ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน

โดย  สมพงศ์  ชูสุวรรณ
***************************

ตอน  กษัตริย์ ๒ สหาย

** ๑. จะขอกล่าวเล่าเรื่องแต่เบื้องหลัง เมื่อคราวครั้งพุทธกาลนานนักหนา องค์สมเด็จพระบรมศาสดา ทรงประทับ ณ พาราโกสัมพี ** ๒. ทรงปรารภการตายของหญิงสาว เป็นเรื่องราวในอดีตของโฉมศรี มาคันทิยา และ สามาวดี จึงทรงมีพระธรรมเทศนา ** ๓. ในครานั้นยังมีสองกษัตริย์ ครองสมบัติเริงรื่นชื่นหรรษา เป็นสหายรักกันเนิ่นนานมา ตั้งแต่เรียนวิชาครั้งยังเยาว์ ** ๔. องค์หนึ่งชื่อว่า "อัลลกัปปะ" สถานะยิ่งใหญ่ไม่อับเฉา ตั้งมั่นอยู่ในธรรมไม่มัวเมา ทรงเป็นที่เคารพของทุกคน ** ๕. อีกองค์หนึ่ง "เวฏฐทีปกะ" ทรงยึดมั่นธรรมะไม่หมองหม่น ทรงปกครองไพร่ฟ้ามหาชน ไร้กังวลเกิดสุขทุกข์ห่างไกล ** ๖. ครั้นเวลาผ่านไปจึงได้คิด แสนอนาถชีวิตเสียไฉน มาปล่อยให้เวลาล่วงเลยไป มัจจุราชเป็นใหญ่เฝ้ารังควาญ ** ๗. ทุกคนที่เกิดมาในหล้าโลก วิปโยคชีวิตไร้แก่นสาร ขาดที่พึ่งใดใดไม่เบิกบาน มีแต่ทุกข์อันธกาลสุดเศร้าใจ                                 ** ๘. จึงชวนกันออกบวชเป็นฤๅษี ด้วยความหวังจะมีธรรมใหม่ใหม่ มาชำระสะสางกายข้างใน จะเกิดความสดใสที่แท้จริง ** ๙. เพื่อเป็นการปฏิบัติที่ยิ่งใหญ่ จึงตั้งใจแยกกันไม่สุงสิง อยู่ห่างกันคนละทิศจิตประวิง บำเพ็ญเพียรอย่าประวิงเข้าใจกัน ** ๑๐. ตกลงกันไว้ว่าจะจุดไฟ ถ้าเมื่อใดไฟดับต้องคับขัน หากไม่ป่วยก็ตายลงไปพลัน เป็นสัญญาณผูกพันเพียงสองคน