๔๑. อัสดงจวนค่ำแล้ว - - - รอนรอน
เมื่อปักษีแว่ววอน - - - ว่อนฟ้า
ห่วงเห็นรูปอัปสร - - - สายสวาดิ กูเอย
แต่สบหน้าหายหน้า - - - หวั่นร้างเลือนรอย ฯ

๔๒. ริมน้ำคลื่นน้ำเชี่ยว - - - โชยละออง
คิดหนึ่งกลับเชี่ยวนอง - - - กว่าน้ำ
สบงามรูปงามครอง - - - ครวญคร่ำ อกเอย
ดลสวาดิเชี่ยวกราก-ล้ำ - - - ลากล้มจมกระแส ฯ

๔๓. ถ้วนองค์ทั้งอกฟ้า - - - แลดิน
นบเทพทังสาวสินธุ์ - - - สื่อรู้
พระเอยสะโรชริน - - - มนต์ร่าย ร่วมฤๅ
ร่วมพากย์แจ้งใจชู้ - - - ชื่นด้วยชายเดียว ฯ

๔๔. มือจบหมายจิตแก้ว - - - รู้การณ์
สำเร็จดั่งอธิษฐาน - - - พากย์ตั้ง
คืนบุญร่วม, บาปลาญ - - - แหลกล่ม นาแม่
ทุกภพ, สบเพียง-ครั้ง - - - คิดละห้อยคอยเห็น ฯ

๔๕. จนเอิกอึงข่าวร้าย - - - คนลือ
ราวอัคคีโหมกระพือ - - - พลุ่ง-ร้อน
เมื่อร่มฉัตรเปลี่ยนมือ - - - เกินมาด หมายแฮ
ฟ้าเปลี่ยน, เมฆหม่นย้อน - - - พยับฟ้ารอฝน ฯ

๔๖. พลัดหลงย้อนสู่โพ้น - - - บุพกาล
หลังช่วงแสงวันวาน - - - วาบซ้อน
เผยภาคยุคโบราณ - - - รออยู่
รอจิต, รอกายย้อน - - - ย่ำเวิ้งกรรมเวร ฯ

๔๗. มาเดียวเปลี่ยวอกโอ้ - - - อนาถา
ความคิด, ขนบ, ศรัทธา - - - แปลกสิ้น
เห็นแต่พระศาสนา - - - หยัดอยู่
หยัดกล่อมใจเดือดดิ้น - - - ดับร้อนผ่อนสลาย ฯ


.. พศ.๒๑๖๓ ..


๔๘. ฟ้าศรีเสาวภาคย์ขึ้น - - - ครองเมือง
ด้อยสมรรถภาพเปลือง - - - เปล่าแท้
ขุนนางอำมาตย์เคือง - - - ขุ่นอยู่ ทั่วเนอ
เกรงเสื่อมเกียรติเกินแก้ - - - จึ่งล้างชีวาตม์สูญ ฯ

๔๙. เชิญพระอินทราชขึ้น - - - บัลลังก์
สามัคคีชอบ, ชัง - - - เหล่าเชื้อ
ร่วมท่านรับฝากฝัง - - - ร่มฉัตร
อำมาตย์ขุนนางเอื้อ - - - อกน้อมใจประนัง ฯ

๕๐. จมื่นศรีสรลักษณ์ย้อน - - - มาเยือน
น้อมรับคำตักเตือน - - - พระให้
พูดคุยถูกคอเหมือน - - - เช่นมิตร
ชวนร่วมงานรับใช้ - - - ชิดเบื้องบาทนรินทร์ ฯ

๕๑. จมื่นศรีฯ ผู้ชิดไท้ - - - พระทรง ธรรมนา
เป็นพระยาศรีวรวงศ์ - - - ว่านเชื้อ
ช่วยเหลือราชกิจบง- - - - การเหล่า พวกเนอ
เกียรติยศเติบใหญ่เอื้อ - - - เอ่ยอ้างบารมี ฯ

๕๒. แคล่วคล่องภารกิจย้ำ - - - เมื่อยิน
ควรคู่ต่อองค์นรินทร์ - - - เรียกใช้
กฎเกณฑ์ระเบียบระบิล - - - ระบบเชี่ยว ชาญเนอ
คอยปรึกษาชิดใกล้ - - - รับใช้พระบัญชา ฯ

๕๓. จวบมาฆะมาสย้อน - - - บรรจบ
ร่วมศรัทธาครัน, ครบ - - - บ่าว-จ้าว
รอบธรรมาสน์เนืองนบ - - - นอบจิต อยู่เฮย
หวังพึ่งธรรมช่วยน้าว - - - เหนี่ยวร้อนทอนแรง ฯ


.. สบหน้า ..


๕๔. ตามพี่มาร่วมสร้าง - - - สมบุญ
หยิบจับละเมียดละมุน - - - แม่เอื้อ
แววเนตรบอกการุณ - - - ในอก
ดั่งคำว่าชาติเชื้อ - - - ย่อมเชื้อสกุลหงส์ ฯ

๕๕. ผมกระพุ่มเกล้าปัก - - - ปิ่นทอง
ผ้านุ่งเหลือง, สไบกรอง - - - ห่มเนื้อ
ห้อยรูปพระคุ้มครอง - - - ตัดข่ม ทุกข์นา
เข็มขัดคาดเอวอะเคื้อ - - - ข่มสิ้นสุรางค์สวรรค์ ฯ

๕๖. เวียนสบเนตรลอบเร้น - - - ฝากรอย
ว่าอกหนึ่งนาน- คอย - - - โปรดรู้
เกิดแต่เมื่อประทีปลอย - - - น้ำหลาก
กลับหลากน้ำใจชู้ - - - เชี่ยวล้ำกระแสสินธุ์ ฯ

ร่าย ..
๕๗. ศรีศรีไพจิตรลักษณ์ - - - รำไพพักตร์สืบขวัญ
จรรโลงฝันในอก - - - จนสุดยกสุดย้าย
จนสุดท้ายเกินถอน - - - ในทุกตอนสู่ตา
เกินพักตราเคยพิศ - - - จักโสภิตเฉกโฉม
ผู้เพรียกโสมนัสโลก - - - แล้วโบยโบกบ่มหวัง
แต่งกำลังปรารถนา - - - จนเสน่หาเร้ารัว
หวั่นหวาดกลัวรูปหาย - - - ตราบแม่ปรายเนตรนั้น
จึงบีบคั้นบีบเค้น - - - จนยากเว้นว่างได้
ดุจเงื่อนบ่วงคล้องไว้ - - - กระหวัดให้ห่วงหา .. แม่เอย

๕๘. ครั้นสดับโอวาทซ้อง - - - สรเสริญ
สาธุการจำเริญ - - - ร่ำอ้าง
สืบเสียงพระผู้เพลิน - - - วิมุติภาค นั้นนา
ปลิดป่นหมายล่มร้าง - - - รุ่มร้อนรอนสลาย ฯ

๕๙. พักตร์เชิด, เชิงชั้น-ใช่ - - - แชเชือน
ใจหนึ่ง, ตาหนึ่งเตือน - - - ตอบรู้
หมายเนตรอีกเนตรเบือน - - - บอกรับ เลศแม่
บอกรับเลศนัยชู้ - - - ชื่นรู้เชิงสมร ฯ

๖๐. โอนฤทธิ์ออรูปให้ - - - ถวิลเห็น
อกดั่งหยาดฝนเย็น - - - หยดแต้ม
แต่ภาคอำไพเพ็ญ - - - เผยออก
ใจยิ่งมาลย์แยกแย้ม - - - กลีบแย้มรอฝน ฯ

.
.
.