O ใต้ปีกนกฟ้า .. O





O โอ ยอดรัก ..
ที่จำหลักลงทรวงคือห่วงหา
เสียงกระซิบ, สั่นไหวแห่งนัยน์ตา
เผยความว้าวุ่นอยู่ไม่รู้คลาย
O ปรารถนาย่อมช่วงโชน
แววอ่อนโยน แหนหวงย่อมช่วงฉาย
หวงความคำแผ่วกระซิบ แววปริบปราย
ที่ค่อยถ่ายทอดสู่ให้รู้กัน
O อาวรณ์ ทั้งอาลัย
ย่อมเผยให้แวดล้อมเข้ากล่อมขวัญ
เยี่ยงสายใยม้วนตามคอยล่ามพัน
เกินตัดบั่นลับลาจากอารมณ์
O โอ ยอดรัก
ดุจศรปักเสียบอยู่สุดรู้ข่ม
กระซิบแผ่ว ปรารถนา แววตาคม-
นั้นทับถมเพรียกคะนึงทุกกึ่งยาม
O ระริก .. ความออดอ้อน
แผ่ว, เว้าวอนโดยประภาพอันวาบหวาม
เสน่หาอาลัยย่อมไหลลาม-
ม้วนปลายเลื้อยรัดล่ามอย่างย่ามใจ
O คันธาแห่งมาลี ..
ค่อยค่อยคลี่รสหอมแวดล้อมให้-
ฆานรูป, เนื้อละมุนและอุ่นไอ
กอปรภาวะอ่อนไหว .. วูบ-ไหวตัว
O ความอ่อนโยน ..
ค่อยถ่ายโอนคำบอกเข้าหยอกยั่ว
เพรียกแววตาวาบนั้น ให้สั่นรัว
แลเพรียกงามสั่นทั่วทั้งหัวใจ
O แผ่วกระซิบกระซาบสู่ ..
คือรับรู้อภินันท์ .. ว่า-สั่นไหว
เขมภาคคืนสรวง .. เพรียกดวงไฟ-
ครอบทั้งไตรโลกลิบชั่วพริบตา !
O ดวงใจพี่ ..
ทั้งอุมาลักษมีหรือมีท่า
ยามเมื่อสรวงทั้งหกเวียนวกมา
ชะลอเทียบตรงหน้าต่อตานั้น
O ขวัญพี่เอย ..
ความเอื้อนเอ่ยสุ้มเสียงกระซิบสั่น
พลิกหกสรวงลงคว่ำในรำพัน
ปีกนกฟ้าโอบจันทร์ .. บัดนั้นเอง !

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=08-2015&date=27&group=11&gblog=637&fbclid=IwAR31PzUCJ-oHyFGTsZQdaION53tRlaBFf_-vnH87NxygbMLGXLlLoYCnQEE