Re: เดียวดาย...ในสายลม.....

[เดียวดาย...ในสายลม...อารมณ์เศร้า...
...วิหคเหิน...แผ่วเบา...กลางเวหา...
...ตะวันรอน...อ่อนแสงลง...พสุธา...
...วิหคจ๋า...รู้ไหมว่า...ข้าเดียวดาย...
ย่างก้าวเดิน...โดดเดียว...ใจหริ่บหรี่...
...เลาะเลียบริม...ธารนที...ที่ทอดสาย...
...ไหลจากเหนือ...เจือสายลม...ผสมกลาย...
...เป็นคลื่นคล้าย...ปลายผกา...ยามต้องลม...
ความงดงาม..ธรรมชาติ...ที่เกิดก่อ...
...ทำให้ใจ...ที่เคยท้อ...และขื่นขม...
...มีพลัง...ต่อสู้ไป...หายโศกตรม...
...เพียงได้ชม...แลพินิจ...คิดตามทาง...
เช่นวิหค...โผผิน...บินตามเมฆ...
...เปลี่ยววิเวก...เพียงไร...ใจมีหวัง...
...เที่ยวเสาะหา...กระยาหาร...มาประทัง
...คืนสู่รัง...พรั่งพร้อมหมู่...คู่ชีวี...
แม้ยามนี้...จะเดียวดาย...ในสายรัก...
...ก็ขอพัก...รักษาใจ...ให้คงที่...
...อีกไม่นาน...สายลม...ที่หวังดี...
...คงจะพัด...พาคนดี...มาให้ชม...........
[/color] [/size]