ฉันมันก็แค่...คนอ่อนแอคนหนึ่ง
ที่โดนความคิดถึงฉุดดึงจนร้องไห้
ฉันมันก็แค่...คนอ่อนแอที่ไม่เอาไหน
คนอ่อนแอที่ไม่ยอมก้าวต่อไปเหมือน ใคร~ใคร ทำ

ฉันมันก็แค่...คนอ่อนแอคนหนึ่ง
ที่เฝ้าวนเวียนนึกถึงเรื่องราวเดิม~เดิม...ซ้ำ~ซ้ำ
คนอ่อนแอที่ไม่ลืมง่าย...มีลมหายใจอยู่ได้ด้วยความทรงจำ
จมอยู่ในความเจ็บช้ำ อยู่ในโลกมืดดำที่ไม่มีเธอ

ฉันมันก็แค่...คนอ่อนแอคนหนึ่ง
แม้อยากสั่งใจไม่ให้คิดถึง...ไม่ให้พร่ำเพ้อ
เขาไม่รักเราแล้ว เขาไปต่อแล้ว อย่าคอย ... คอยเก้อ
แต่คนอ่อนแอ ก็ยังอ่อนแอเสมอ รู้ทั้งรู้ว่ารอคอยเก้อ...ก็ยังรอ
                          ~ เมี่ยง เมี่ยง ~
                            08/01/2563  ....19:54