ฉันเคยผ่านเข้ามาที่นี่
ท่ามกลางตัวอักษรหลากสีสัน
เคยเขียนขีดวาดทำคำจำนรรจ์
ละเลงบรรพ์ยุ่งเหยิงระเริงร่าย
ภาษาฉันไม่สวยไม่สะดุด
ทำนองหยุด!! วรรคมั่ว หัว หาง หาย
เรียบเรียบ ทื่อ ทู่ ดูประปราย
แต่ไม่วายยังเขียน ระเบียนคำ
วันนี้ผ่านมาเพราะคิดถึง
ฉันก็จึงเข้าระบบตลบถลำ
มาเขียนถ้อยฝากเฟ้น เป็นลำนำ
ฝากคิดถึงทุกผู้ทำคำกวี. . .



คิดถึงทุกๆคนนะครับ




ปล.บทนี้เป็นกลอนเปล่า(ลงแปด)นะคร้าบบบ
"ผิดฉันทลักษณ์" ผู้ที่กำลังเดินบนเส้นทางกลอนฉันทลักษณ์อย่าเอาเยี่ยงอย่าง