Re: O โคลงสี่สุภาพ O
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 เมษายน 2024, 10:17:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: O โคลงสี่สุภาพ O  (อ่าน 3911 ครั้ง)
สดายุ
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 15
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 185



« เมื่อ: 06 มกราคม 2019, 08:32:AM »



O ถ้อยคำ..ที่ลำปางหลวง...O







O แรกเช้ามาลย์ช้อยกลีบ - - - ก้านรอ-
รับแดดอ่อนทอดทอ - - - กระทบไล้
เมื่อลมรื่นแอบออ- - - - โอบผ่าน
งามย่อมงามอยู่ได้ - - - แต่ด้วยใจเกษม ฯ

O มาลีอวลกลิ่นเชื้อ- - - - เชิญภมร
จนกระพือปีกสลอน - - - สลับสล้าง
หมายเสพรสเกสร - - - หวานสุด
เกินจะร่ำลาร้าง - - - รสน้ำหอม-หวาน ฯ

O อำไพโอภาสเรื้อง - - - รอยสูรย์
ยอโลกรับจำรูญ - - - แรกเช้า
ข่มหมองหม่นอาดูร - - - ดับมอด เชื้อแฮ
เหลือรื่นรมย์รุมเร้า - - - ร่วมคล้อยเคลื่อนสมัย ฯ

O ยามสายสุริยะแปล้ - - - ปลาบสรวง
พระธาตุลำปางหลวง - - - เหลื่อมสะท้อน
ถ้อยคำเทียบความบวง- - - - บอกทิพ เทพนา
ขอทุกคำ-ความย้อน - - - แทรกย้อมใจขวัญ ฯ

O กบมือกุมมาศน้อม - - - วันทนา
นิ่งนึกขอเมตตา - - - ช่วยแต้ม-
แต่งรสเล่ห์เสน่หา - - - ละห้อยห่วง
ให้ทุกคำคอยแย้ม - - - จิตย้อมแรงถวิล ฯ

ร่าย
O ศรีศรีไพจิตรลักษณ์ - - - รำไพพักตร์สืบขวัญ
จรรโลงฝันในอก - - - จนสุดยกสุดย้าย
แลสุดท้ายสุดถอน - - - ในทุกตอนสู่ตา
ล้ำบรรดาเคยเนา - - - จักพริ้มเพราเฉกเจ้า
รูปใฝ่เฝ้าคอยเห็น - - - อันเปรียบเป็นความหวัง
ต่อกำลังปรารถนา - - - เฝ้าโหยหาอกระรัว
จนหวาดกลัวรูปหาย - - - ตราบแม่ปรายเนตรสบ
บันดาลภพขึ้นตั้ง - - - สุดเหนี่ยวรั้งบีบเค้น
ทุกคาบกาลไป่เว้น - - - ว่างละห้อยครวญคะนึง
แม่นา





O หวังสามโลกรับรู้ - - - แรงถวิล
แต่อ-บายจ-รดดิน - - - ตราบฟ้า
แรงช่วงแห่งดวงทิน- - - - กรแผด เผาเฮย
ฤๅเทียบแรงไขว่คว้า - - - ฝากถ้อยอธิษฐาน ฯ

O กรประนมก้มกราบ - - - กอปรพร พระเอย
หวังช่วยอำนวยกลอน - - - กล่าวให้-
จับจิตจับใจอร - - - อวลแต่ ความนา
คำทุกคำกล่าวไว้ - - - อย่ารู้เลือนสลาย ฯ

O คงกรรมพาร่วมพ้อง - - - พบกัน
จึงภาษกรองรำพัน - - - แผ่ล้อม
ขวยเขินแต่โลมขวัญ - - - ฝากเลศ นัยแม่
ใจเมื่อหวามจึ่งน้อม - - - แนบเนื้อความเสนอ ฯ

O จำรูญจำรัสเบื้อง - - - บูรพา
เมื่อหัตถ์ทิพนำพา - - - พบพ้อง
โอนฤทธิ์แห่งอิฏฐา - - - ทอดบท
สัมผัสเนื้อความต้อง - - - แต่ละห้อยคอยเห็น ฯ

O รอคอยแต่ภพเบื้อง - - - บุพกาล
เริ่มเมื่อชีวาตม์ลาญ - - - ลับเจ้า
จำพรากสู่ทรมาน - - - มืดหม่น
ลอยช่วงวิญญาณเฝ้า - - - ฝ่าเวิ้งไฟสวรรค์ ฯ

