ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Design with love ᵔᴥᵔ]

~* ช่วงขณะของราตรี *~

ขณะนั่งทอดถอนใจในความเศร้า
ข้างตัวเรามีเพียงเงาเฝ้าเป็นเพื่อน
ในฉากตอนของทรงจำคอยย้ำเตือน
ความรู้สึกมิลางเลือนเหมือนบางคน

ฉันกลับเฝ้าคิดถึงอยู่อย่างนั้น
ทุกคืนวันมองฟ้าไกลด้วยใจหม่น
อธิษฐานผ่านจันทราล้าเหลือทน
เสียงพร่ำบ่นกลับไร้ผล.. คนยาเยียว

มืดนิทราพาใจให้ไหวหวั่น
หนาวคืนวันอับฝันพระจันทร์เสี้ยว
ฉันยังอยู่เพียงลำพัง.. .นั่งคนเดียว
สายตายังแลเหลียวข้องเกี่ยวดาว

“เธอจะเหงาเท่ากันกับฉันไหม”
คำถามใหม่เกิดในใจรวดร้าว
ความหม่นเศร้าเขาบอกว่าชั่วคราว
แต่ไฉนทุกข์ฉันยาวเล่าดารา.. .

กระชับกอดรอบกายหมายอบอุ่น
เมื่ออ้อนวอนไร้การุณย์จากฟากฟ้า
ให้ความเศร้าเฝ้าสุมรุมชีวา
ปล่อยน้ำตาให้รินร่วงในห้วงใจ.. .

 
 Design with love”

[Nosferatu]

กลอนซึ้งมากเลย ตันจัง 

[ไพร พนาวัลย์]

~* ช่วงขณะของราตรี *~

ขณะนั่งทอดถอนใจในความเศร้า
ข้างตัวเรามีเพียงเงาเฝ้าเป็นเพื่อน
ในฉากตอนของทรงย้ำคอยย้ำเตือน
ความรู้สึกมิลางเลือนเหมือนบางคน

ฉันกลับเฝ้าคิดถึงอยู่อย่างนั้น
ทุกคืนวันมองฟ้าไกลด้วยใจหม่น
อธิฐานผ่านจันทราล้าเหลือทน
เสียงพร่ำบ่นกลับไร้ผล.. คนยาเยียว

มืดนิทราพาใจให้ไหวหวั่น
หนาวคืนวันอับฝันพระจันทร์เสี้ยว
ฉันยังอยู่เพียงลำพัง.. .นั่งคนเดียว
สายตายังแลเหลียวข้องเกี่ยวดาว

“เธอจะเหงาเท่ากันกับฉันไหม”
คำถามใหม่เกิดในใจรวดร้าว
ความหม่นเศร้าเขาบอกว่าชั่วคราว
แต่ไฉนทุกข์ฉันยาวเล่าดารา.. .

กระชับกอดรอบกายหมายอบอุ่น
เมื่ออ้อนวอนไร้การุณจากฟากฟ้า
ให้ความเศร้าเฝ้าสุมรุมชีวา
ปล่อยน้ำตาให้รินร่วงในห้วงใจ.. .

 
 Design with love”

คืนนี้เธอมองดาวที่พราวฟ้า
แล้วถามว่าเธอเหงาเท่าฉันไหม?
ตาเราสองมองมาสู่ฟ้าไกล
คือฤทัยสองเราที่เฝ้ารอ

คิดถึงเธอที่สุด ณ จุดหนึ่ง
จุดที่ซึ่งเธอ ฉัน นั้นเฝ้าก่อ
สานความรักจากใจใฝ่ถักทอ
แม้ยามท้อ อย่าถอย อย่าน้อยใจ

ขอให้รู้ยามนี้มีเราสอง
เฝ้าประคองเคียงกันอย่าหวั่นไหว
เพียงสองเรารู้ซึ้งถึงภายใน
ว่าหทัย สองเรา เคล้า เคลีย คลอ

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

พูดจากใจ เรื่องจริง หญิงไม่เหงา
ไม่เคยเศร้า สักครา อุราหนอ
แสนรื่นเริง ทุกวัน ไม่ฝันรอ
ร้องเพลงป้อ ครื้นเครง บรรเลงใจ

