• นิทานของพ่อ •
ทุกค่ำคืนตื่นเต้นเล่นขี่ม้า
เซถลาเหนื่อยอ่อนก็นอนแผ่
พอหอบเหนื่อยลูกจ๋าอย่างอแง
นั่งลงแคร่ฟังนิทานอันเฮฮา
(๑)มีลิ้นฟ้าประทานหวานเลิศรส
อร่อยหยดย้อยร่วงห้วงเวหา
ขนมทิพย์วิมานอันโอชา
รางวัลฟ้ามอบไว้ให้คนดี
คนมีสิทธิ์เอื้อมถึงจึงได้ลิ้ม
ผู้ได้ชิมต้องปลุกลุกตีสี่
แม้นตื่นสายคลายร่างจางทันที
ขนมลิ้นราตรีนี้หายจร
(๒)มีเด็กน้อยคอยพ่อที่ท่อน้ำ
อยู่ประจำอย่างเหงาดูเศร้าหลอน
พ่อสงสัยจึงถามแม่งามงอน
“ไยไม่นอนกันหนู..อยู่ที่ใด”
“หนูถูกฆ่าทิ้งร่างห่างจากบ้าน
โปรดสงสารจับคนฆ่ามาได้ไหม”
“ลองบอกมาเถอะนั่นมันเป็นใคร” (พ่อถามเสียงสั่น)
“แก! นั่นไง ..ที่ฆ่า! แก!น่ะทำ! ” (พร้อมตบพื้นเสียงดัง)
เสียงร้อง “แฮ่” ดังขึ้นตื่นตระหนก
หน้าตลกตกใจให้คนขำ
ตามด้วยเสียงร้องหัวตัวคะมำ
กลิ้งระบำขำครืนตื่นตาใจ
ทุกนิทานพ่อเล่าเข้าถึงบท
จ้องจรดนิ่งฟังอย่างสงสัย
ทุกเรื่องเล่าผีคนผจญภัย
ดั่งอยู่ในเรื่องราวพ่อเล่ามา
หลากนิทานพ่อเล่าเอาแบบมั่ว
ดำเนินเรื่องยั่วใจให้โหยหา
“นิทาน”คือ “ฉาก” หลังยังติดตา
แต่ “พ่อจ๋า” คือ “ภาพ” ที่อาบใจ
~masapaer~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
