เป็นเรื่องที่...เราไม่อาจควบคุมได้
ทุกสิ่งล้วนมีเส้นทางเดินไป...ตามแห่งหน
จะคิดอะไรมากได้เล่า...กับจิตใจคน
แม้แต่ใจตน...ก็ยังล้น ยังขาด ไม่พอดี
บันทึกได้ไว้เพียง...สิ่งที่เคยก้าวผ่าน
และวันนี้มันก็กลายเป็น "เมื่อวาน" อย่างไม่อาจจะหลีกหนี
สิ่งที่รับไม่ได้..สุดท้าย ก็ผ่านไปทุกที
สิ่งที่เราอยากจะยึดไว้กับใจนี้...ก็มีอันต้องจากลา
สิ่ ง ที่ ห ล ง เ ห ลื อ ใ น ...มื อ ข อ ง เ ร า...
คือความโง่เขลา....ที่คิดว่าตัวเองเก่งกล้า
อยากฝืน อยากกำหนด เจ้าคำที่เรียกว่า "ชะตา"
วาดหวังว่า ตนเองจะเหนือฟ้า เหนือกว่าผู้ใด
และสุดท้าย...ฉันก็ได้ก้าวออกมาจากวงโคจร
พิจารณาทุกสิ่งย้อน....ในทุกบทตอนอย่างเอาใจใส่
เกมส์กระดานชีวิตนี้....ฉันเบื่อแล้วที่จะกำกับสิ่งใด
ฉันของนั่งมองความเป็นไป...อย่าง ผู้ชมที่ดี.
ViVee
ทักทายนะคะ ^_^
ถ้ารู้สึกว่ามีบางสิ่งขาดหายไป
มาเถิด..มาแลดูใจตัวเองให้ดีกว่านี้
นึกถึงตั้งแต่ต้น มองเหตุและผลของใจดูอีกที
บางสิ่งที่ว่าขาดหายไปนี้..
มีอยู่ก่อนหรือตอนรู้สึกเดียวดาย..
เมื่อใจรู้สึกว่าตัวเองพร่อง..
เราก็เริ่มเรียกร้อง..และจับจองสิ่งที่เรามุ่งหมาย
ถือสิทธ์ครอบครอง..
ปกป้อง ลุ่มหลง ทุกอย่างวุ่นวาย
แต่ใจยิ่งรู้สึกกระหาย..
ความอยาก..มีมากมายขึ้นทุกวัน..
ความรู้สึก...เริ่มต้นที่ใจเราเอง..
สับสนอลเวง..ก็ใจเราเองทั้งนั้น
การเติมเต็มใจที่ดี..คือนำสิ่งเรามีออกมาแบ่งปัน
ไม่เพื่อเยินยอปรุงปั้น..
แต่เพื่อแข่งขันกับความไหวหวั่น..
เมื่อรู้สึกว่าพร่องของใจ..
สวัสดีครับ คุณViVee ยินดีที่ได้รู้จัก
ขอบคุณที่ร่วมกระทู้นะครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