ถ้าจะถาม เรื่องโศก วิโยคจิต
บอกเรื่องนิด นะเออ เธอเชื่อไหม
สบายมาก ไม่มีแน่ แคร์ผู้ใด
ด้วยฤทัย แข็งเข้ม เต็มพลัง

ถ้าจะถาม เรื่องหงอย คอยไปก่อน
ฉันไม่อ่อน แอลง คงสิ้นหวัง
เพราะชินชา ไปหมด ไม่ปดบัง
ขอหยุดยั้ง แค่นี้ ไม่อยากมีใคร
พันทอง

[Music]

ณ ราตรีชื่นเชื่อม..ให้เอื้อมอาจ
ความรู้สึกผูกขาด..พิฆาตใส่
คืนเงียบงันผันผ่านสะท้านใจ
ยากโยงไยยอมหยุด..ณ จุดนี้

ณ ราตรีที่ใจ..ไปไม่รอด
หลงพร่ำพรอดจมปลักต้องหักหนี
เสี้ยวอารมณ์ขมขื่นตื่นเวที
เตือนว่ามีบางอย่างท่ามกลางทรวง

ณ ราตรีเพียงพบ..ต้องจบจาก
แลไม่อยากถอยห่างอ้างว่าง่วง
สารภาพความผิดอย่าคิดทวง
เจ้าถูกลวง..ให้รัก..แค่พักเดียว

 

[บูรพาท่าพระจันทร์]

~* ช่วงขณะของราตรี *~

ขณะนั่งทอดถอนใจในความเศร้า
ข้างตัวเรามีเพียงเงาเฝ้าเป็นเพื่อน
ในฉากตอนของทรงจำคอยย้ำเตือน
ความรู้สึกมิลางเลือนเหมือนบางคน

ฉันกลับเฝ้าคิดถึงอยู่อย่างนั้น
ทุกคืนวันมองฟ้าไกลด้วยใจหม่น
อธิษฐานผ่านจันทราล้าเหลือทน
เสียงพร่ำบ่นกลับไร้ผล.. คนยาเยียว

มืดนิทราพาใจให้ไหวหวั่น
หนาวคืนวันอับฝันพระจันทร์เสี้ยว
ฉันยังอยู่เพียงลำพัง.. .นั่งคนเดียว
สายตายังแลเหลียวข้องเกี่ยวดาว

“เธอจะเหงาเท่ากันกับฉันไหม”
คำถามใหม่เกิดในใจรวดร้าว
ความหม่นเศร้าเขาบอกว่าชั่วคราว
แต่ไฉนทุกข์ฉันยาวเล่าดารา.. .

กระชับกอดรอบกายหมายอบอุ่น
เมื่ออ้อนวอนไร้การุณย์จากฟากฟ้า
ให้ความเศร้าเฝ้าสุมรุมชีวา
ปล่อยน้ำตาให้รินร่วงในห้วงใจ.. .

 
 Design with love”

พิลาปครวญหวนคำนึงรำพึงเศร้า
เพียงกายเปล่าเหงาร้างว่างไฉน
เคยอยู่เรียงเคียงข้างก็ห่างไกล
ทิ้งอาลัยให้เสมือนเป็นเพื่อนแทน

แลดวงเดือนเตือนตนวิมลพักตร์
ยิ่งตระหนักรักชื่นเป็นหมื่นแสน
ถึงกายพรากจากนุชไกลสุดแดน
ยังแน่นแฟ้นแม้นใจแนบในทรวง

ดุจดั่งโคมโพยมเด่นเห็นกระจ่าง
ดาราพร่างต่างเนตรน้องที่ปองหวง
แววระยับนับอนันต์ร้อยพันดวง
สว่างสรวงห้วงวิญญาณ์เป็นอาจิณ

ถึงปวดร้าวดาวเดือนเสมือนน้อง
ต่างกายแม่แลมองปองถวิล
เหมือนทิพย์ธารสนานชื่นไหลรื่นริน
เลี้ยงชีวินจินตนาทุกราตรี...

"  บูรพ์  "