.jpg)
ใ น วั น ที่ ห ม ด แ ร ง อ่ อ น ล้ า
แม้เพียงดวงตายังไม่อาจต้านทานแสง
ณ มุมหนึ่งของห้องน้อย ยังคงมีตาแดงๆ
ที่แท้ก็แค่...."แพ้แสง"...ยามส่องตา
หลับตาลงสิ....แล้วค่อยๆกอดหมอนข้าง
กอดตัวเองบนความอ้างว้าง..ที่เกินจะรักษา
เดี๋ยวก็พรุ่งนี้แล้วนะ......วันนี้คงต้องจากลา
เป็นบันทึกอีกหน้า.....แต่ทว่ามี เธอมารับฟัง
...... ฉั น ยั ง มี บั น ทึ ก ห น้ า เ ป ล่ า .....
อยากให้เธอรับเอาไว้....นี่คือคำสั่ง!...(นะ)
หากวันใด...เธออยากระบายอะไรเสียงดังๆ
โปรดเขียนลงบันทึกหน้านั้นมา....ฉันจะรับฟังอย่างตั้งใจ.
ViVee
สวัสดีค่าาา คุณแป้งน้ำ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
