O เจ้าพระยา .. วันนี้ยังรี่ไหล
เมื่อหัวใจบางดวง .. แสนห่วงหา
เอ็นดูความอาวรณ์แฝงซ่อนมา-
ร่ำรอการไขว่คว้า .. ด้วยอาลัย
O คลื่นน้ำ .. เคลื่อนระลอก .. ยั่วหยอกฝั่ง
เมื่อคล้ายดั่งอาวรณ์ .. เกินซ่อนไหว
ค่อยเคลื่อนความละห้อยห่วง .. ทุกห้วงใจ
ติดตรึงให้ปฎิพัทธ .. แนบทัดทรวง
O ปาริชาติหอมรื่น .. ในคืนค่ำ
คลายกลิ่นร่ำรมแถน .. ทั้งแดนสรวง
โอนเถิดกลิ่นหอมล้ำ .. ขอ-บำบวง-
ด้วยแหนหวง .. แนบไว้ข้างใจนั้น
O อินทร์ .. พรหม .. ปวงทิพแถนถ้วนแดนฟ้า
โปรดบัญชาชี้ให้ .. ความไหวหวั่น-
ที่เบิกบทแสนประณีต .. เกินกีดกัน
ช่วยแบ่งปันบริบท .. คืน-ทดแทน
O ถ้วนทั้งสิ้นทั้งปวง .. ความห่วงหา
ปรารถนา, ยินยอม .. และอ้อมแขน
แรงอาวรณ์, รอบถวิล .. ทั้งดินแดน
ฤๅ-อาจแม้นอาลัย .. หัวใจมี ?
O สร้อยเกสรพวงบุหงา คันธารส
ราวเริ่มบท .. แยกแย้มเติมแต้มสี
ให้โลกผู้ห่วงละห้อย .. เฝ้าคอยที-
คอยท่ารับใยดี .. แนบที่ใจ
O คืนความหมายหวานหอม .. ให้พร้อมสรรพ
ยามเนตรพรับพริ้มรอ .. พึงรอให้-
จุมพิตจบอ้อยอิ่ง .. เหนือสิ่งใด
แม้-นานสักปานไหน .. ยอมให้แล้ว
O อ้อยอิ่งการพร่ำพลอด ..แสนออดอ้อน
จนเว้าวอนด้วยเสียง .. แต่เพียงแผ่ว
เนตรครั้นโรยเหลือบชม้าย .. ย่อมฉายแวว-
ความผ่องแผ้วอาวรณ์ .. ทุกตอนตน
O ใชไหม .. จากนี่ .. ถึงที่นั่น
มีหัวใจจดกันนับพันหน
เป็นเช่นนี้ .. ใช่ไหมหัวใจคน
ที่จะขวนขวายไปตามไขว่คว้า
O ใช่ไหม .. จากนี่ถึงที่นั่น
เมื่อรับรู้ใจกัน .. ร่วมฟันฝ่า
ร่วมจับจูงก้าวผ่าน .. บ่วงมารยา
ด้วยทีท่าก้าวล่วง .. สู่บ่วงนั้น
O ใช่ไหม .. แผ่นดิน, น้ำ, ถิ่นฟ้า
ย่อมเกินกว่า .. เที่ยวทางจะขวางกั้น
สองใจที่จดจ่อ .. เฝ้ารอกัน
คือผูกพันถ้วนสิ้น .. จิตวิญญาณ
O เจ้าพระยา .. วันนี้ยังรี่ไหล
เมื่อหัวใจ .. อาวรณ์แสนอ่อนหวาน
ที่-กรุ่นหอมพร้อมสรรพ อยู่นับนาน-
จน-เกินต้านทานหอม .. คือ-ยอมแล้ว !

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=10-2013&date=03&group=11&gblog=485