O อาวรณ์ .. O






O วางอักษรกรองถ้อยไว้คอยสื่อ
บอกว่าแรงยุดยื้อเกินรื้อถอน
เกิดแต่เมื่อแววตาแสนอาทร-
ผ่านออดอ้อนคุกคามเอาตามใจ
O ผ่านความหมายเร้นแฝงสำแดงสู่
ประเมินความพิเคราะห์ดูก็รู้ได้-
ว่าถึงห่างต่างช่วง, แต่ห่วงใย-
ทอดรอให้เยี่ยงบ่วงรัดหน่วงคะนึง
O แต่บัดนั้นนันทิจึงผลิช่วง
เช่นเงื่อนบ่วงผูกพรางรอ ..​ ย่างถึง
แล้วกระหวัดรวบจิตให้ติดตรึง
ด้วยหวานซึ้งรายล้อมให้ยอมตน
O วันแล้วและวันเล่ารูปเยาว์เอ๋ย
ความคุ้นเคยละเมียดละมุน .. เยี่ยงฝุ่นฝน-
ต้องสายลมพลิ้วพรายลอยว่าย-วน
หัวใจคนวน-ว่าย .. ย่อมคล้ายกัน
O ผ่านความหมายกำหนดเป็นบทบาท
เยี่ยงโอภาสดวงรพีแต้มสีสัน-
บนฟ้าสูง, เมื่องามเข้าล่ามพัน-
แต้มดวงขวัญให้ถวิลยากภินทนา
O จากบัดนั้นจนบัดนี้ .. ขวัญพี่เอ๋ย
ย่อมคุ้นเคยเฝ้าคอยละห้อยหา
เงียบเหงาในบัดนี้ย่อมลี้ลา
ปรารถนาก็เวียนวกเกินยกพ้น
O แต่รับรู้คำความที่ลามล่วง
ว้าเหว่เคยทาบทวงก็ร่วงป่น
พร้อมแววตาวูบไหว, หัวใจคน-
เหมือนสั่นวนวูบไหวตามนัยน์ตา
O เมื่อความหมายอ่อนหวานส่งผ่านอยู่
เฉกช่อมาลย์ช้อยชูให้รู้ค่า
เพื่อแวดล้อมมุ่งมั่นรองฉันทา
เพทนาในอก .. ย่อมยกตัว
O จักบ่ายเบี่ยงเยี่ยงไร .. ดวงใจนี่
กับท่วงทีเผยออกเหมือนหยอกยั่ว
พร้อมแววในตานั้นที่สั่นรัว-
ด้วยหวานที่เกลือกลั้วอยู่ทั่วตา
O จาก-เหลือบหลบสบตอบแล้วลอบยิ้ม
จน-ถึงพิมพ์รูปธรรมอันล้ำค่า-
เข้าแวดล้อมแนบขวัญ .. คอยบัญชา
ก็รู้ว่าเกินคิดจะบิดเบือน
O เช่นโอภาสอ่อนโยนที่โชนฉาย
ยอยกเอาความหมายลงป่ายเปื้อน-
ใจที่ต้องแรงชู้อย่ารู้เลือน
การเขยื้อนการขยับต้องรับกัน
O สื่อความหมายฉายทอร่ำรออยู่
รอรับรู้ .. รับรองคุ้มครองขวัญ
สายใยร่วมสืบสานจากวานวัน
ปรุงแต่งนันทิช่วงโชนห้วงใจ
O เมื่อท่วงทีจำนงยังส่งผ่าน
ทั้งหอมและทั้งหวานยังผ่านให้-
รอน้อมรับงดงามแห่งความนัย
แรงอาลัยก็เริ่มช่วงเกินหน่วงรั้ง
O จึงสุดคิดบ่ายเบี่ยงหรือเลี่ยงหนี-
จากทำนองท่วงที .. เหมือนชี้สั่ง
ที่หวานอื่นถ้วนรสถูกบดบัง
ด้วยหวานเดียวที่ประดังท่วมทั้งใจ !


https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&group=11&month=03-2018&date=03&fbclid=IwAR2LuAHJNZf2dtxcLXRekpXxzPD6GKZohRglSsumVdoU3Vnv5e6xBotqsPM