ไ ม้ ขี ด ไ ฟ
…
ภาพสะท้อนเหนือคลื่นคืนจันทร์ใส
คือแสงที่วูบไหวในคืนค่ำ
เพียงแสงแวมแต้มไฟไม้ขีดดำ
ลมวกก็กระหน่ำซ้ำดับลง
เสียงจุดก้านตวัดยังชัดต่อ
ก้านไม้นั้นจดจ่อก่อแสงส่ง
แสงส้มเลื่อมสว่างอย่างมั่นคง
พร้อมก้านไม้ผุยผง ณ ตรงนั้น
ก้านไม้หนึ่งต่อเริ่มเพิ่มแสงใหม่
แทนอาทิตย์อุทัยในคิมหันต์
แสงละเมียดสาดคลุมปรกกลุ่มควัน
โดยเพียรจุดทุกวัน คือ “ฉันเอง”
…
ไม้ขีดไฟในมือ คือ ศรัทธา
ก้านต่อก้านหล่นล้า, เวลาเร่ง
หากคลื่นจันทร์ไหวคว้างอยู่วังเวง
นั่นแหละ!!เกรง “ฉันไม่กลับเมื่อหลับตา!”.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
