กระดาษม้วนเป็นเกลียว         ไว้สอดเสี้ยวปลอกปากกา
กระดาษพับทบมา                ติดเอาไว้ใต้ไม้โปร
เครื่องคิดเลขเอาแอบ            มาเหน็บแหนบใต้ซอกขา
ถุงเท้าดึงขึ้นมา                    ปกปิดไว้ให้แนบเนียน
ต้นแขนแอบจดสูตร              สแควรูตบรรจงเขียน
สูตรคณิตค่อดปราบเซียน      ลากวงเวียนก็ยังงง
ต้นขาแอบจดศัพท์                สามช่องจับตามประสงค์
if,clause ก็เขียนลง            เพราะโครตงงกับมันเลย
ภาษาไทยพอไปได้                กาพย์กลอนร่ายยังเฉยเฉย
แต่โคลงสี่แม่เอ๊ย                   ไม่รู้ว่าออกทำไม
สังคมยิ่งปวดหัว                   เพราะรวมตัวหลายแขนง
ทำไมไม่แจกแจง                   ไม่แบ่งแยกเป็นเรื่องไป
มีทั้งประวัติศาสตร์               อีกเศรษฐศาสตร์ศาสนา
กฎหมายยังนำพา                  มาให้เราได้เล่าเรียน
วิทยาศาสตร์สุขะ                  อีกพละยังมีสอบ
จีนเจินโอ๊ยโครตชอบ             หว่ออ้ายหนี่เป็นอย่างเดียว
เอาเถอะเอาเถอะนะ                 สอบไปซะอย่าแลเหลียว
จดโพยไปเพียวพียว                แล้วลอกกันให้มันมือ

------------------

บางบทไม่ได้สัมผัสระหว่างบทเพราะหาคำลงไม่ได้  ก็เขียนแบบขำๆ  ได้โปรดอย่าจดจำนำไปใช้  มันไม่ดี 

ทำข้อสอบด้วยฝีมือตัวเองดีที่สุด ถึงคะแนนจะน้อยจะมากก็ช่างมันเถอะ เรายังมีโอกาสแก้ตัว  เพราะถ้าจดโพยแล้วรั่ว  เอฟแม้สักตัวก็อาจจะไม่มี เหอะๆๆ

" คารมของนักพูด"

จิตรกรใช้อารมณ์ ผสมสี
นักดนตรี ใช้อารมณ์ ผสมเสียง
วิทยากร ใช้คารม ผสม สำเนียง
ขอพูดเพียง  ร้อยนาที..พอดีเวลา

************************************

"จะฆ่าคน ไม่ต้องใช้ ศาสตราวุธ
ใช้วาจา บริสุทธิ์ ก็ฆ่าได้
ใช้คำพูด ไพเราะ เซาะซึ้งใจ
ก็เชือดเฉือน  ให้บรรลัย  ได้เท่ากัน"

************************************

"อันรสปาก หากหวาน ก็หวานเด็ด
บอระเพ็ด ก็ไม่มาก เท่าปากขม
มีดว่าคม ก็ไม่มาก เหมือนปากคม
รสหวานขม คมไม่มาก  เหมือนปากคน"

คำว่ายาย  หมายความว่า "ภรรยา"พี่
มองดูซี เธอถือมีด มากีดขวาง
ศพไม่สวย แน่ๆ  จงปล่อยวาง
กลิ่นเจ้านาง  ใช้แป้งหรู...ตรางูจ้า..........อิอิ...ไม่ต้องใช้ โรล-ออนหรอกจ้ะ..

ขอขอบคุณ ท่านพี่ ปราณีน้อง
มาลัยคล้อง คะแนนใจ ไม่เมินหมาง
น้ำใจพี่ ช่างประเสริฐ เชิดชูนาง
น้องอ้างว้าง ได้ไออุ่น  พี่จุนเจือ

ขอให้พี่ ปลอดภัย ทั้งไปกลับ
กำลังใจ ได้รับ ทั้งใต้เหนือ
แม้จะไป ทางรถ  หรือทางเรือ
โชคเหลือเฟือ  มีคนรัก  ภักดิ์ห่วงใย........ 