O รูปเอยหวังอาจเอื้อม - - - โดยใจ
รอเถิดรอความใน- - - - อกฟ้อง
ขวากหนามมรรคาใด - - - มุ่งฝ่า
เช้าค่ำจักพร่ำพร้อง - - - ผ่านถ้อยถวิลถึง ฯ

O ล่องลอยผ่านฟากฟ้า - - - สู่ขวัญ
ผู้ผ่านรังสีพรรณ - - - พิลาสให้
คำนึงแต่วงจันทร์ - - - จางรูป
โอนอบอุ่นแอบไว้ - - - หว่างห้วงคะนึงหา ฯ

O สุดรอคอยค่อยแย้ม - - - เยือนตา
งามรูปงามลักขณา - - - นุชเจ้า
ลอยรูปทุกอัสสา- - - - สะช่วง แม่เอย
จิตย่อมถูกรุมเร้า - - - สุดรู้ขัดขืน ฯ

O ใจเอยต่อแต่นี้ - - - นับนาน
พิมพ์หนึ่งจักเบ่งบาน - - - บีบเค้น
ชะลอรูปลงผลาญ - - - เผาอก
จนสุดทางลอบเร้น - - - ล่วงพ้นพิสมัย ฯ

O ข้ามโค้งฟ้าฝากถ้อย - - - ถวิลถึง
ผ่านรูปพยางค์รำพึง - - - พจน์ไว้
เนตรสบอักษรตรึง- - - - ความติด จิตนา
หวานจักหวานมาให้ - - - ห่วงละห้อยคอยเห็น ฯ

O จำหลักในจิตล้วน - - - อาวรณ์
จักเหนี่ยวดึงถอดถอน - - - ยากแท้
ดั่งนทีสิทันดร - - - ดึงร่าง
ลอยล่วงห้วงวัฏฏ์แม้ - - - มอดม้วยยังหมาย ฯ

O งามเอยงามพักตร์พริ้ง - - - พรายตา
สบเนตร, เลศนัยพา - - - เพ่ง-รู้
เหลือบ-สบ, หลบ-เส-คา - - - รูปอยู่
อกหนึ่ง, อาวรณ์ชู้ - - - ตื่น-รู้อภิรมย์ ฯ

O รื่นรมย์กำเริบคล้อย - - - รอยคำ
แต่รสพจนารถสัม- - - - ผัสพร้อง
ธีระอภิวากย์บำ- - - - รุงรูป
รูปที่ใจร่ำร้อง - - - รบเร้ารอคอย ฯ

O แม้นห่างอย่าห่วงน้อย - - - คำนึง
เพียงรูปพอตอกตรึง - - - ติดย้ำ
ผ่อนเพียงแผ่วรำพึง - - - พร่ำคู่ ใจเอย
แผ่วพร่ำอยู่ซ้อนซ้ำ - - - ตรู่เช้าตราบคืน ฯ

O โอนฤทธิ์ออรูปให้ - - - ถวิลเห็น
อกดั่งหยาดฝนเย็น - - - หยดแต้ม
แต่ภาคอำไพเพ็ญ - - - เผยออก
ใจยิ่งมาลย์แยกแย้ม - - - กลีบแย้มรอฝน ฯ

O ฤๅทิพหนุนส่งให้ - - - เห็นงาม
ย่อมจักสมพยายาม - - - เยี่ยงนั้น
ตรึงอกแต่สบทราม - - - สวาดิรูป แก้วเนอ
จักหลบเลี่ยงดื้อรั้น - - - ดั่งไร้แรงขืน ฯ

O รุมรุมห้วงอกล้วน - - - อาลัย
แต่ลับภาคปราศัย - - - สืบถ้อย
ลำดับที่ความนัย - - - เนาอยู่
เฉกลำดับความร้อย - - - รับรู้เถิดสมร ฯ

O คงสุดทางซ่อนแล้ว - - - รอยใจ
จักเก็บกดอย่างไร - - - ยากรั้ง
แต่เนตรบ่งเยื่อใย - - - ระยับผ่าน
ผ่าวผ่านกี่คราวครั้ง - - - ทุกครั้งย่อมเผย ฯ

O แรงสุดดินสมุทรฟ้า - - - รวมกัน
ยังมิอาจพรากขวัญ - - - จากแก้ว
เมื่อใจหนึ่งผูกพัน - - - เพียงหนึ่ง
อาจพรากให้คลาดแคล้ว - - - แต่ม้วยมรณัง

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=08-2011&date=14&group=5&gblog=58&fbclid=IwAR3Y4aDsZ6P30XYUaJYafh6qtyHx4F4GdViwZDBwa2H5KuA3sPCtgz2iHlk

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ระนาดเอก, รพีกาญจน์

ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s