ชีวิตเยาว์วัย
...
ท้องทุ่งนาป่าเขาลำเนาสวน
ยังอบอวลหวนนึก..ผลึกมั่น
บรรยากาศแช่มชื่นรื่นชีวัน
ดั่งสวรรค์บนดินจินตนา
..
เคยวิ่งเล่นเลนโคลน..ปั้นโยนใส่
เพื่อนวิ่งไล่ไม่ยั้ง..หวังเข่นฆ่า
กระโดดหนีพัลวันคันหญ้าคา
วิ่งเข้าป่าหนามไผ่ไร้ปรานี
..
เกี่ยวแขนขาหน้าหลังกระทั่งก้น
กลัวเหลือล้นกลัวจริงยิ่งกว่าผี
เป็นรอยขูดตามตัวกลัวสิ้นดี
ถูกแม่ตี..ทุกหนซนเหมือนใคร
..
ก็ไม่รู้สิ..ว่าซนเหมือนใคร
....
กวีชาวบ้าน