ข้ามฟ้า...มาร้องไห้ : เจี๊ยบ วรรธนา

ฟังเพลงนี้ครั้งแรก... เมื่อตอนคลับไฟล์เดย์ (กรีนเวฟ) ที่ผ่านมานี่เองเจ้าค่ะ

ไม่ได้ฟังเพลงไทยมานานมากแล้ว ...

(เพราะเบื่อแนวป๊อบใสใสหัวใจวัยรุ่น)

จะแอบคิดถึงเธอ ... จนกว่าดาวดวงสุดท้ายจะหายไป ...
จนกว่าฟ้าจะมีแสงของวันใหม่ ... ปลดปล่อยความรู้สึกที่ฝังอยู่จมลึก

... ต้องแอบคิดถึงเขาเพราะว่าฉันสัญญากับทุกคนและตัวเองไว้ว่า ... จะไม่คิดถึงเขาคนนั้นอีกแล้ว ...

ต้องทรมานกับความคิดถึง...ในขณะที่ทุกคนหลับ ... นอนมองฟ้าที่บางคืนก็ไร้แสงดาว ... หรือบางคืนก็อาจจะมีบ้าง ...
ปล่อยน้ำตาให้ไหล...ไม่หรอก...ไม่ได้ไหลออกมาจากดวงตา เหมือนมันหมดไปแล้ว ... แต่มันกลับไหลวนอยู่ในใจ ไหลอยู่อย่างนั้นราวกับไม่มีทางออก

เหน็บหนาวกลางพื้นทราย นั่งอยู่จนเป็นคนสุดท้ายของกองไฟ
กอดตัวเองด้วยอ้อมแขนที่ไม่ใช่ ... กาลครั้งหนึ่ง ซึ่งเคยมีเธอ

ไม่ได้นั่งอยู่กลางพื้นทราย และไม่ได้อยู่จนเป็นคนสุดท้ายของกองไฟ ... เพียงแค่รู้สึกอย่างนั้น เขาไม่เคยกอด ... แต่คิดถึงความอบอุ่นใจในสายตาที่คลายความเหน็บหนาวที่เคยมองสบ ... ถึงแม้บางที...
.. สายตานั้น อาจจะไม่ได้ออกมาจากหัวใจของเขาก็ตาม

พาตัวเองมาตั้งไกล...มาเพื่อจะร้องไห้...ปล่อยน้ำตาให้ไปตามทาง
พาตัวเองข้ามฟ้ามา...เพียงเพื่อจะพบว่า...ไม่เคยลืมเธอ

ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ... แต่พาใจตัวเองให้เดินทางไปแสนไกล ...
เดินทางไป...พร้อมกับน้ำตา

พาหัวใจของตัวเองหนี...หนีให้ไกลที่สุด
แต่จะหนีได้อย่างไร ... ในเมื่อเขายังอยู่ในใจ ของฉันเอง

....

พาหัวใจอันเหน็บหนาว ... หรือบางคราวก็ร้อนรน

หนีไปด้วยใจที่สับสน ... หนีไปจากหน้าคนที่ไม่จริงใจ

พอฟังเพลงในคืนหนึ่ง ... มันไม่ซึ้ง...แต่ทำให้น้ำตาไหล

และรู้ว่าหากเราจะหนีอะไร ... หนีก็ได้แต่ไม่พ้นใจของตนเอง


ขอบคุณเพลงนี้ ที่ทำให้นึกถึงเขา

ขอบคุณเพลงเศร้าๆ ... ที่ย้ำให้รู้ว่า

ฉันยังไม่ลืม ~


พาตัวเองข้ามฟ้ามา ... เพียงเพื่อจะพบว่า ...

ครั้งนี้...ก็ยังไม่ลืม   ~