รถไฟสายเวลา-ชานชาลาแห่งจุดจบ
ปู๊นปู๊น ! หวูดรถไฟ ให้สัญญาณ ฉึกกะฉัก ! กังวาน อกสั่นไหว
ขบวนรถจักร แห่งเวลา พาเคลื่อนไป ปล่อยควันดำ ล่องไล่ ไปตามลม
การรถไฟ สายเวลา พาทุกท่าน ทั้งลูกหลาน ญาติมิตร สนิทสนม
ทั้งรวยจน สูงล้ำ ทั้งต่ำตม เชิญครับผม อย่าช้า จะพาไป
ค่าโดยสาร ที่ท่าน จะต้องจ่าย ไม่มากมาย ใช่เงินทอง เพชรผ่องใส
คือสิ่งที่ ทุกท่านมี เท่าใครใคร คือ‘เวลา’ ที่ผ่านไป ทุกนาที
ขบวนนี้ ใช้เชื้อเพลิง ‘ปัจจุบัน’ ปล่อยไอควัน ‘อดีต’ ดำมิดหมี
มุ่งหน้าสู่ ‘อนาคต’ อนันต์ปี จะไม่มี วันหยุดล้อ รีรอเรา
แล่นไปตาม รางรถ บ้างคดเคี้ยว บ้างตรงเดี่ยว แล่นฉิว ตามทิวเขา
ผ่านขวากหนาม อุปสรรค ทั้งหนักเบา ต่างฝึกเรา ให้เข้มแข็ง และอดทน
สู่จุดหมาย ชานชาลา แห่งจุดจบ จะต้องพบ เลี่ยงไป ไม่เกิดผล
จะต้องถึง เข้าสักวัน เข้าสักคน หนีไม่พ้น อย่าเผลอไผล ไม่ระวัง
ส่งถึงป้าย… หลุมศพ กลบพื้นที่ ร่างกายนี้ สิ้นเยื่อใย ไร้ความหวัง
อย่าหลงลืม สิ่งใด ไม่จีรัง อย่าลืมตังค์ ค่าก๋วยเตี๋ยว ที่ราชฯรี
