สร้อยอักษร
จากนักกลอนร่วมสมัย

ดาวก็เหมือนกับกมลคนทั้งหลาย
มีแต่หมายแก่งแย่งและแข่งขัน
คนอื่นอยู่อย่างไรไม่สำคัญ
ตนเท่านั้นแหละที่ดีกว่าใคร

.....ปิยพันธ์ จัมปาสุต.....


ทนจำนำทรัพย์สินกินไปก่อน
เป็นทุนรอนตั้งหน้าเสียภาษี
ถ้าวันไหน "ใหญ่" ขึ้นหน่อยคอยดูซี
จะจำนำความดีนี้แก้จน....

.....จินตนา  ปิ่นเฉลียว.....

ฝังไว้ในอดีตโพ้น       เพรงกาล
ดวงตะวันแห่งวาร      วาดฟ้า
ชีวิตเริ่มหวังศาน        ติสุข
รอต้นไม้ใบหญ้า         ต่างเหย้าเนานิรันดร์



ศีลธรรมนำผู้มุ่ง         บำเพ็ญ
เกิดสุขทุกข์เช้าเย็น    ป่ายร้อน
มวลชนที่แลเห็น         ธรรมรอบ  แล้วนา
หลีกชั่วทำดีซ้อน         สืบสร้างทางเกษม





     

รอยยิ้มของเธอช่างแสนหวาน
ยิ่งพบพานยิ่งทำให้สดใส
ยิ้มของเธอช่างติดซึ้งตรึงใจ
ยิ้มของเธอทำให้โลกสวยงาม

ยิ้มของเธอดูสวยยามแดดส่อง
ใครได้มองชวนหลงไม่ต้องถาม
ยิ้มของเธอทำฉันคอยติดตาม
ยิ้มงามๆของเธอที่ตามหา

รอยยิ้มนี้พิมพ์ใจให้หลงรัก
หัวใจปักรักเธอยิ้มบนหน้า
รอยยิ้มเธอดูสวยงดงามตา
ยิ้มที่ว่าคือยิ้มเธอโลกชื่นบาน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

เหมือนบายศรี มีงาน ท่านถนอม
เจิมแป้งหอม น้ำมันจันทน์  ให้หรรษา
พอเสร็จงาน ท่านเอาลง ทิ้งคงคา
ต้องลอยไปลอยมา เหมือนใบตอง

อย่ารักห่างกว่าชิดผิดระบอบ
คิดโต้ตอบอย่าเสียคำทำเหน็บหนาว
อย่าใฝ่สูงให้เกินศักดิ์จักเหม็นคาว
ทั่วแดนด้าว เขานินทา ว่าเกินตัว

อย่าปล่อยแพะ วิ่งแวะ เข้าในสวน
มันจะชวนกันกินสิ้นย่านถั่ว
เกิดเป็นคนอย่าซนให้เมามัว
จะพาตัว เสื่อมศักดิ์ จักเสียงาม

ถ้าสุดเหลือกำลังที่จะลาก
ให้ออกปาก บอกแขก ช่วยแบกหาม
เราคิดนิ่ง เขาก็ยิ่ง ว่าเลวทราม
คนยิ่งถาม ว่าโง่ โซเสียครัน

เมื่อพูดมาก ปากกล้า ว่าบ้ายิ่ง
ใจถูกจริง ใจมนุษย์ สุดผ่อนผัน
ยังมีเกลือ จิ้มเกลือ เจือจิ้มกัน
อย่าบากบั่น มานะ ไปหาตาย

ถ้าเราอาย ก็ย่อมได้ ความอดอยาก
จะเลี้ยงปาก วันละท้อง ต้องใจหาย
นั่งปลายตรง คงขวิด คิดแก้กาย
อย่าคิดย้อม แมวขาย ให้ราคี

โลกเป็นเปล เวที ของชีวิต
สัตว์มีสิทธิ์ เกิดก่อ  กรรมต่อสู้
แสวงหา ค่าประเสริฐ เสริมเชิดชู
เดินตามสู่ ลาน ร่อง กรรมของตน

เปล..คือโลกโยกไกว ไม่หยุดหย่อน
ชีวิตนอน  นึก นับ  คิดสับสน
เพลงกรรมกล่อม  ห้อมเห่  โปรยเล่ห์กล
เสกเป่ามนต์ มอมใจ  ให้หลงตาม...

ศรัทธามีมากล้น...............งมงาย
สติขาดปัญญาหาย............แย่แท้
หลงมากมักทำลาย............ความเชื่อ
หยุดใคร่ครวณก่อนแม้......สักน้อยยังดี



สิ่งใดหากไม่รู้..................รีบถาม
ตรวจสอบจนได้ความ........กระจ่างแจ้ง
เกรงใจไม่ติดตาม.............ถามไถ่
เซ็นผิดสุดจักแย้ง..............ยับยั้งได้ฤา



สิ่งใดเมื่อไม่รู้..............สอบถามดูให้แน่นอน
ตรวจสอบให้ดีก่อน......อย่ารีบร้อนอันตราย
ถ้าถูกเขาเร่งรัด...........จงบอกผลัดปัดให้ไกล
เซ็นผิดจักบรรลัย........อยากเตือนไว้ให้จดจำ

"โขลงช้างมีพญาคชสาร
ครอบครองบริวารทั้งหลาย
ฝูงโคขุนโคย่อมเป็นนาย
มุ่งหมายนำพวกออกหากิน

ฝูงหงษ์มีเหมราชา
สกุณามีขุนปักษิณ
เทวายังมีสักรินทร์
เป็นปิ่นเทวัญในชั้นฟ้า

เหล่าคนจะตั้งเป็นคณะ
ต่างจะคิด เกะกะ ตามประสา
จะตั้งอยู่ได้ดีกี่เวลา
ดูน่าจะย่อยยับอับจน

จำเป็นต้องมีหัวหน้า
กะการบัญชาให้เป็นผล
กองทัพบริบูรณ์ด้วยผู้คน
ไม่มีจุมพล...จะสู้ใคร"