
..คืนวัน..เก่า-เก่า.. ฝากความเงียบเหงาไว้กับคำถาม? ความเปลี่ยนแปลงที่รกร้างเกินนิยาม แต่กาลกลับก้าวข้าม.. แ บ บ ไ ม่ รี ร อ เก็บไว้ได้เพียง"ค ว า ม ท ร ง จำ" ที่เหลือเพียงรอยคำที่เคยต่อ บทกวี สีน้ำเงิน...จึงเริ่มร่ายถักทอ พร้อมกับความคิดถึงที่เคลียคลอ..ไปพร้อมกัน หากแต่....ชีวิต... ยังสามารถใช้สิทธิ์..ปั้นเสกสรรค์ ความสวยงามบทใหม่...เรายังต่อเติมได้ทุกวัน อดีต...ปัจจุบัน...มุ่งหน้าสู่พรุ่งนี้ที่สวยงาม. |
ทุกอย่างล้วนสูงสุดสู่จุดสามัญ..พบกันเพื่อจาก..และจากกันเพื่อพบ..จุดจบมักสร้างสิ่งใหม่ๆมาทดแทนเสมอ...พิกุลก็หวังว่า สังคมที่นี่จะค่อยๆเติบโตในรูปแบบใหม่ที่สวยงาม...แม้พิกุลจะไม่ค่อยได้สนิทชิดเชื้อกับผู้ใด แต่ก็รู้สึกดีใจที่มีใครแวะกลับมาเยี่ยมบ้านเดิม ทุกคนมีกลิ่นอายของตัวเอง มีเสน่ห์ให้ชวนคิดถึงค่ะ ^_^