เนตล่ม อด เฮฮา ภาษากลอน
เจ้านางนอน หลับปี๋  ตื่นตีสาม
อดมาอ้อน ท่านพี่  กวีงาม
วันนี้ตาม  มาตอบ  ขอขอบคุณ

เจ้านาง มิได้ เข้าใจผิด
มันเป็นสิทธิ์ ของพี่  ที่เกื้อหนุน
โลกอักษร  ต้องต่อกลอน...ไว้เป็นทุน
ทุกคนอุ่น  ไมตรี  ดีต่อกัน........................(จ้ะท่านพี่   ขอบคุณมากนะคะ)  

อ่านแล้วตอบ ขอบคุณพี่  กวีหวาน
ซึ้งน้ำใจ  ไปนาน  วานอย่าฝืน
รู้สึกหลง  ปลงใจ...ในจุดยืน
แอบสะอื้น  ชื่นทรวง..ตกบ่วงรัก

พี่มาอ้อน วอนคำ ชื่นฉ่ำจิต
ขอเป็นมิตร อักษร  กลอนสลัก
ช่างเข้าใจต่อกลอน อ้อนเก่งนัก
เจ้าชู้ยักษ์ หรือเปล่า สุดเดาใจ

พ่อยืนจ้อง มองดู อยู่ที่บ้าน
เจอลูกเขย กล้าหาญ กานท์สดใส
ช่างร้อยกรอง  อ้อนจัง...หวังชิงชัย
พ่อถูกใจ ยกให้เอาไปเลย

ปืนหลุดมือ  เจอกวี...ตีฝีปาก
ขอฝังฝาก  ลูกสาว...เจ้าข้าเอ๋ย
โธ่..!! พ่อจ๋า...เคยเก่งกล้า  ไม่น่าเลย
เป็นเชลย...เขยปากหวาน...คลานเข้ากรง.............(ง่ายๆ...ซะง้าน..เฮ้อ..!!..) 

อยากตะโกนดังๆคอยฟังนะ
วันนี้เป็นวันพระ..ออกพรรษา
ไปทำบุญ หรือเปล่า...เล่าน้องยา
ออกพรรษา เหล้ายา อาจขายดี

เจ้าชายชอบ  ดื่มเหล้า  เมาเป็นหลับ
ทุกข์ถมทับ ถ้าได้หลับ แล้วสุขศรี
ได้กับแกล้ม  ดื่มเหล้า เคล้านารี
น้องเจ้านาง  จะเกลียดพี่  หรือเปล่าครับ   

ชีวิตนักปราชญ์ซี้ง.............กินใจ
พิมพ์อยู่วิญญาณไป...........โลกหน้า
ปัญญาแก่นทิพย์ใน...........มิ่งมนุษย์
ถือหนึ่งพึงขลังกล้า..............เพื่อฟ้าเกษมสมัยฯ



อุทิศดวงใจแด่หล้า..............อาถรรพณ์
เทอดค่าวรรณศิลป์สวรรค์.....เพริศแพร้ว
อยู่คู่พุทธรรม.....................อมตะ
สถิตค่าสองปราชญ์แก้ว........ไป่แล้วอัญชลีฯ



ปากกากว่าปากแก้ว...........กายสิทธิ์
อยู่เพื่อโลกเลิศนิมิตร.........ไม่แล้ว
กุศลศิลป์ส่งสัมฤทธิ์............เรืองรุ่ง
ปรุงค่ามนุษย์เพริศแพร้ว.....พรุ่งพริ้งอนันตกาล..

ช่องว่างระหว่างหัวใจ
คล้าย คล้ายมี...อะไร...เข้ามาแฝง
ถ้าหากความ สัมพันธ์ นั้นเปลี่ยนแปลง
เพราะเราต่าง...ก็แล้ง ...ซึ่งน้ำใจ

ต่างคนต่างมีหน้าที่
เราห่างกันอย่างนี้...ดีไฉน
ฉันมา เฮฮา ภาษาใจ
คำใสใส..เธอบอกว่า...ภาษากลอน