ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

โอ้...ถิ่นทุ่งหญ้า

๏ทุ่งหญ้าขจี   
ดอกไม้มากมี   มวลสัตว์มากมาย
ผีเสื้อมากล้น  คนชมมากหลาย  ชื่อเสียงกำจาย
ใครรู้ใครรัก

๏หอมกลิ่นหญ้าปรุง
หอมดอกไม้ฟุ้ง  รุ่งเรืองประจักษ์
ยามเหนื่อยเมื่อยล้า   หมายมามุ่งพัก   ปลอบใจสะบัก
หักล้างจางทุกข์

๏ไยหนอหินใหญ่ 
ขว้างทิ้งลงไป   ใครกันสนุก
กระทบกระแทก  แตกเสี้ยวเศษซุก  อัดใจให้จุก
ลุกนั่งยังงง

๏หญ้าแหลกเป็นทาง
ดอกไม้บอบบาง  วายวางปลดปลง
ถูกเหยียบถูกย่ำ  ล้มคว่ำลูกหลง  ปีกผีเสื้อพง
หล่นรายใจคว้าง

๏โอ้...ถิ่นทุ่งหญ้า   
คนไหนใครหนา  จักกล้าเดินทาง
คมหินคอยบาด  เลือดสาดพลาดย่าง  เสน่ห์เจื่อนจาง
ช่างแสนเสียดาย...

[สิงขร]

ช่างแสนเสียดาย


การศึกษามนุษย์ไซร้  ต่างกันดารดาษ
ธรรมชาติได้ล้มลง    อีกพฤกพงสูญหาย
ลำธาร ทุ่งหญ้า สิงขร  หมู่ภมรถูกทำลาย
สุดแสนจะเสียดาย  เศร้ามิวายทรุดโทรมใจ
 
        ฝีมือมวลมนุษย์ทั้งนั้น
              สิงขร

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ช่างแสนเสียดาย


การศึกษามนุษย์ไซร้  ต่างกันดารดาษ
ธรรมชาติได้ล้มลง    อีกพฤกพงสูญหาย
ลำธาร ทุ่งหญ้า สิงขร  หมู่ภมรถูกทำลาย
สุดแสนจะเสียดาย  เศร้ามิวายทรุดโทรมใจ
 
        ฝีมือมวลมนุษย์ทั้งนั้น
              สิงขร

โอ้!...ประเทศไทย


ชีวิตจริง สิ่งโฉด แถมโหดซ้ำ
ดั่งแกล้งย้ำ ช้ำคง อสงไขย
ต้องเจ็บปวด รวดร้าว ทุกคราวไป
ทำอย่างไร ได้เล่า ต้องเฝ้าทน

จากสายชล ล้นหลาก ลำบากทั่ว
สิ้นสลด หมดตัว กลัวสับสน
ยังมิคืน ฟื้นกลับ มาอับจน
ด้วยเล่ห์กล มนต์น้ำมัน เห็นทันตา

ประชาไทย ให้ยาก ลำบากล้น
ยิ่งยากจน ทนทุกข์ สิ้นสุขหา
ทั้งกายใจ ไหม้หมก อกวิญญาณ์
ถึงระอา ว่าไป จำใจทน

เป็นหมูหมา กาไก่ ไร้ความคิด
ไร้ดวงจิตต์ พินิจตัว ว่าชั่วฉล
ยังดีกว่า มาเห็น ว่าเป็นคน
ในกมล ปนปั้น มากจัญไร.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[เมฆา...]

นิยม..หญ้า

๐ เป็นอาหารจานหลักตักเข้าโอษฐ์
อร่อยโคตรโดดเด่นเป็นไหนไหน
เคี้ยวเอื้องเอื้องอึมอำประจำไป
มิต้องไกวต้องแกว่งเที่ยวแย่งชิง

๐ มีอยู่เต็มพื้นลานออกบานเบอะ
เลือกเอาเถอะทั่วทุ่งกระหนุงกระหนิง
เล็มแทะแทะและเท็มเท็มมันเค็มจริง
หญ้ายอดกิ่งกรุบกรอบรอบรอบตัว

๐ แถมมีปลักกุซชี่กุดจี่รอบ
คอยพินอบพิเทาเกากีบหัว
ยิ่งพิรุณโปรยปรายคล้ายฝักบัว
ช่างฉ่ำนัวนอนเนียเสียเหลือเกิน

๐ พอเย็นเย็นฟังเพลงบรรเลงทุ่ง
เสียงซอคลุ้งบำเรอจนเก้อเขิน
มีดนตรีประกอบชอบครับเพลิน
ยามเที่ยวเดินดมดอมหอมดอกดิน

๐ ครั้นเมื่อยนิดกาน้อยคอยบีบนวด
เกาะหลังกวดตามจุดดุจก้อนหิน
เสริมสง่ากาสรบ้านดอนอิน
เหมือนภาพศิลป์จากฤทธิ์จิตรกร

๐ ค่อยค่อยชิมยอดหญ้าอย่างสาสุข
ก่อนรีบลุกปลุกจิตคิดสังหรณ์
รสชาดหญ้าบ้านทุ่งคุ้งดินดอน
มัน..จะสู้หญ้าอ่อน...เมืองไกล..ได้ไหมเอย...

 

คริคริ

[...สียะตรา..]

......ไม่ยักกะรู้..หญ้าบนดิน....นั้นกินได้

...แถมฟังคล้าย...มากประมาณ...สารอาหาร

...อยากจะลองดูสักนิด...คิดรับประทาน

...เป็นรายการ..จานเด่น...เย็นนี้เลย


......ไม่ค่อยรู้จักผักแปลกๆมากนักค่ะ...รู้แค่ผักธรรมดาทั่วไป....เพื่งรู้จักได้ทานผักแต้ว....ชอบมาก...ผักอีกอย่างที่ขึ้นชื่อของระยองผักกระฉับ....นี่ก็ยำอร่อยนักหนา.....