ม่านพราง

“เล่ห์อัปลักษณ์ก้ำกึ่งน้ำผึ้งหวาน”(เนินจำราย)
ย้อมสร้อยกานท์ผ่านบอกเหมือนหยอกหัว
ลิขิตนั้นปั้นแต่งอย่างแกว่งรัว
จะรู้ชั่วรู้ดีก็ที่ใจ

เลือกหยิบแล้ววางลงไว้ตรงนั้น
คำประพันธ์แม้งามชวนหวามไหว
ก็เพียงแค่ยามอ่านเมื่อผ่านไป
จะหลงเหลืออะไร ควรให้จำ

จะน้ำผึ้ง น้ำตา หรือยาพิษ
ตามแต่จิตแต่ใจ จารให้หนำ
แต่งอักษรเรียงรายออกร่ายรำ
เพียงลำนำวางไว้เพื่อให้ยล

วลีลักษณา