ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ข้าพเจ้า]

กลอนของฉันอ่อนด้อยเฝ้าคอยหัด
หวังรู้ชัดวิชาภาษาหวาน
ประณตน้อมค้อมครูผู้รู้กานท์
ประสิทธิ์สานสืบทอดยอดแห่งมนต์

มิได้แกล้งแสร้งแต่งแข่งใครเขา
ด้วยว่าเรายังแย่แพ้ฉงน
คอยใคร่ครวญรวนเรในเล่ห์กล
บ้างสับสนวกเวียนขุ่นเขียนกลอน

หามีคิดชิดรักหักอกเพื่อน
เพียงเอ่ยเอื้อนเพิ่มรสบทอักษร
ลองเล่นคำช้ำร้างอย่าง”สุนทร”
ระบายร้อนคลายทุกข์สนุกใจ

เพียรฝึกฝนดนตรีกวีศิลป์
บรรเลงพิณเพลงเพราะเสนาะใส
เริ่มรู้รับซับเอาแรกเยาว์วัย
จึงฝันใฝ่ฝังรักอักษรา
ก้านกล้วย ๑๐/๑๒/๕๓

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

พยายามพากเพียรเขียนฝึกหัด
ค่อยเกลาขัดถ้อยฝึกคำศึกษา
ต้องค่อยเป็นค่อยไปใช้เวลา
ประมาณช้าพร้างามในความคม

การเสแสร้งแต่งเลียนเขียนตามอย่าง
เป็นการสร้างความซ้ำไม่งามสม
กลอนกานท์นั้นดูดีที่คารม
มีความกลมกลืนจัดรัดตรึงใจ

จะเป็นกลอนอกหักความรักคุด
อย่าสะดุดถ้อยคำนำมาใส่
วางคำเล่นเด่นชัดมัดหัวใจ
คนอ่านให้สงสารกลอนกานท์นั้น

เขียนด้วยใจไหลลื่นอย่าฝืนฝึก
เขียนด้วยความรู้สึกที่นึกฝัน
เขียนด้วยใจไม่เค้นเน้นเอามัน
เขียนด้วยใจรักวรรณวงศ์กวี.

"Kanthita"

๑๐ ธ.ค. ๒๕๕๓

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~แค่อยากบอก~


แค่อยากสานความเล่าเป็นเงาถ้อย
แค่อยากร้อยความรักเป็นอักษร
แค่อยากกลั่นรันทดเป็นบทกลอน
แค่อยากป้อนหวานล้ำนำประพันธ์

แค่อยากชี้อารมณ์ที่บ่มพอก
แค่อยากบอกปลอกเปลื้องเรื่องแห่งฉัน
แค่อยากอิงสิ่งล้ำจุดสำคัญ
แค่อยากปั้นฝันช่วยอำนวยชัย

แค่อยากมอบร้อยล้านด้านแตกต่าง
แค่อยากล้างเงาบดเพื่อสดใส
แค่อยากยื่นหมื่นพันความมั่นใจ
แค่อยากให้บทกวี...ชี้ประเด็น

แต่ด้อยคมกลมกลืนสะอื้นบท
แต่ด้อยพจน์งดงามยามที่เห็น
แต่ด้อยรสรัญจวนที่ควรเป็น
แต่ด้อยเย็นร้อนรุ่มชุ่มชีวี

แต่จะย้ำนำเส้นเด่นด้วยภักดิ์
แต่จะหนักวรรคไว้ในศักดิ์ศรี
แต่จะชี้สำเนียงเที่ยงไมตรี
แต่จะพลีผืนกลอน..สะท้อนตน

O

 

สู้ต่อไป บอม ซอง ดุ๊ก

[ดาวนำทาง]

ข้าตื่นขึ้นคิดคำอยู่ซ้ำซาก
ร้อยเรื่องล้านคำหลากอยากขีดเขียน
กลางคืนกาฬปักษ์เรียงวรรคเวียน
แวมเทียนวูบดับข้าหลับพลัน!

จินตนาการข้าสุกปลั่ง ดั่งไฟ!
รังรองเริงลุกไหม้เต็มใฝ่ฝัน
ขณะมโนนึกรู้สึกตัน
ดวงใจกวินนั่นก็สัญจร!

