ถ้าหากหนึ่งเล่มเทียนไขเปรียบเหมือนใจดวงหนึ่ง
จุดไฟได้ด้วยความคิดถึง ~ ความห่วงหา
หัวใจเทียนไขเล่มนี้คงไม่มีช่วงเวลา
ที่จะเปล่งแสงออกมา . .. เพื่อใคร
เพราะโอกาสที่จะเจอความรักนั้นไม่ง่าย
ตามหาแทบตาย . . . ก็เป็นได้แค่ความฝันใฝ่
อยากใช้หัวใจเพื่อรัก ~ และอยากถูกรักบ้างอย่างจริงใจ
แม้การเปล่งแสงข้างกายใคร
จะนำไปสู่การที่ตัวเองต้องมอดไหม้ . .. ยังยินดี~*
แหะๆ คนละเรื่องกับกลอนข้างบนเลย
หากว่าหนึ่งเล่มเทียนไข เปรียบเสมือนดวงใจที่ไหวอ่อน ยืนหยัดต่อสู้อยู่โดดเดี่ยว ท่ามกลางความเปล่าเปลี่ยวเหน็บหนาวอย่างร้าวรอน แสงไฟก็ริบหรี่ คล้ายจะดับมิดับแหล่ อยากยอมแพ้ แผ่ล้มกายลงนอน ขอจงโปรดสดับคำเว้าวอน ก่อนร้างรา โอ้เพื่อนเอย อย่ามัวนิ่งเฉย ละเลยพลังพิเศษ ที่สามารถปัดเป่าทุกข์เทวษ ให้เลือนหายไปต่อหน้า ปลุกฮึกเหิมเติมความหวังพลังศรัทธา ด้วยภาษาวาทะศิลป์แห่งจินตกวี อันความรัก พึงตระหนักรู้ ว่านำสู่สุขทุกข์ในทุกที่ มีหลายแบบ โปรดแยบคายเลือกให้จงดี หากรักด้วยความเมตตา ปรานี รักเช่นนี้ ย่อมมิมีผิดหวังดังที่ผ่านมา ส่งพลังรักอันสดใสให้เจิดจ้ากำจาย แพร่ขยายไปทั่วทิศทุกแหล่งหล้า ใช่เพียงคิดครอบครอง เพื่อสนองความต้องการของอัตตา จงรักอย่างมีคุณค่า ให้สมกับสมัญญาอันคมเข้ม…“หนึ่งเล่มเทียน” [ดอกไม้จะบาน : บทกวี จิระนันท์ พิตรปรีชา] โซ…เซอะเซอ 9 พฤษภาคม 2568 |
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
