ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[โซ...เซอะเซอ]

...โลภไร้พรมแดน... ผลประโยชน์ซุกซ้อน.........บังตา พี่ฤา สุมโลภเหลือคณา............เหลื่อมล้ำ ซุ่มส้องเสพตัณหา............โหมหัก เหมือนหนึ่งเตือนตอกย้ำ.....โลภไร้พรมแดน Soul Searcher Inspired to write 29/1/2021

[โซ...เซอะเซอ]

...ยายสั่งมา... ยายสั่งมา,แก้ต่าง.........พัลวัน ผิดถูกด้อยสำคัญ..........หมดสิ้น ยอมปล่อยมืดบอดบัญ-...ชาบท กรรมสนองอย่าดิ้น........ร่วมใช้กับยาย โซ...เซอะเซอ 15 กุมภาพันธ์ 2564

[toshare]

...ดุจอาทิตย์รุ่งแจ้ง.............แสงงาม
พลังสว่างชูชีพวาม..............อร่ามกล้า
เดือนดาวเด่นประดับยาม.......เย็นค่ำ
แสงส่องเชิญชวนท้า............ท่องหล้าดับเข็ญ

...เป็นลมโหมกระหน่ำร้าย......เลวทราม
บปล่อยคอยคุกคาม.............ขุ่นแค้น
ฝนเสริมส่งชีพงาม...............วามทั่ว
กระทำผ่านกาลนาน แม้น.......ไม่ได้ใครชม

โคลง ๒ บทนี้ ผมตั้งใจแต่งให้มี
๑) เอก ๗ โท ๔ ตามเกณฑ์
๒) มี สัมผัสสระ หรือ สัมผัสอักษร ระหว่างวรรค
เพื่อเป็นแนวสำหรับผู้อยาก ลับสมอง
๓) ส่งสัมผัสระหว่างบท ซึ่งจะรับสัมผัสได้ที่วรรคแรกของบทถัดไป
ในตำแหน่งคำที่ ๑ หรือ ๒ หรือ ๓
๔) คำท้ายสุดของบท แสดงทั้งแบบใช้ เสียงจัตวา ตามที่ว่ากันว่า ไพเราะ
กับใช้ เสียงสามัญ ที่เกณฑ์ก็ยินยอมกัน

หวังเป็นประโยชน์บ้างนะครับ

[โซ...เซอะเซอ]

ข่มอาทิตย์บ่ ให้...............เหินหาว ขืนขัดแสงสกาว...............ก่องหล้า ดวงใจอาจหาญราว...........รบศึก ยืนหยัดระยังท้า...............ถ่อยด้านเดนคน บนเส้นทางมืดแม้..............แลเดือน หนีห่างหายลับเลือน...........หลีกเร้น แฝงตนแอบฟั่นเฟือน..........เหมือนดั่ง สำนึกผิดถูกเว้น-..............ว่างทิ้งเมินเฉย ...ขอแต่งตามที่ท่าน toshare แนะนำครับ... โซ...เซอะเซอ 17 กุมภาพันธ์ 2564

[โซ...เซอะเซอ]

พลอยรำพึงตัดพ้อ.........พรรณนา หลงติดรูปสัญญา..........นุชน้อง ต่ำต้อยวาสนา.............เหินห่าง ตรงจิตตรึงใจต้อง.........แต่ต้นจนปลาย ยินโคลงรักอ่อนช้อย......ชวนเชลง สังคีตขับเสียงเพลง.......โศกซึ้ง หว่างวิเวกวังเวง...........ไหวหวั่น เกินหยุดใจฉุดรึ้ง..........พลอดพร้องรังสรรค์ ความรักบานเบ่งแต้ม.....เติมคำ เสนาะซ่านโสตจำ.........จดแม้ ถึงฟ้าหม่นมืดดำ..........ใจพี่- สว่างกลางทรวงแล้........ดุจฟ้ายามสาง ใจสองป้องปิดเร้น.........รำพัน ฟ้าจับพรากกีดกัน.........กลั่นแกล้ง อักษรสื่อจาบัลย์...........จารบอก ลิขิตรักบ่งแจ้ง..............ผ่านร้อยกรองเสียง เพียงยินโอ้ละน้อ...........นวลเอย หวนจิตชิดชื่นเชย..........ชดช้อย คำรักพรั่งพรูเผย...........เหลือสงบ- สติอารมณ์คล้อย...........เคลื่อนเคล้าคลอผสาน โซ...เซอะเซอ 17 กุมภาพันธ์ 2564

[โซ...เซอะเซอ]

“ก้านบัวบอกลึกตื้น.........ชลธาร มารยาทส่อสันดาน.........ชาติเชื้อ โฉดฉลาดเพราะคำขาน....ควรทราบ หย่อมญ่าเหี่ยวแห้งเรื้อ.....บอกร้ายแสลงดิน” คำโคลงบ่งชัดถ้อย..........ชัดคำ กักขฬะโอ้อวดทำ............กร่างกล้า อากัปกิริยาตำ-..............ตาบอก สติดีฤาบ้า....................บ่ ต้องถามถึง โซ...เซอะเซอ 10 มีนาคม 2564

