ธรรมชาติ วาดสวย ด้วยสัตว์โลก

(1/1)

Moo Dum:


เหม่อมองฝน หล่นสาย เป็นพรายพลิ้ว
ระลอกริ้ว ปลิวพัด สะบัดไหว
ใบไม้ปลิด ริดหล่น ต้นแกว่งไกว
นกเขาไพร ไปหลบ ใต้คบคอน

ชโลมหลั่ง ดั่งคลื่น คืนสู่ฝั่ง
ไม่หยุดยั้ง รั้งหาย ฤๅถ่ายถอน
วิหคน้อย คอยคู่ สู่รังนอน
มิบินจร จากเดี่ยว ให้เดียวดาย

พิรุณหยาด หยดมา สุธาฉ่ำ
นภาล้ำ เลิศรุ้ง พุ่งเป็นสาย
สุรีย์แดง แสงอ่อน ดูผ่อนคลาย
ชีวิตกลาย กลับฟื้น ตื่นหวนมา

นกเขาสั่น ขันคู อยู่ใต้คบ
นกน้อยหลบ รอคู่ อยู่ข้างขวา
ชะเง้อแง้ แลเห็น เป็นครั้งครา
เจ้าเริงร่า น่าดู เมื่อคู่คืน

ธรรมชาติ วาดสวย ด้วยสัตว์โลก
จะสุขโศก เศร้าแสดง ไม่แสร้งฝืน
ช่วยพิทักษ์ รักษ์ไว้ ให้ยั่งยืน
อยู่กลมกลืน ร่วมกัน นิรันดร

Moo Dum

เฮ้อ ! แต่งบนรถติด วันฝนตกครับ

emo_84 emo_84

บ้านริมโขง:


นั่งบนรถติดฝนไม่ติดเลน
ฝนประเคนเหนียวหนับจับรถก่อน
ฝนเมืองไหนยึดรถปลดเกียร์นอน
น่าสะออนฝนฟ้า..บ้าเกินไป

ส่วนบ้านผมฝนมาพาดินเละ
รถวิ่งผ่าปะเปะเตะเลนใส่
นี่ถนนปลอดฝุ่น..บุญเมืองไทย
คนหัวใสใส่เสริมเพิ่มราคา

นี่ก็ดินเดียวกันมันไม่เหมือน
ฝนตกเยือนบ้านผมชมนักหนา
เหมือนหยาดทิพย์ชโลมใจให้ชาวนา
พืชธัญญา อาหารสานชีวี

ส่วนบ้านท่านฝนตกนรกเกิด
ถนนเปิดเป็นคลองน้ำนองปรี่
เมืองสวรรค์ไยเห็นเป็นเช่นนี้
ยังว่าดีลือเลื่อง..เมืองอะไร?


"บ้านริมโขง"

yingsingle:
เมื่อเมฆฝนตั้งเค้าเราเร่งก้าว
แสงสีขาวสาดส่องลงแนวป่า
เสียงฟ้าร้องลั่นสนั่นผวา
แม่บอกว่าหาที่กำบังกัน

เมื่อฟ้าล่มถล่มฝนบนปลายยอด
สบัดสอดเอนไกวไหวๆสั่น
ฝนสาดซัดหาที่กำบังพลัน
ยืนกอดกันฝันผวาฟ้าคำราม

ได้รู้ซึ่งถึงคราเวลานึก
หวนระลึกถึงวันนั้นเป็นคำถาม
ยามเมื่อใดฟ้าร้องตัวเปียกน้ำ
นึกถึงคำพูดของแม่ที่ผ่านมา

ยามฟ้าร้องเหมือนที่แม่ร้องไห้
ร้องรอใครคำนึงกลับมาหา
รอลูกน้อยเดินทางกลับบ้านมา
หวังจะได้พบหน้าก่อนจากไป

panthong.kh:

ธรรมชาติ หวาดหวัน พลันใจหาย
ท้องฟ้าลาย คล้ายลวง ห้วงตรมไหม้
ร่องนภา พาดผ่าน สะท้านใจ
ดั่งความนัย ไหวเอน ล้อเล่นลม

ธรรมชาติ ลงโทษ โหดไปทั่ว
ตั้งแต่หัว จรดหาง กลางใต้ล่ม
เหนืออิสาน ออกตก อกระทม
ทนขื่นขม ล้มเซ จบเห่กัน

ในเมืองกรุง ยุ่งแย่ ดวงแดท้อ
เหนือคลองคลอ รอล้น ท่วมท้นนั่น
ที่เก็บกัก ปักป้าย ต้องย้ายพลัน
มิเช่นนั้น หวั่นหลุด มุดลงคลอง
พันทอง

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