วันวานยังหวานอยู่
( รู้สึกช้าไปไหม)
..
สี่สิบปีที่แล้วเคยแคล้วคลาด
ชีวิตพลาดพลั้งจิตผิดเห็นเห็น
กลายเป็นคนชั่วร้ายหลายประเด็น
สุดท้ายเป็นคนหลายใจ..ในสายตา
..
ขออภัยในสิ่งที่เคยสร้าง
พูดขวางขวางวางกล้ามยามเจอหน้า
สะบัดก้นชนไหล่ไร้น้ำยา
สิ่งที่ว่า..วันนี้อยากชี้แจง
..
เป็นนักบอลคนดังแต่ช่างบื้อ
ความใสซื่อคือฉนวนชวนให้แกล้ง
กระทบกระเทียบเปรียบเปรยเสยแรงแรง
ฉันไม่แต่งกับเธออย่าเผลอรอ
..
เธออกหักฉันรู้ฉันดูออก
เธอช้ำชอกตอกย้ำขำหัวร่อ
เธอร้องไห้ไม่เรียนจวนเปลี่ยนมอ
เพื่อนมาขอให้คืนดีไม่มีวัน
..
ทำร้ายคนคนหนึ่งซึ่งแสนชอบ
เธอช่างบอบบางรักเป็นนักฝัน
เป็นสุภาพบุรุษ..ดุจรำพัน
ส่วนตัวฉัน..นั้นร้ายคล้ายยักษ์มาร
..
เธออยู่ใดไหนนั่นช่วยหันตอบ
รักที่มอบขอบคุณยังอุ่นหวาน
กลับมารักสักครั้งดั่งวันวาน
ขอขับขานกานท์กลอนย้อนเวลา
..
อภัยให้เราด้วยนะ
..
กวีชาวบ้าน