จากกันแล้ว...
ตอนได้พบเราสองเฝ้าครองรัก
อบอุ่นนักมีรักเพียงเราสอง
ใครแลเห็นต้องเป็นเฉลียวมอง
รักเราสองมิอาจจำพรากกัน
มาวันนี้เหตุใดจำต้องจาก
เราต้องพรากจากกันไม่แลเหลี่ยว
เธอไปแล้วมิกลับฉันสุดเปลี่ยว
เดินคนเดียวบนทางหมายังเมิน
มันสุดเจ็บสุดกลั้นน้ำตาไหล
ใจหนอใจโหดร้ายทำกับฉัน
เหมือนกับเป็นของเล่นไม่สำคัญ
เฝ้ารอวันถูกทิ้งฝังดินไป
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
20 เมษายน 2024, 12:13:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: จากกันแล้ว... (อ่าน 1553 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: