กลับมาแล้วนะคนดี. . .
ฝนลมคงราวี จนคุณหมองหม่น
ร่างที่ร้าวไหวจนหัวใจแทบเกินจะทน
สัญญา. . .จะเป็นคนทำให้หายดี
เช็ดน้ำตาเถอะนะคุณ
อยากเห็นรอยยิ้มอบอุ่นก่อนหน้านี้
เรื่องราวที่หล่นหายคงมากมายนับทวี
เล่ามาเถอะนะคนดี แม้นานเท่าชีวิตที่มี
"ฉันยินดีจะรับฟัง"
ฝันดีมากมายยยย
ฝนลมคงราวี จนคุณหมองหม่น
ร่างที่ร้าวไหวจนหัวใจแทบเกินจะทน
สัญญา. . .จะเป็นคนทำให้หายดี
เช็ดน้ำตาเถอะนะคุณ
อยากเห็นรอยยิ้มอบอุ่นก่อนหน้านี้
เรื่องราวที่หล่นหายคงมากมายนับทวี
เล่ามาเถอะนะคนดี แม้นานเท่าชีวิตที่มี
"ฉันยินดีจะรับฟัง"
ฝันดีมากมายยยย
หลายปีแล้วที่พักผ่อนไม่เป็นเวลา
ทำงานจนดวงตะวันทักทายขอบฟ้า . .. เพราะไม่อยากให้ตัวเองว่าง
ไม่อยากนึกหาเหตุผลว่าผิดอะไร--ทำไมจึงถูกทิ้งร้าง
ทั้ง-ทั้งที่ตั้งใจทำทุกอย่าง . .. เป็นอย่างดี
รู้สึกว่าโลกมอบแต่โชคร้าย
ผูกความเดียวดาย . .. ไว้ให้ฉันคนนี้
แม้แต่คนที่เคยเคียงข้าง--เขายังทิ้งขว้างอย่างไม่ไยดี
กว่าจะกลับมารักตัวเองได้ก็หลายปี . .
น้ำตาล้นปรี่ แต่ต้อง "อดทน"
ขอโทษนะ . .. บางช่วงเวลาที่ฉันหายไป
ทั้ง-ทั้งที่ตั้งใจ . .. จะคอยรับฟังตอนคุณสับสน
ขอโทษที่ปิดตายหัวใจเพราะความหมองหม่น
ไม่สามารถเป็นแรงใจให้คุณผ่านพ้น . .. ยามทุกข์ราวี
แล้วคุณล่ะ . .. เป็นอย่างไรบ้าง
มองฟ้าแล้วยังอ้างว้าง . .. ไหมวันนี้
พักผ่อนเพียงพอไหม . . . เผลอหลับใหลตากน้ำค้างหรือเปล่าคนดี
ฟังเสียงเพลงจากกล่องดนตรี . .. ยังมีน้ำตาคลอไหมคุณ?
ห่วงตัวเองได้เท่าที่ห่วงฉันหรือเปล่า?
ซ่อนความอ่อนไหวไว้ใต้เงาดาวไหม . .. ดวงตาสีฝุ่น
รักตัวเองได้บ้างไหม . . . เท่า-เท่าที่ฉันคิดถึงคุณ
ได้ไหม "ขอเป็นดั่งลมหนุน . .. ใต้ปีกของคุณ . . ยามอ่อนแรง"~*
อรุณสวัสดิ์ . .. ขอให้เป็นวันที่ดีน้าาา
กล่องดนตรีใบเก่า
ยังบรรเลงแผ่วเบาบนโต๊ะเครื่องแป้ง
เคล้าภาพวันที่เธอยื่นให้ ยังคงฉายแสดง
กล่อมให้เข้มแข็งได้ตลอดมา
ยังคงห่วงใยตัวเองเสมอ
เพราะยังจดจำคำที่เธอคอยย้ำกับฉันว่า
"ดูแลตัวเองดีดีนะ" แล้วฉันก็สัญญา
หนักแน่นจนวันที่เรากลับมา แล้วพบกัน
ห่วงใยแต่เธอมากกว่า. . .
ไม่รู้เลยว่าระหว่างเดินฝ่าบนทางฝัน
มีใครอยู่เคียงข้าง~รับฟังเรื่องต่างต่างระหว่างวัน
คนที่จะทำให้ทุกเช้าวันจันทร์. . .สวยงาม
เป็นกัน และ กันดีไหม
ที่จะคอยฝากความห่วงใยไถ่ถาม
ใต้ปีกที่หนุนนำ ใต้ความทรงจำของโมงยาม
ใต้ฟากฟ้าสีคราม ให้เราเป็นนิยามแห่งความรัก. . .
อรุณสวัสดิ์วันจันทร์
ยังบรรเลงแผ่วเบาบนโต๊ะเครื่องแป้ง
เคล้าภาพวันที่เธอยื่นให้ ยังคงฉายแสดง
กล่อมให้เข้มแข็งได้ตลอดมา
ยังคงห่วงใยตัวเองเสมอ
เพราะยังจดจำคำที่เธอคอยย้ำกับฉันว่า
"ดูแลตัวเองดีดีนะ" แล้วฉันก็สัญญา
หนักแน่นจนวันที่เรากลับมา แล้วพบกัน
ห่วงใยแต่เธอมากกว่า. . .
ไม่รู้เลยว่าระหว่างเดินฝ่าบนทางฝัน
มีใครอยู่เคียงข้าง~รับฟังเรื่องต่างต่างระหว่างวัน
คนที่จะทำให้ทุกเช้าวันจันทร์. . .สวยงาม
เป็นกัน และ กันดีไหม
ที่จะคอยฝากความห่วงใยไถ่ถาม
ใต้ปีกที่หนุนนำ ใต้ความทรงจำของโมงยาม
ใต้ฟากฟ้าสีคราม ให้เราเป็นนิยามแห่งความรัก. . .
อรุณสวัสดิ์วันจันทร์ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
