.jpg)
กว่าที่จะเข้าใจ..นัยยะแห่ง"ชีวิต" เข้าใจถึง"ความคิด" และความเป็นไปของสรรพสิ่ง ก็คงบอบช้ำมาไม่น้อย...กว่าจะรู้ว่าที่พักพิง ก็คือ ใจที่หยุดนิ่ง...อย่างธรรมดา เรียนรู้ความเจ็บปวด...เพื่อก้าวผ่าน เข้าใจลึกถึงสันดาน..."ความโหยหา" เมื่อมองเห็นซึ้งต้นเหตุ..ด้วยปัญญา ย่อมวางได้...กับความธรรมดาที่เป็นไป รู้เพียงรู้ เห็นเพียงเห็น...สภาวะ รู้ว่าสิ่งใดควรลด ละ อย่าหวั่นไหว เห็นเป็นเหตุ เคยตั้งอยู่ ดูด้วยใจ ยามดับไปก็สูญสิ้นไม่ยินดี. |
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