[โซ...เซอะเซอ]

ลมหนาวยะเยือกเยื้อง……กรายเกย โชยเฉียดโฉมชิดเชย…….เกลือกกล้ำ นวลเจ้าอย่าละเลย………..ร้างปล่อย เย็นเฉียบยะเยียบช้ำ….….ชอกเนื้อเรียมสงวน โซ…เซอะเซอ 14 ธันวาคม 2564

[โซ...เซอะเซอ]

ระบอบระเบียบเบ้.…………ระบาย ระบิระบิลกลาย……….……บูดเบี้ยว เบียนเบียดยิ่งทำลาย………เบ้อแบ่ง ใบ้บอดหลัวหลักเลี้ยว…….บ่ ตั้งตรงธรรม โซ…เซอะเซอ 24 กุมภาพันธ์ 2565

[โซ...เซอะเซอ]

“ครืนครืนใช่ฟ้าร้อง……...เรียมครวญ หึ่งหึ่งใช่ลมหวน………….พี่ไห้ ฝนตกใช่ฝนนวล………….พี่ทอด ใจนา ร้อนใช่ร้อนไฟไหม้……….พี่ร้อนกลกาม” [ พระยาแสนหลวง เจ้าเมืองเชียงใหม่ ] “เรียมร่ำน้ำเนตรถ้วม…...ถึงพรหม พาเทพเจ้าตกจม…….….จ่อมม้วย พระสุเมรุเปื่อยเป็นตม…..ทบท่าว ลงนา หากอักนิฏฐพรหมฉ้วย…..พี่ไว้จึ่งคง” [ ศรีปราชญ์ ] คราเครงครื้นครั่นฟ้า……..คำราม ใจตื่นเต้นตูมตาม………….ดั่งด้วย ไฟร้อนจากกลกาม………..เผาแผด เรียมเฮย จวบชีพมรณ์ดับม้วย………สุดต้านกามรส โซ…เซอะเซอ 1 พฤศจิกายน 2565

[โซ...เซอะเซอ]

…วังวนแห่งวัฏฏ์… “…คลื่นซัดสาดโหมกระหน่ำ สายน้ำทอดยาวเชี่ยวกรากมิเคยจะสงบนิ่ง ชะล้างเรื่องราวต่างๆในโลกนี้ไปจนหมดสิ้น ก่อนที่สุดท้ายจะไหลรวมเป็นสายน้ำหนึ่งเดียว …ความสุขและความทุกข์ คละเคล้าอยู่ในเกลียวคลื่น เสียงหัวเราะเสียงร้องไห้ ความสำเร็จหรือความล้มเหลว มิอาจที่จะมองออกได้ ในท่ามกลางหมู่เกลียวคลื่นนั้น …ความรักหรือความชัง วานเธอช่วยบอกฉันที เมื่อต่างก็ถูกสายน้ำใหญ่พัดพาไป อย่างไม่มีวันย้อนหวนกลับ ไหลคดเคี้ยวผ่านเกาะแก่งนับพัน โดยมิอาจพบพานความสงบสุข ท่ามกลางกระแสแห่งความอยาก ความทะเยอทะยานแก่งแย่งชิงดี นี้ได้เลย …ในความสุขและโศกศัลย์ มิอาจแยกออกได้ว่า เป็นเสียงหัวเราะหรือว่าร้องไห้ เพียงปล่อยให้เกลียวคลื่นนับพันพัดพาล่องลอย ไปหว่างวังวนของจิตใจเท่านั้นเอง…” (ขออนุญาตนำคำแปล เนื้อเพลงเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ จากคุณ “Sulley Monster”มาดัดแปลงขยายความ) ผินคลื่นซัดสาดย้อน…..…..ครืนโครม กลืนกลบทุกสิ่งโหม……….หักล้าง มลายสุขทุกข์โทม-………..นัสทั่ว ดำดิ่งมิดมืดม้าง…………...สู่ห้วงลำสินธ์ุ ยินคำรักเปลี่ยนเว้า-……....วอนไว เผยผ่านเพี้ยงหัวใจ….…….เหว่ว้า จริงเท็จอยากรู้ใคร….….…วานบอก ว่ารักกันจวบฟ้า……….…..ดับสิ้นดินสลาย ความตายมิอาจรั้ง………..รอกาล เกลียวคลื่นโถมสุดทาน……เหนื่อยร้อง ยังเวียนวัฏสังสาร…………..หาหน่าย แหนงเฮย หวนผูกใจเกี่ยวคล้อง………โศกเศร้า-หรรษา Soul Searcher Inspired to write 1/10/2021 (นำโคลงเก่ามาปรับแก้ไข 21/4/2023)