เพราะมากเลย Alpha   

...ใบไม้ หลายใบ ร่วงหล่น
...สายฝน โปรยปราย เปียกปอน
...พัดพา ใบไม้ ปลิวว่อน
...กัดกร่อน หินผา พังครืน

...ชีวิต ยังต้อง ดิ้นรน
...สายฝน โปรยปราย ชุ่มชื่น
...ชีวิต ผันผ่าน วันคืน
...ต้องยืน หยัดอย่าง แข็งแรง

...ใบแก่ แห้งเกรียม ร้างลา
...ใบใหม่ งอกมา แทนต้น
...แก่เกิน สุดที่ ทานทน
...เหมือนกล แห่งการ ทดแทน

...เปรียบได้ ดั่งเช่น ความรัก
...นานนัก ความหวาน ขาดแคลน
...คนเก่า รันทด สุดแสน
...คนใหม่ มาแทน ที่กัน

ใบไม้ โบกพัด ไหวไหว
พาใจ จะปลิว บินร่อน
มองใบ ใจแทบ ขาดรอน
ลมแม้ พัดอ่อน เกินทาน

ดั่งหนึ่ง ฟางเส้น สุดท้าย
ก่อนไป ลาละ สังขาร
จารึก ไว้เพียง วันวาน
ว่ายัง มีฉัน อีกคน
***********************

แต่งเก่งกันจริงๆเลยอ่ะ
คนขี้เหงา ก็แต่งเพราะ
เจ๊อัลก็แต่งเพราะม๊ากๆมากเรยอ่า
ว่างๆมาเป็นครูสอนหน่อยนะจ๊ะเจ๊
 

อ้าว...โยนกันง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอเจ๊ -*-
ให้เกียรติผู้อาวุโสกว่าเป็นปรมาจารย์ดีกว่านิ ^^

หากแม้น          ร่วงโรย            ลงพื้น
ลงสู่                ผืนดิน               ชื้นฝน
ละลาย             ธุลี                    บัลดล
กลายเป็น         เศษป่น               ร่ำไป
บำรุง              ต้นใหญ่            กิ่งก้าน
กลายเป็น         อาหาร             รู้ไหม
หลุดร่วง         โรยลับ              ลาไป
เกิดใหม่           อีกครั้ง            อีกครา
วนเวียน           ใบเขียว          แตกก้าน
สังขาร            วาระ              กังขา
ไม่นาน            ก็แห้ง             ร่วงมา
เกิดใหม่           อีกครา           วนเวียน..

                     

กลายเป็นกลอนธรรมไปสะเเล้
  emo_81ว

แม้กาย ลาร้าง ห่างสิ้น
ลับโลก โบยบิน ไปไหน
แต่ยัง เหลืออยู่ คู่ไป
กับโลก ใบใหญ่ ใบเดิม
สิ่งนั้น ก็คือ ความดี
ผู้มี  ชีวิต สานเพิ่ม
ใครยัง คงอยู่ ต่อเติม
ช่วยกัน ก้าวเริ่ม คุณงาม
เพื่อตอน ในยาม ลาหาย
จะได้ ไม่โดน เหยียดหยาม
คุณจะ เป็นใคร ก็ตาม
จงสร้าง คุณงาม ความดี

งานนี้หลวงพี่มาเองเลยเจ้าค่ะ

สาธุ  (นรกจะกินหัวใหมเนี่ย)