โคลงสอง

เสาะหาบ่พบพ้อง.   ใจยิ่งครวญเรียกร้อง
หนึ่งนี้นานใด?

ไฉนเป็นเช่นนั้น.    ใดเล่าคอยบีบคั้น
เคี่ยวเค้นคนคนึง

คิดถึงมิหยุดยั้ง.      เกินที่จะเหนี่ยวรั้ง
แย่งยื้อใจคืน

เป็นอื่นบ่คบค้า.      เหมือนเช่นวัวกับม้า
ยากแล้วรวมหลอม

ถนอมเสี้ยวเศษไว้    อดีตคงยากไร้
จักฟื้นคืนฝัน

ลาวันเลือนล่วงแล้ว.   นิราศครรไลแคล้ว
หลบลี้ไกลนาฯ

             บูรพาทรนง

7 มีค.64