ร้อยรู้สึก...สุขสม~ทุกข์~ขม~หวาน
ก็เป็นเพียงภาพฝันอันธกาล
ปิดตำนานนิยาม....เศษความจำ

ถึงวันนี้ยอมอยู่.....อย่างผู้แพ้
เก็บรอยแผลไว้หนึ่งซึ้งเกินขำ
ให้เป็นรอยคล้อยเคลื่อนเน้นเตือนนำ-
ทุกถ้อยคำขมขาดบาดฤทัย..

Orion264/บูรพาทรนง

[เฮยอิง]

ลมหนาว . . . เริ่มพัดสัมผัสกาย
จากกันอีกครั้งแล้วนะฝนหยดสุดท้าย . .. ลาก่อน
ทักทายเมฆบังจันทร์ก่อนเข้านอน
บอกคิดถึงคุณผ่านบทกลอน . . . คืนนี้ขอให้นอนหลับฝันดี

… … … … … … …

ไม่พบกันอีกครั้ง . . . ไม่เป็นไร
ก็เข้มแข็งขึ้นแล้วไง . .. ฉันคนนี้
แม้คุณจะหายไปดั่งสายฝนส่งท้ายปี
แต่คุณยังเป็นคนในบทกวีของฉันคนนี้ . .. เช่นเดิม~*


14 ตุลาคม 2565

เนิ่นนาน. . .ที่ไม่ได้พบกัน
ฉันไม่เคยลืมวันนั้นที่เราแรกเริ่ม
สายฝนที่หล่นหาย. .เคยเป็นฝนประปรายที่แต่งเติม
บอกเล่าเรื่องราวเดิมๆให้สวยงาม
เห็นมันแล้วนะคนดี
ทุกถ้อยบทกวี. . .ไหวหวาม
จากนี้แม้สองเรา จะเป็นได้แค่เงานิรนาม
แต่ไม่ว่าเมื่อไรก็ตาม จะยังเป็นคุณที่งดงามในบทกวี

[@free]

     

     กลอนเพราะมากครับ  อัจฉริยะยิ่ง



ไม่พบกันอีกครั้ง . . . ไม่เป็นไร
ก็เข้มแข็งขึ้นแล้วไง . .. ฉันคนนี้
แม้คุณจะหายไป        ดั่งสายฝนส่งท้ายปี
แต่คุณยังเป็นคนในบทกวีของฉันคนนี้ . .. เช่นเดิม
           
           แป้งน้ำ
        14 ตุลาคม 2565
           …..




เห็นฉันทลักษณ์นี้   เหมือนผมเจอ สิ่งที่ กำลังค้นหา
ผมแต่งต่อกลอน แบบไม่เพราะ ดูกระโดกกระเดก ขออภัย
แต่ ขออณุญาต  แต่งไว้เพื่อจดจำ ฉันทลักษณ์ เพื่อพัฒนาฉันทลักษณ์ใหม่ๆ ในโอกาศหน้า
………



จากกันฉันห่วงไห้…ไยยังจำ
คนเล่าเขาคืนคำ…..ขุ่นเศร้าเสริม
นับเหินห่างหอทำ      เทียมเท่าหวล ควรต่อเติม
คนเก่ามิคลายเคลิ้ม   คลั่งไคล้บทกวีชวนเชย








       






     

[~ นายใบชา ~]

ลมหนาว. . .เริ่มพัดสัมผัสกาย
กลับมาตรงที่ฉันฝากความคิดถึงสุดท้าย .. ณ.ตรงนี้
มาเฝ้าแอบมอง .. ว่ามันคงอยู่ดี
แล้วบรรจงเติมความรู้สึกในทุกวลี .. ก่อนจะส่งออกไป

.*.*.

หวังว่าเธอจะได้มาเห็นมัน
แม้ต่อให้เวลาผ่านผัน .. จะยังคงไม่ไปไหน
ภาษาเรียบง่าย .. ที่เขียนด้วยหัวใจ
กลั่นกรองจากความรักที่อยู่ข้างใน .. มอบให้เธอ

~นายใบชา~

[แป้งน้ำ]

ลมหนาว. . .เริ่มพัดสัมผัสกาย
กลับมาตรงที่ฉันฝากความคิดถึงสุดท้าย .. ณ.ตรงนี้
มาเฝ้าแอบมอง .. ว่ามันคงอยู่ดี
แล้วบรรจงเติมความรู้สึกในทุกวลี .. ก่อนจะส่งออกไป

.*.*.

หวังว่าเธอจะได้มาเห็นมัน
แม้ต่อให้เวลาผ่านผัน .. จะยังคงไม่ไปไหน
ภาษาเรียบง่าย .. ที่เขียนด้วยหัวใจ
กลั่นกรองจากความรักที่อยู่ข้างใน .. มอบให้เธอ

~นายใบชา~

ฝนตกกระทบหลังคาถี่-ถี่
ลมหนาวจากไปอีกครั้งแล้วนะคนดี . .. มันเป็นเช่นนี้เสมอ
ฤดูกาลผ่านผัน ~ เหมือนกับคืนวันที่สองเราต้องเจอ
ฉันกลับมาตามหาความคิดถึงสุดท้ายจากเธอ . .. และเก็บไว้อย่างดี

แค่อยากซึมซับมันไว้ข้างใน
ไม่ได้ต้องการอะไร . .. มากไปกว่านี้
แค่คิดถึงวันเก่า-เก่า . . บทสนทนาระหว่างเราและกวี
แค่หวังว่าเธอจะสบายดี . . .
และผ่านมาเห็นข้อความนี้ . . ในสักวัน~*



~แป้งน้ำ~

[@free]

     อ้าง

   


          กลอนเพราะมากครับ  อัจฉริยะยิ่ง



ไม่พบกันอีกครั้ง . . . ไม่เป็นไร
ก็เข้มแข็งขึ้นแล้วไง . .. ฉันคนนี้
แม้คุณจะหายไป        ดั่งสายฝนส่งท้ายปี
แต่คุณยังเป็นคนในบทกวีของฉันคนนี้ . .. เช่นเดิม
           
           แป้งน้ำ
        14 ตุลาคม 2565
           …..




เห็นฉันทลักษณ์นี้   เหมือนผมเจอ สิ่งที่ กำลังค้นหา
ผมแต่งต่อกลอน แบบไม่เพราะ ดูกระโดกกระเดก ขออภัย
แต่ ขออณุญาต  แต่งไว้เพื่อจดจำ ฉันทลักษณ์ เพื่อพัฒนาฉันทลักษณ์ใหม่ๆ ในโอกาสหน้า
………



      
   วันนั้นติดค้าง พี่แป้งน้ำ (ไม่น่าเกินรุ่นพี่เบิร์ด)
 มาช้าเพราะก่อนหน้า ติดพันเรื่องยากมากมาวันนี้ มาแล้ว มาพัฒนาเป็น โคลงแปด


         วันคืนฝันกี่ครั้ง     ยังคงรอ
    เพียงเท่าฝนทนพอ   เผื่อหนาวพร้อม
    ใจหายใคร่แข็งขอ    ขมขื่นคลาย
     เธอที่หายยังอ้อม      อุ่นเอื้ออกเหมือนเดิม

 ฝากพี่แป้ง แต่งเป็นผัง โคลงเปล่า ครับ