[ปู่โต้ง]

อารมณ์จรอันซ่อนเร้น

เจ้าวิ่งเล่นสนุกยุคสมัย

กอบทรายดินจินตนาการบนลานใจ

ปั้นแต่งโลกละไมกาลเวลา



พิสุทธิ์งามความฝันอันลอยล่อง

ผ่านครรลองขันแข่งแสวงหา

มีความรักหวานฉ่ำคอยนำพา

มีแววตาซึ้งมอบการปลอบโยน



โลกละมุนหนุนสร้างทางชีวิต

ใจเจ้าจักลิขิตใดผาดโผน

หรือจะร่ายอาทรอันอ่อนโอน

เพื่อคลายคราบหยาบโลนแห่งชีวัน



มรรคา.... กวี

แลหลายหลากมากมีในความฝัน

สรรพสิ่งล่วงผ่านกาลนิรันดร์

ดอกไม้อ้อนรำพันหนาวน้ำค้าง



ในคืนเงียบยะเยียบหนาว

ไร้แสงดาวปลอบใจผู้ไกลห่าง

ความฝันอาจเดียวดายอยู่ปลายทาง

โลกอ้างว้างให้รู้อยู่บ่อยไป



อารมณ์จรอันซ่อนเร้น

ปลุกอักษรสะท้อนเป็นลำนำไหว

ร่ายงดงามความรู้สึกผลึกนัย

ประโลมโลกวิไล.... เลห์มารยา

..............

โดยคำ  ลานเทวา

[ทอฝัน]

...เรียงร้อยถ้อยรับขับประสาน
หวังให้ซึ้งตรึงมานขานคุณค่า
เจียรบรรจงแต่งแต้มแซมลีลา
เคียงผู้กล้าโลกกวีเป็นศรีใจ...

..............//ทอฝัน

[ข้าพเจ้า]

ดวงกวีนี้อ่อนละมุนนัก
ก่อนเอ่ยทักอำถ้อยเรียงร้อยกล่าว
อันต้นสายปลายเหตุแห่งเรื่องราว
เพื่อกันฉาวหวั่นฉุนหมกมุ่นใจ

มิเคยคิดพิศสูงเทียบยูงหงส์
เพียงแต่งลงเฮฮาประสาไพร่
เรียนมาน้อยด้อยความสามหาวไป
จริงที่ไหนเฝ้าฝันพระจันทร์ครอง

อาจรุนแรงแผลงฤทธิ์สะกิดเทพ
ด้วยอยากเสพอรรถรสกฎสนอง
หามีไม่กลอนถึงจึงลำพอง
เพียงผยองแท้นิสัยใคร่ยียวน

ขออภัยนัยความที่ผิดพลาด
ป่าวประกาศรับมั่วรู้ทั่วถ้วน
บางบทกลอนถอนโทษโดดสำนวน
เชื้อเชิญชวนเพลินพิศพินิจดู
ก้านกล้วย ๑๑/๑๒/๕๓

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

คนเขียนกลอนบางครั้งก็ติดขัด
จนถ้อยคำร้อยรัดจัดให้หรู
บางทีเหม่อเผลอไผลใช่ไม่รู้
เส้นผมบังตาอยู่ดูไม่ดี

คนเขียนกลอนไม่แบ่งชั้นแบ่งวรรณะ
แม้ว่าจะตำแหน่งใหญ่ก็ใช่ที่
คนเขียนกลอนอิสระคิดเสรี
มาแบ่งชั้นโน่นนี่ตีค่ามอง

สำนวนใครสำนวนมันสรรค์สร้างก่อ
ไม่ด่าพ่อแม่ใครให้หม่นหมอง
จะนักกลอนหรือกวีมีครรลอง
ภูมิรู้ต้องแสดงแจงฝีมือ

ผยองอย่างถูกต้องฉันทลักษณ์
ไม่หาญหักแหกคอกออกกรอบถือ
โชว์ไปเลยผลงานให้เลื่องลือ
ใช้ความดื้อเป็นประโยชน์ใครโกรธลง?.

"Kanthita"

๑๑ ธ.ค. ๒๕๕๓

[ข้าพเจ้า]

อาจมีบ้างรักตอบชอบ"อาทิตย์"
อาจเคยคิดถ้อยคำอำ"ทอฝัน"
อาจแอบแกล้งแทงมิตรสนิทกัน
เพียงสีสันเสริมใส่ให้ดูงาม

อาจเคยมีหลีครูผู้รู้มาก
อาจเพราะอยากเล่นของประลองถาม
อาจมีค้าน"กานต์"เกร็ดเพชรลือนาม
เพียงวางก้ามจีบหญิงล่อสิงโต

ป.ล.ก้านกล้วยขออนุญาต แซว"สามนารีขยี้ใจชาย"(นารีไม่รู้มีแปลกปลอมหรือเปล่านะครับ )