กับดักคือความสุข
เราจึงมุ่งหน้าเพื่อการแก้ปัญหาสู่เป้าหมาย
ด้วยการหลงกลของจิตที่หมองหม่น
ชีวิตจึงติดหล่ม
จมปลักอยู่กับหนี้สินแห่งการดำรงชีพ
ความบัดซบโหมทับ
คือการฉีกกัดซากศพของคนบางกลุ่ม
ที่ฉวยโอกาสจากคนด้อยโอกาส
ท่ามกลางสังคมที่โสมม
เราจึงทำได้แต่เพียงยื้อกระชากร่างที่เต็มไปด้วยบาดแผล
ให้ถูกไถไปตามพื้นถนนปะปนด้วยหินกรวดและกองขยะ
ให้เลือดไหลออกตลอดทางตราบแห้งกรัง
เหลือความหวังจากการรอคอยที่ริบหรี่
แล้วค่อยๆให้เชือกแห่งพันธนาการรัดคอ
รอจนลมหายใจเฮือกสุดท้ายได้เดินจากไป
...

บทกวี : Destroy
เขียน : 18/08/60
เวลา : 00.14 น