รู้สึกว่า ชีวิตเรานั้น ยังมีความหวังทุกที
....ในขณะที่เราคิดถึงคนคนหนึ่งตลอดเวลา....
เขาคนนั้น...ก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้...
และบางครั้ง...ก็อาจมีคนที่คิดถึงเรา...โดยที่เราไม่ได้สนใจเลยเช่นกัน
....บางครั้ง การได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า
สิ่งที่เราคิดทั้งหมดนั้น มันคือ "ความฝัน" ของเราเองเพียงคนเดียว
....ฉะนั้น ไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่ เลือกที่จะจมกับความฝัน
มากกว่าการได้รู้ความจริง
....การไม่ได้เป็นที่ 1 ในใจเขา ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า....
เราอาจเป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่ 3 ที่ 4
และถ้าหากเราเป็นที่ 10 ในใจเขา...ก็ขอให้คิดไว้ว่า...
ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเขาเลย
....แต่โปรดจำไว้เถอะว่า....ไม่ว่าเธอจะรู้สึกเหนื่อยล้าเพียงใด
ก็ขอให้เธอจง "รัก" ต่อไป
เพราะการ "รัก" ใครสักคนนั้น ไม่ต้องการ "ความพยายาม"
"การตัดใจ" ต่างหากที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย
....ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิว่า....ความสุขยามที่ได้สบตาเขา
กับความทุกข์ยามที่เธอต้องคอยหลบตาเขา อันไหนมันหนักหนากว่ากัน
++อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเขาสายเกินไป++
++อย่าโทษเขา ที่ไม่มีใจให้++
++อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้ใจเราตรงกัน++
.....แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย ถึงจะพบกับเขาคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ..
......ยิ้มให้กับเขา ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจของเราไป..
......ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ยังทำให้เรา ได้รู้จักกัน ..
เธอควรจะดีใจด้วยซ้ำ ที่ครั้งหนึ่ง
เธอได้พบกับคนที่เธอใส่ใจมากกว่าตัวของเธอเอง
คนที่ทำให้เธอ "หัวเราะ" และ "ร้องไห้ " ได้มากมาย
คนที่เธออยากเก็บ "รอยยิ้ม" ของเขาไว้คนเดียว
คนที่เพียงแค่ยิ้มของเขา ก็สามารถเปลี่ยนวันที่หมองหม่น ให้กลายเป็นวันที่สดใส
.....เท่านี้มันก็เพียงพอแล้ว ไม่ใช่หรือ?.....
แค่การได้เห็นคนที่เรารัก ได้หัวเราะอยู่กับใครสักคนที่เขารักมากที่สุด
...นั่นแหละ คือ ความสุขของการได้ "รัก" อย่างจริงใจ
