เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
สุวรรณ:
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
นัยน์ตารอยใสซื่อนั้นสื่อสุข
โลกทั้งโลกโศกร้างเลือนรางทุกข์
รอผู้ใหญ่ปั้นปลุกปลูกสิ่งดี
จักเติมวาดพาดฝันบรรจงสร้าง
ผู้ใหญ่คอยปูทางวางวิถี
ให้แก่เด็กด้วยรักที่มากมี
มาคอยชี้คอยทำแนะนำคุณ
เป็นผู้ใหญ่ที่ดีมีธรรมะ
ตั้งตัวสมถะ มานะหนุน
มีจิตใจเผื่อแผ่แพร่การุญ
ทั้งความรู้ค้ำจุณคุณค่าตน
ชี้ถูกผิดเพื่อเด็กพิศพิเคราะห์
คอยบ่มเพาะอารมณ์สมเหตุผล
ให้รู้จักรักค่าความเป็นคน
ตั้งอยู่บนศีลสัตย์สะอาดมาน
เมื่อเด็กน้อยได้เห็นเป็นแบบอย่าง
ก็จักโตตามทางที่วางฐาน
เป็นคนดีมีศีลจิตเบิกบาน
ตามช่วงกาลแต่น้อยจนเติบโต
วฤก:
emo_111
ฉันเอง:
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
เจ้ารอคอยผู้ใหญ่ฝันใฝ่หา
เพื่อให้ท่านสั่งสอนวอนเมตตา
ให้นำพาความรู้สู่ตัวตน
จงขยันหมั่นเพียรพร่ำเขียนอ่าน
ตลอดกาลยาวนานให้ได้ผล
และด้วยใจมานะพาอดทน
เพื่อฝีกฝนกล่อมจิตใจให้ใฝ่ดี
ฉันเอง..
สุวรรณ:
อ้างจาก: วฤก ที่ 03 มกราคม 2011, 10:31:PM
emo_111
สร้างคนดีจากเด็กน้อยค่อยค่อยปั้น
หนทางนั้นต้องระวังอย่าวางเฉย
หมั่นดูแลแคร์ความรู้สึกนึกคิดเอย
คอยเอื้อนเอ่ยกำลังใจให้อุ่นทรวง
ยึดจิตใจของเด็กไว้เป็นหลัก
แล้วเฝ้าถักทอนำความเป็นห่วง
ชี้สิ่งควรกระทำกรรมทั้งปวง
อย่างบรรจงลงห้วงหัวใจน้อย
สุวรรณ:
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
เจ้ารอคอยผู้ใหญ่ฝันใฝ่หา
เพื่อให้ท่านสั่งสอนวอนเมตตา
ให้นำพาความรู้สู่ตัวตน
จงขยันหมั่นเพียรพร่ำเขียนอ่าน
ตลอดกาลยาวนานให้ได้ผล
และด้วยใจมานะพาอดทน
เพื่อฝีกฝนกล่อมจิตใจให้ใฝ่ดี ...(ฉันเอง)
กว่าเด็กน้อยจะโตอีกโขนะ
กาลเวลาวาระผละเคลื่อนหนี
อยู่ที่ใจผู้ใหญ่นั้นใคร่ชี้
ทำการที่สมควรชวนเด็กทำ...(สุวรรณ)
ขอบพระคุณพี่น้องทุกท่านที่มาร่วมเขียนถึงเด็กน้อย ขออนุญาตพักผ่อนก่อนนะคะ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป