(สิ้นสุดการประกวด)...ประกวดแต่งกลอนประจำเดือน พฤษภาคม ๒๕๕๕...."เติมใจให้กัน"...
เกศวลี:
ชื่อบทกลอน : เหตุระแหง
ผู้แต่ง : เกศวลี
หนแห่ง เหือดแห้ง ระแหง
โหมห่า แรงแล้ง ลมไล่
เห็นรำไร ไห้ ร้องร่ำ
ไหวโยกย้ำ ช้ำหา ได้หาย
หลอมละลาย เหลือ แหล่งขุ่น
ขุนน้ำ จากดิน จากนา
หากสังกา สังเกต คน
คนขนคน หลายคนไป คว้าค้น
ย่ำเหยียบ ยลแสง สีเมือง
ทุนเนือง น้อยนิด ถูกใช้
เวลาไหล ไป แลกค่า
ประดับดา สรร สร้อยศรี
ตึกราม ตีขวาง กว้างแสนแคบ
ดั่งอิงแอบ แนบชิด ใช่สนิท
ทุกนิยม คิด ทุนนิยม
เธอนิยม ชอบชม ชอบถูกชม
ค่านิยม กาฝาก กาแฝง
อาชีพ แสดง ชนชั้น
คิดเห็น มีปัญหา อย่าเล่า
ตามเขา ตามเขา และตามเขา
มาหลังเขา คือภูเขา อยู่ดี
จากนี้ ถึงไหน ไม่ใคร่รู้
จาก,อยู่ ถ้าได้อยู่ อยู่ๆไป
แห้ง แห้ง ร้องไห้แห้งๆ
แหล่งอสังหา สิน ไม่ได้-
ปลอบจิตใจ อันเหือด โดนระเหย
เราละเลย เลยเถิด เตลิดแล้ว
จากสร้างแนว ฐานคลัง ครอบครัว
มืดมัว คือที่ ยังเห็น
ไม่อาจเย็น เพราะ ใจแห้ง
เหือดสิ้น แรงร้อน เร่าเร้า
เติมเตา เชื้อไฟ ด้วยไฟเงิน
ด้วยสังคม แสนเกิน แสนสุด
หยุด
ใจแห้ง ด้วยปริ่มน้ำ เล็กๆ
เสกหน ทางแห้ง ให้เลือน
หาย
.
หาย
.
.
.
ปู่ริน:
ชื่อบทกลอน : เติมใจให้กัน
ผู้แต่ง : ริน ดอนบูรพา
แม้นอยู่ห่างกันไกลเกินครึ่งฟากฟ้า
ยังมีใจใฝ่เรียกหาร่วมเรือนหอ
ด้วยรักต่อเติมแรงใจไม่ทดท้อ
ปล่อยให้พี่ต้องรอน้องทรามวัย
ต้องยอมรับความผิดหวังมาครั้งหนึ่ง
แสนสุดซึ้งเกี่ยวพันมิหวั่นไหว
บันทึกความทรงจำไว้ในใจ
ถึงเวลาคราใดเราจากกัน
ช่วยเติมความห่วงใยใส่ความรัก
ถึงมาดแม้นอกหักคิดว่าฝัน
ยิ้มให้แก่ความเสียใจช่างหัวมัน
แย้มสุขสันต์ทุกเวลาราตรีกาล
สร้างความหวังตั้งมั่นอย่างเงียบสงบ
ย่อมประสบความสำเร็จอย่างกล้าหาญ
ต่างคนต่างเติมใจให้กันนาน
ช่วยประสานความสัมพันธ์นิรันดร...
ริน ดอนบูรพา
๑๔ พ.ค. ๕๕
emo_126
tomoko:
ชื่อบทกลอน : เติบใจให้กัน
ผู้แต่ง : tomoko
emo_116มีหญิงคนหนึงชอบช่วยเหลือฉัน แถมป้องกันเราจักการเพื่อนร้าย
เมือมีของยืมเพือนชั่วออกลาย ก็มีสายเลือดไม่ชั่วเหลือผู้อื่น
การช่วยเหลือนั้นทําให้ผู้อื่น มีเพือนคืนของเอามามาให้ตนเอง
แต่ถ้าไม่ช่วยมีคนเขี้ยวเคง เหมือนวังเวงที่ช่วยเหลือคนอื่น
กริชอักษร:
ชื่อบทกลอน : เติมรักเติมใจให้กัน ให้ทุกวันมีความสุข
ผู้แต่ง : กริชอักษร ^^
ช่วงชีวิตทุกย่างก้าวที่ก้าวย่าง
ทุกเส้นทางขวางกั้นทุกปัญหา
อุปสรรคมากมายนับคณา
ต้องฟันฝ่ากล้าแกร่งด้วยแรงใจ
ในบางครั้งชีวีมีผิดถูก
มีเรื่องราวพันผูกให้แก้ไข
บางคราหนักมากจนหมดทางไป
หมดแรงใจฝ่าฟันพลันล้มลง
จึงต้องมีเพื่อนมนุษย์ยื้อยุดขึ้น
จากแผ่นพื้นยืนหยัดปัดฝุ่นผง
คือแรงใจเติมให้กันอย่างมั่นคง
คือเจตจำนงดำรงตนของคนดี
emo_107 emo_95 emo_84
ไพร พนาวัลย์:
ชื่อบทกลอน: เป็นกำลังแรงใจให้กัน ในวันอ่อนล้า
ผู้ประพันธ์: ไพร พนาวัลย์
ธรรมชาติวันนี้ล้วนดีชั่ว
สิ่งน่ากลัวกล้ำกรายทำลายขวัญ
ทั้งน้ำท่วมฝนแล้งดั่งแกล้งกัน
ทุกคืนวันฟันฝ่าจนราโรย
แม้ฉันเองวันนี้ไม่มีแล้ว
ไร้วี่แววความฝันพลันแห้งโหย
รอความหวังฝั่งฟ้าจะมาโปรย
แม้ลมโชยชิงชังประดังมา
เฝ้าปลอบใจตัวเองไม่เร่งร้อน
ค่อยผันผ่อนกายใจยิ้มในหน้า
จะขอเอาชนะโชคชะตา
เพื่อจะนำนาวาฝ่าคลื่นลม
ขอเพียงเราทั้งสองประคองคู่
ร่วมกันสู้ฝ่าฟันแม้วันล่ม
ร่วมเป็นใจดวงเดียวอย่างเกลียวกลม
ทุกข์ระทมเพียงใดก็ไม่กลัว
เราจะเติมแรงใจมิให้พร่อง
เราจะท่องเมฆายามฟ้าหลัว
เราจะยึดรักไว้แม้ไกลตัว
เราจะพัวพันคำมิอำพราง
แม้โลกนี้มีภัยจนใจฝ่อ
เราจะขอร่วมเรียงอยู่เคียงข้าง
เป็นกำลังแรงใจไม่จืดจาง
เดินสายกลางด้วยกันนิรันดร
เข้ามาร่วมแจมเพื่อเพิ่มสีสันของการประกวดให้คึกคัก เน้อ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว