O สุดรอคอย O






O สุดรอคอยค่อยเห็นว่าเป็นเจ้า
กี่ภพกาลผ่านเล่าที่เฝ้าหา
เหมือนพิมพ์ภาคฝากมั่นลงสัญญา
ให้ตรึงตราแต่ในน้ำใจเดียว
O เกิดแต่เมื่อ .. กาพย์กลอนสุนทรถ้อย
เผยนัยร้อยความตอบให้ลอบเหลียว
สายใย-อย่างแฝงเร้น .. ฟั่นเป็นเกลียว
เข้ารั้งเหนี่ยวตอบตื่น .. รับชื่นบาน
O จนเร้ารุมสุมซ่อน..ความวอนว่า-
ผ่านพรรณนารูปกลอน .. แสนอ่อนหวาน
เพื่อจะเผยความปวงแห่งดวงมาน
อันสุมซ้อนทรมาน .. นับนานมา
O สืบผ่านความสุจริตในจิตที่-
อ่อนหวานอ่อนโยนมีในทีท่า
วางความสัตย์ในจิตเป็นฤทธา
แลกคุณค่างามพร้อม .. ห่มห้อมใจ
O สืบผ่านการรอคอย .. ละห้อยเห็น
อย่างแฝงเร้นรูปศัพท์ .. ยามขับไข
ก่อนลำดับงดงามของความนัย
คือซาบซึ้งอาลัย .. เริ่มไหวตัว
O จากอ่อนหวาน .. อ่อนละมุน .. แปรคุณค่า
เป็นเหมือนแสงแจ่มจ้า .. กลางฟ้าหลัว
เมื่อ .. อกนั้นแฝงเร้นการเต้นรัว
ก็เมื่อหัวใจคน .. วกวนคิด
O ท่ามกลางช่วงวรรษา .. ท่ามห่าฝน-
ไฟคำรนบนสรวง .. กลางดวงจิต-
ก็แจ่มจ้ารูปรอย .. ให้พลอยพิศ
ก็ตรึงฤทธิ์ตราอยู่ .. ให้รู้นัย
O สุดวิสัยแห่งการจะต้านหน่วง
คลี่คลายบ่วงอาวรณ์ .. จนผ่อนได้
ก็เมื่อในห้วงคิด .. มีจิตใจ
ขณะใดย่อมคำนึง .. เพียงหนึ่งเดียว
O ขณะเมื่อฝุ่นฝน .. หลั่งหล่นนอง
ขณะนั้นพร่ำพร้อง .. การข้องเกี่ยว
ใจเอย .. ราวปลิดปลิว .. ด้วยนิ้วเรียว-
เจ้า-เอื้อมเหนี่ยวเด็ดวางไว้กลางมือ
O ร้างรูปน้ำค้างใสเกาะใบหญ้า
ลมลูบฟ้าล่องริ้ว .. เสียงหวิวหวือ
เมื่อแว่วทรวงเลื่อนลั่น .. เสียงบันลือ
ก็เมื่อใจถูกยื้อ .. อย่างดื้อดึง
O ด้วยแววเนตรลึกล้ำ .. สบสัมผัส
เผยจำรัสอ่อนหวาน .. ส่งผ่านถึง
แฝงร่องรอยปรารถนา .. ลงตราตรึง-
แนบคำนึงบีบเค้นไม่เว้นวาย
O ด้วยแววเนตรอ่อนหวาน .. ส่งผ่านนัย
เพียงจะให้ความพิสุทธิ์เป็นจุดหมาย
มอบ .. อบอุ่นโผนผกในอกชาย
สรวงก็คล้าย .. ชะลอเทียบให้เหยียบยืน
O แต่ละครั้งคราวสมัย .. วาบไหวระส่ำ
คือไฟคร่ำครวญเสียง .. แล่นเคียงคลื่น
ก่อนสุ้มเสียงหนึ่งตระหลบเข้ากลบกลืน
คือเสียงใจเต้นตื่น .. ระรื่นรับ
O จึงครั้งคราวคาบสมัย .. หัวใจระส่ำ
คืออ่อนหวานแทรกซ้ำเป็นลำดับ
มีอ่อนโยน .. เอ็นดู .. เกินรู้นับ
เข้าจู่จับคำนึง .. ใครหนึ่งนี้
O ย่อมเกินการณ์บ่ายบี่ยง หรือเลี่ยงพ้น
เมื่อใจคน .. ครวญคะนึงอยู่อึงมี่
เสน่หา, อาลัย, ความใยดี-
จึงโหมลีลาตื่น .. ครึกครื้นขบวน
O สุดรอคอย .. จึงเห็นว่าเป็นเจ้า
ผ่านวัฏฏะแล้วเล่า .. รอเฝ้า-หวน
จิตวิญญาณ-รูปภพ .. เมื่อพบ-จวน
ความคร่ำครวญ .. ละห้อยเห็น ย่อมเร้น-เลือน !

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=09-2014&date=16&group=11&gblog=582